Τώρα τρέχουν οι κοιμισμένοι για να προλάβουν!!!
Στον απόηχο της "Συγγνώμη" του Ισραήλ προς την Τουρκία για τον θάνατο κατά την διάρκεια της επιχείρησης στο Μαβί Μαρμαρά 9 τούρκων ισλαμιστών "ακτιβιστών", η Αθήνα προχώρησε σε αυτό που έπρεπε ήδη να έχει κάνει.
Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού...
ο Σαμαράς συνεχάρη τον Ισραηλινό ομόλογό του για τον σχηματισμό Κυβέρνησης και συμφωνήθηκε η διεξαγωγή Ανώτατου Διακυβερνητικού Συμβουλίου (G to G) Ελλάδος- Ισραήλ, που θα πραγματοποιηθεί το προσεχές διάστημα και θα προετοιμαστεί μέσω της διπλωματικής οδού.
Ειδικά για το θέμα αυτό να πούμε ότι το ο υπουργός Εξωτερικών Δ.Αβραμόπουλος, είχε πρωτοστατήσει να προηγηθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με την Τουρκία και όχι αυτό με το Ισραήλ, υπέρ της άμεσης διεξαγωγής του οποίου είχε ταχθεί φανατικά ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π.Παναγιωτόπουλος.
Έχει προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία Σαμαρά και Νετανιάχου υπό τη σκιά της κρίσης στην Κύπρο.
Μάλιστα το MEGA μετέδωσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς υπογράμμισε προς τον Ισραηλινό ομόλογό του, ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να ανακηρύξει ΑΟΖ αλλά και πως επιθυμεί μεγαλύτερη συνεργασία με το Ισραήλ.
Το θέμα είναι και το Ισραήλ να θέλει μεγαλύτερη συνεργασία με την Ελλάδα, αλλά σε αυτό το σημείο δε νομίζουμε ότι υπάρχει αμφιβολία.
Μόνο η Ελλάδα έχει καταφέρει να διαρρήξει ένα "μη φιλικό περιβάλλον" για το Ισραήλ στην περιοχή και από αυτή την συμμαχία το Ισραήλ, μέχρι στιγμής έχει κερδίσει πολλά. Και πιο ουσιαστικά απ' ότι πιθανόν έχει κερδίσει η Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αφορά το Ισραήλ, αλλά τις ελληνικές ηγεσίες που δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν όσο πρέπει αυτή την συμμαχία.
Πάντως το θέμα της "συγγνώμης" γεωστρατηγικά μπορεί να έχει πολύ μικρότερη σημασία από αυτή που κάποιοι ηττοπαθείς της ελληνικής πλευράς θέλουν να δίνουν.
Σε τελική ανάλυση είναι αστείο να έχουμε την απαίτηση το Ισραήλ να μην αναζητά βελτίωση σχέσεων με την Τουρκία, όταν η Ελλάδα που "γράφει" καθημερινά δεκάδες παραβιάσεις των εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της και ατενίζει τος τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες έξω από την Ραφήνα, να πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη για συνεδρίαση του "Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας" και να έχουμε την απαίτηση το Ισραήλ που "καθάρισε" 9 Τούρκους μέσα σε λίγα λεπτά να θέλει να παραμένει φανερά εχθρικό της Τουρκίας!
Πρώτον ήταν βέβαιο ότι κάποτε οι σχέσεις των δύο χωρών θα βελτιώνονταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την στιγμή που είναι στο ίδιο συμμαχικό μπλοκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Τελ Αβίβ δεν πήρε μια "καλή γεύση" του τι εστί νεο-οθωμανισμός αυτά τα τρία χρόνια με μεσολάβησαν από το επεισόδιο του "Μαβί Μαρμαρά".
Ισραήλ και Τουρκία είναι πλέον νομοτελειακά "απέναντι" ως παίκτες στο γεωστρατηγικό παίγνιο της περιοχής. Το αν οι ΗΠΑ επέβαλλαν την "συγγνώμη" μικρή σημασία έχει.
Άλλωστε οι Ισραηλινοί επεδίωκαν εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον να "λυθεί η παρεξήγηση", κυρίως για οικονομικούς λόγους αφού η Τουρκία αποτελούσε βασικό προορισμό των αμυντικών προϊόντων του Ισραήλ. Και ήταν μία αγορά που είχε κλείσει για τρία χρόνια. Αυτό επιτάσσει το οικονομικό τους συμφέρον.
Όταν οι Ισραηλινοί έδωσαν τα αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης του φυσικού αερίου του κοιτάσματος Λεβιάθαν στην ρωσική Gazprom, δεν το έκαναν επειδή λατρεύουν τους Ρώσους ή έγιναν "εχθροί" με τις ΗΠΑ, χάρη στις οποίες υπάρχει ακόμα το κράτος του Ισραήλ.
Tο έκαναν γιατί οι Ρώσοι προσέφεραν την υψηλότερη τιμή και τις καλύτερες προϋποθέσεις στην διάθεσή του στην διεθνή αγορά.
Τα οικονομικά συμφέροντα και εν εκτάσει τα γεωστρατηγικά, καθορίζουν το στρατόπεδο και το στρατόπεδο δεν πρέπει ποτέ να αφήνεται να θεωρήσει το κράτος" δεδομένο". Αυτό το "δεδομένο" πλήρωσαν και θα εξακολουθήσουν να το πληρώνουν ακριβά Ελλάδα και Κύπρος.
Η σχέση του Ισραήλ με την Ελλάδα, ουδόλως υπονομεύεται από αυτή την "συγγνώμη". Το Ισραήλ έχει ανάγκη την Ελλάδα. Μεγαλύτερη ανάγκη από όση έχει η Ελλάδα το Ισραήλ στο γεωστρατηγικό παιχνίδι της περιοχής. Είμαστε η μοναδική διέξοδος από την αναγκαστική απομόνωση του Ισραήλ στην περιοχή.
Αλίμονο αν κάποιοι πιστεύουν ότι το Ισραήλ θα μιλήσει με την Τουρκία για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της περιοχής.
Μια δήλωση ενός πρώην υπουργού του Ισραήλ σε συνδυασμό με την "συγγνώμη" του "Μπίμπι" Νετανιάχου έγινε πρώτο θέμα και εμφανίστηκε ως "προδοσία της Ελληνοϊσραηινής σχέσης" και άλλες τέτοιες ελαφρότητες.
Η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη αυτή την στιγμή και έχει ακόμα μεγαλύτερη "ιδέα" για τον εαυτό της και σταθερά ισλαμικό προσανατολισμό για να δεχθεί να "παίξει" με το Ισραήλ ή να μοιραστεί κάτι μαζί τους.
Σε τελική ανάλυση και σε ότι αφορά τα καθ' ημάς, κανείς δεν μπορεί να πάρει τίποτα και κανείς δεν μπορεί να χαλάσει μια συμμαχία από την στιγμή που πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις.
Ποιες: Είμαστε προσηλωμένοι στο εθνικό συμφέρον, ξέρουμε τι θέλουμε και έχουμε αποφασιστικότητα στην διεκδίκησή του και τέλος είμαστε αξιόπιστοι έχοντας στρατιωτική ισχύ που να τρομάζει τους εχθρούς και να εντυπωσιάζει τους φίλους.
Και όταν λέμε "φίλους" εννοούμε αυτούς που σήμερα τα εθνικά συμφέροντα συμπλέουν με αυτούς.
Αν αύριο το εθνικό συμφέρον επιτάσσει άλλου είδους συμμαχίες ή ο σημερινός σύμμαχος διακριβωθεί ότι παίζει παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας, τότε αλλάζουμε κι εμείς σελίδα.
Στην περίπτωση του Ισραήλ, αυτό δεν συμβαίνει. Τουλάχιστον, όχι ακόμα...
Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού...
ο Σαμαράς συνεχάρη τον Ισραηλινό ομόλογό του για τον σχηματισμό Κυβέρνησης και συμφωνήθηκε η διεξαγωγή Ανώτατου Διακυβερνητικού Συμβουλίου (G to G) Ελλάδος- Ισραήλ, που θα πραγματοποιηθεί το προσεχές διάστημα και θα προετοιμαστεί μέσω της διπλωματικής οδού.
Ειδικά για το θέμα αυτό να πούμε ότι το ο υπουργός Εξωτερικών Δ.Αβραμόπουλος, είχε πρωτοστατήσει να προηγηθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με την Τουρκία και όχι αυτό με το Ισραήλ, υπέρ της άμεσης διεξαγωγής του οποίου είχε ταχθεί φανατικά ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π.Παναγιωτόπουλος.
Έχει προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία Σαμαρά και Νετανιάχου υπό τη σκιά της κρίσης στην Κύπρο.
Μάλιστα το MEGA μετέδωσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς υπογράμμισε προς τον Ισραηλινό ομόλογό του, ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να ανακηρύξει ΑΟΖ αλλά και πως επιθυμεί μεγαλύτερη συνεργασία με το Ισραήλ.
Το θέμα είναι και το Ισραήλ να θέλει μεγαλύτερη συνεργασία με την Ελλάδα, αλλά σε αυτό το σημείο δε νομίζουμε ότι υπάρχει αμφιβολία.
Μόνο η Ελλάδα έχει καταφέρει να διαρρήξει ένα "μη φιλικό περιβάλλον" για το Ισραήλ στην περιοχή και από αυτή την συμμαχία το Ισραήλ, μέχρι στιγμής έχει κερδίσει πολλά. Και πιο ουσιαστικά απ' ότι πιθανόν έχει κερδίσει η Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αφορά το Ισραήλ, αλλά τις ελληνικές ηγεσίες που δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν όσο πρέπει αυτή την συμμαχία.
Πάντως το θέμα της "συγγνώμης" γεωστρατηγικά μπορεί να έχει πολύ μικρότερη σημασία από αυτή που κάποιοι ηττοπαθείς της ελληνικής πλευράς θέλουν να δίνουν.
Σε τελική ανάλυση είναι αστείο να έχουμε την απαίτηση το Ισραήλ να μην αναζητά βελτίωση σχέσεων με την Τουρκία, όταν η Ελλάδα που "γράφει" καθημερινά δεκάδες παραβιάσεις των εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της και ατενίζει τος τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες έξω από την Ραφήνα, να πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη για συνεδρίαση του "Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας" και να έχουμε την απαίτηση το Ισραήλ που "καθάρισε" 9 Τούρκους μέσα σε λίγα λεπτά να θέλει να παραμένει φανερά εχθρικό της Τουρκίας!
Πρώτον ήταν βέβαιο ότι κάποτε οι σχέσεις των δύο χωρών θα βελτιώνονταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την στιγμή που είναι στο ίδιο συμμαχικό μπλοκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Τελ Αβίβ δεν πήρε μια "καλή γεύση" του τι εστί νεο-οθωμανισμός αυτά τα τρία χρόνια με μεσολάβησαν από το επεισόδιο του "Μαβί Μαρμαρά".
Ισραήλ και Τουρκία είναι πλέον νομοτελειακά "απέναντι" ως παίκτες στο γεωστρατηγικό παίγνιο της περιοχής. Το αν οι ΗΠΑ επέβαλλαν την "συγγνώμη" μικρή σημασία έχει.
Άλλωστε οι Ισραηλινοί επεδίωκαν εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον να "λυθεί η παρεξήγηση", κυρίως για οικονομικούς λόγους αφού η Τουρκία αποτελούσε βασικό προορισμό των αμυντικών προϊόντων του Ισραήλ. Και ήταν μία αγορά που είχε κλείσει για τρία χρόνια. Αυτό επιτάσσει το οικονομικό τους συμφέρον.
Όταν οι Ισραηλινοί έδωσαν τα αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης του φυσικού αερίου του κοιτάσματος Λεβιάθαν στην ρωσική Gazprom, δεν το έκαναν επειδή λατρεύουν τους Ρώσους ή έγιναν "εχθροί" με τις ΗΠΑ, χάρη στις οποίες υπάρχει ακόμα το κράτος του Ισραήλ.
Tο έκαναν γιατί οι Ρώσοι προσέφεραν την υψηλότερη τιμή και τις καλύτερες προϋποθέσεις στην διάθεσή του στην διεθνή αγορά.
Τα οικονομικά συμφέροντα και εν εκτάσει τα γεωστρατηγικά, καθορίζουν το στρατόπεδο και το στρατόπεδο δεν πρέπει ποτέ να αφήνεται να θεωρήσει το κράτος" δεδομένο". Αυτό το "δεδομένο" πλήρωσαν και θα εξακολουθήσουν να το πληρώνουν ακριβά Ελλάδα και Κύπρος.
Η σχέση του Ισραήλ με την Ελλάδα, ουδόλως υπονομεύεται από αυτή την "συγγνώμη". Το Ισραήλ έχει ανάγκη την Ελλάδα. Μεγαλύτερη ανάγκη από όση έχει η Ελλάδα το Ισραήλ στο γεωστρατηγικό παιχνίδι της περιοχής. Είμαστε η μοναδική διέξοδος από την αναγκαστική απομόνωση του Ισραήλ στην περιοχή.
Αλίμονο αν κάποιοι πιστεύουν ότι το Ισραήλ θα μιλήσει με την Τουρκία για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της περιοχής.
Μια δήλωση ενός πρώην υπουργού του Ισραήλ σε συνδυασμό με την "συγγνώμη" του "Μπίμπι" Νετανιάχου έγινε πρώτο θέμα και εμφανίστηκε ως "προδοσία της Ελληνοϊσραηινής σχέσης" και άλλες τέτοιες ελαφρότητες.
Η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη αυτή την στιγμή και έχει ακόμα μεγαλύτερη "ιδέα" για τον εαυτό της και σταθερά ισλαμικό προσανατολισμό για να δεχθεί να "παίξει" με το Ισραήλ ή να μοιραστεί κάτι μαζί τους.
Σε τελική ανάλυση και σε ότι αφορά τα καθ' ημάς, κανείς δεν μπορεί να πάρει τίποτα και κανείς δεν μπορεί να χαλάσει μια συμμαχία από την στιγμή που πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις.
Ποιες: Είμαστε προσηλωμένοι στο εθνικό συμφέρον, ξέρουμε τι θέλουμε και έχουμε αποφασιστικότητα στην διεκδίκησή του και τέλος είμαστε αξιόπιστοι έχοντας στρατιωτική ισχύ που να τρομάζει τους εχθρούς και να εντυπωσιάζει τους φίλους.
Και όταν λέμε "φίλους" εννοούμε αυτούς που σήμερα τα εθνικά συμφέροντα συμπλέουν με αυτούς.
Αν αύριο το εθνικό συμφέρον επιτάσσει άλλου είδους συμμαχίες ή ο σημερινός σύμμαχος διακριβωθεί ότι παίζει παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας, τότε αλλάζουμε κι εμείς σελίδα.
Στην περίπτωση του Ισραήλ, αυτό δεν συμβαίνει. Τουλάχιστον, όχι ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου