Η ψυχρή αλήθεια
Έχοντας συνειδητοποιήσει τώρα οι Έλληνες ότι, δεν χρεοκοπούν τα κράτη αλλά οι Πολίτες τους, κατανοούν επίσης πως η χώρα δεν τους ανήκει πια, ενώ κυβερνάται απολυταρχικά από τους δανειστές της – με εκπρόσωπο τους την Τρόικα.
Δυστυχώς η Ελλάδα έχει χάσει ακόμη και την ύστατη λύση της χρεοκοπίας, η οποία ίσως δεν είναι πια εφικτή – υποθέτοντας πως η κυβέρνηση έχει υπογράψει τα πάντα, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη.
Η κυλιόμενη χρεοκοπία που έχει επιλεχθεί, χωρίς καμία ελπίδα ή προοπτική για το μέλλον, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην κόλαση – μέσα από κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες ίσως προκαλέσουν τη βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης.Με απλά λόγια, τίτλοι τέλους, κλείνει η αυλαία – ευχόμενοι να μην επικρατήσει το γνωστό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (δηλαδή, η πλήρης παράλυση κάθε έννοιας οργανωμένης προστασίας).
Τα προβλήματα όμως της Ελλάδας δεν περιορίζονται μόνο εδώ, αφού εφαρμόζεται μίαδολοφονική φορολογική πολιτική, η οποία επιδεινώνει συνεχώς την οικονομική της κατάσταση – όπως η επιβολή υψηλότερων συντελεστών φόρων μόνο στα ελληνικά προϊόντα (κρασί) ή/και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ζυθοποιίες), η οποία θα ολοκληρώσει την καταστροφή του εναπομείναντος παραγωγικού της ιστού.
Αντί λοιπόν να προστατεύονται οι εγχώριες βιομηχανίες και τα ελάχιστα προϊόντα που ακόμη παράγουμε, ενδεχομένως με την επιβολή δασμών στα εισαγόμενα, γίνεται ακριβώς το αντίθετο – γεγονός που ....
....σημαίνει ότι, σχεδιάζεται η μετατροπή της χώρας σε ένα απόλυτα εξαρτημένο προτεκτοράτο, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον.
Με δεδομένο δε το ότι, η Ελλάδα διοικείται απολυταρχικά από τους δανειστές της, δεν φαίνεται να αποτελεί λύση η αλλαγή της κυβέρνησης της – πόσο μάλλον όταν τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιδιώκουν την αρχηγία, ανταγωνίζονται μεταξύ τους ως προς το ποιός θα είναι ο καλύτερος υπάλληλος της Τρόικας.
Επί πλέον στα παραπάνω τρομακτικά προβλήματα της χώρας μας έχει προστεθεί
το μεταναστευτικό, στην τρομοκρατική του διάσταση και όχι μόνο – το οποίο αποτελεί μίαπραγματική βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας,πόσο μάλλον εάν κλείσουν τα σύνορα όλων των άλλων κρατών.
Το αργότερο δε όταν αρχίσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, κάτι που φαίνεται αδύνατον να εμποδιστεί, αφού ο τραπεζικός μας τομέας είναι επίσης αθεράπευτα χρεοκοπημένος, θα συμπληρωθεί ο εφιάλτης από βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις, οι οποίες θα παραλύσουν την Οικονομία – οπότε, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού όλων αυτών των παραγόντων, η Ελλάδα θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος.
Πόσο μάλλον όταν η Ευρώπη δέχεται μια σφοδρή επίθεση ''τρομοκρατών'', ενώ η παγκόσμια οικονομία βιώνει μία μεγάλη ύφεση και όχι από τα χρηματιστήρια, τα οποία ενισχύονται κυρίως από την αύξηση των τιμών των μετοχών πολεμικού εξοπλισμού και ασφάλειας.
Στην Ιταλία (Pescara), σε αντίθεση με την Ελλάδα, όλα τα πολιτικά κόμματα, από την αριστερά έως την άκρα δεξιά, κάθονταν μαζί το Σαββατοκύριακο σε ένα τραπέζι – επειδή τα ενώνει πλέον ο κοινός στόχοςνα επεξεργασθούν ένα αποτελεσματικό σχέδιο, μίας όσο το δυνατόν γρηγορότερης εξόδου της χώρας τους από την Ευρωζώνη.
Ίσως αυτό να ακούγεται βέβαια παράδοξο, λόγω της σημερινής συγκυρίας – όπου οι μάχες των πόλεωνεκ μέρους των φανατικών ισλαμιστών κυριαρχούν, με επίκεντρο τη Γαλλία και τη Γερμανία. Εν τούτοις, τα ιταλικά κόμματα θεωρούν πως δεν πρέπει να χαθεί καθόλου χρόνος – ενώ, όπως σε εποχές πολεμικών συρράξεων, οφείλουν να συνεργασθούν πολύ στενά μεταξύ τους, για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου της υιοθέτησης του εθνικού τους νομίσματος.
Αργότερα βέβαια θα ακολουθήσουν το καθένα το δικό του δρόμο – όπου όμως η σημερινή τους συνεργασία σημαίνει ότι, εντός της χώρας επικρατεί ένα αντιευρωπαϊκό μένος, το οποίο έχει σε μεγάλο βαθμό υποτιμηθεί από την πρωσική ηγεσία της Ευρωζώνης.
Συμπεραίνεται επομένως πως όλα τα ιταλικά κόμματα έχουν συνειδητοποιήσει ότι, αφενός μεν το ευρώ δεν έχει ωφελήσει σε τίποτα την οικονομία της χώρας τους, αφετέρου πως η νομισματική ένωση, με τη μερκαντιλιστική Γερμανία εντός της, είναι υπεύθυνη για την κρίση– για την ανίατη ασθένεια που έχει παραλύσει την Ιταλία.
Παρά το ότι λοιπόν πίστευαν στο παρελθόν ότι, η υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων κατά το παράδειγμα της Γερμανίας, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη της οικονομίας τους, τα συνεχώς αυξανόμενα πλεονάσματα της χώρας, απέναντι στα οποία ευρίσκονται διαρκώς μεγαλύτερα ελλείμματα των υπολοίπων εταίρων της, τεκμηρίωσαν πως επρόκειτο για μία μεγάλη ψευδαίσθηση – για μία επικίνδυνη ουτοπία, η οποία έχει οδηγήσει την Ιταλία στην άκρη του γκρεμού.
Στο γράφημα που ακολουθεί διαπιστώνεται πως, παρά το ότι η Ιταλία (γκρίζα καμπύλη, δεξιά στήλη) είχε πλεονάσματα τη δεκαετία του 1990, όταν η Γερμανία ήταν ελλειμματική (γαλάζια καμπύλη, αριστερή στήλη), η κατάσταση μετά την υιοθέτηση του ευρώ αντιστράφηκε εντελώς – ενώ η μικρή αναλαμπή μετά το 2010 δεν είναι ούτε υγιής, ούτε διατηρήσιμη. Η αιτία είναι το ότι, δεν οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών αλλά στη μείωση των εισαγωγών, λόγω των οικονομικών δυσχερειών και της πολιτικής λιτότητας – ακριβώς όπως συνέβαινε και συμβαίνει στην Ελλάδα.
Την ίδια ακριβώς άποψη έχουν και οι Γάλλοι, γεγονός που τεκμηριώνεται από τη ραγδαία άνοδο του κόμματος της κυρίας Le Pen – το οποίο πρεσβεύει την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη. Η Γαλλία ενοχοποιεί επίσης τη Γερμανία και την πολιτική της για την οικονομική της μιζέρια – ενώ, όταν περάσει το τρομοκρατικό σοκ, το οποίο όμως έδωσε την αφορμή στον πρόεδρο της να καταργήσει τη λιτότητα, το πρόβλημα θα επανέλθει επαυξημένο.
Περαιτέρω, ενοχοποιούν επί πλέον τη Γερμανία, ειδικά τα πλεονάσματα της, ακόμη και τα δικά της έντυπα – ιδιαίτερα οι οικονομικοί της αναλυτές (πηγή). Θεωρούν δε πως ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης έχει αυξηθεί κατακόρυφα – προτείνοντας όμως δυστυχώς τη διάσπαση της σε βόρεια και νότια, η οποία δεν θα ήταν ότι καλύτερο.
Φαίνεται πάντως ότι, αυτός που πάτησε τη σκανδάλη του πολέμου εναντίον του ευρώ, ήταν η βίαιη συμπεριφορά της Τρόικας εναντίον της Ελλάδας – η οποία κατέληξε στο χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών. Σε έναν εξευτελιστικό συμβιβασμό άνευ όρων, ο οποίος οδηγεί τη χώρα μας κατ’ ευθείαν στην κόλαση – γεγονός που έχει τρομοκρατήσει όλα τα άλλα κράτη.
Εν τούτοις, η Ελλάδα ήταν μόνο η αφορμή, αφού αργά ή γρήγορα θα αποκαλυπτόταν πως η Γερμανία δεν τηρεί τους βασικούς κανόνες της Ευρωζώνης (όπως είναι η ισορροπημένη εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, η διευκόλυνση της φοροδιαφυγής, η αποφυγή της μισθολογικής πολιτικής dumping κοκ.) – απαιτώντας παράλληλα την πιστή τήρηση τους από τις άλλες χώρες.
Ακόμη χειρότερα, κάτι που τονίζει η πλειοψηφία των Γερμανών οικονομολόγων, η Γερμανία δεν σέβεται το βασικότερο κανόνα: τη συμβίωση όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αφήνει τους εταίρους της να αναπνέουν, καθώς επίσης να έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα που προκλήθηκαν από τη βαριά κρίση του 2008 – αντί να βυθίζονται στην ύφεση και στην ανεργία.
Εύλογα λοιπόν θεωρούν ότι, κάποια στιγμή το πιστόλι που έχει η ίδια η Γερμανία απασφαλίσει, θα πυροβολήσει προς τα πίσω – όταν οι άλλες χώρες αντιδράσουν, ενδεχομένως ανεξέλεγκτα,προκαλώντας το χάος στην ήπειρο μας. Όπως διαπιστώνεται δε από την Ιταλία, η στιγμή της κρίσης δεν θα αργήσει πολύ ακόμη – εάν η Γερμανία δεν αλλάξει αμέσως τακτική, συνεχίζοντας να εκμεταλλεύεται τους πάντες.
Πόσο μάλλον όταν οι ίδιοι οι Πολίτες της γνωρίζουν το βαθμό εκμετάλλευσης των άλλων χωρών – όπως διαπιστώσαμε προσωπικά σε κάποιο ταξίδι μας, όπου πολλοί Γερμανοί, βλέποντας πως η χώρα τους έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο, όσον αφορά τις επισκευές των δρόμων, έλεγαν το εξής: «Πότε θα σταματήσουμε να κλέβουμε τους άλλους, σπαταλώντας τα χρήματα τους σε δημόσια έργα;».
Όλο και περισσότερες χώρες τοποθετούνται εναντίον της Ευρωζώνης, ιδίως μετά τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο της Τρόικας, με κριτήριο τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου – αν και η μάχη θα κριθεί στη Γαλλία
Ενώ η Ιταλία συζητάει πολύ σοβαρά την έξοδοτης από την Ευρωζώνη, παρά το μεγάλο ύψος του δημοσίου χρέους της (άρθρο), θεωρώντας ότι δεν μπορεί να συμβιώσει με την αχόρταγη Γερμανία, καθώς επίσης πως δεν πρόκειται να αλλάξει η χώρα, φαίνεται ότι προστίθεται η Φινλανδία σε εκείνα τα κράτη που δεν είναι ικανοποιημένα με το κοινό νόμισμα.
Ειδικότερα ο ευρωβουλευτής κ. Vayrynen, πρώην υπουργός εξωτερικών και επικεφαλής του κεντρώου κόμματος της Φινλανδίας, κατάφερε να συγκεντρώσει τις 50.000 υπογραφές που απαιτούνται για να γίνει μία αίτηση – η οποία υποχρεώνει το Κοινοβούλιο της χώρας να διεξάγει μία συζήτηση, με θέμα την έξοδο από την Ευρωζώνη. Η αντιπαράθεση φαίνεται πως θα ξεκινήσει στα μέσα Ιανουαρίου του 2016, έτσι ώστε να έχουν ελεγχθεί μέχρι τότε οι υπογραφές.
Βέβαια, δεν φαίνεται πως θα αποφασισθεί κάτι τέτοιο, αφού οι περισσότεροι βουλευτές είναι εναντίον της εξόδου – παρά το ότι το δεύτερο κόμμα των πρόσφατων εκλογών έχει ταχθεί υπέρ, ενώ ορισμένα άλλα, όπως το κεντρώο του παραπάνω ευρωβουλευτή, έχουν την ίδια αρνητική θέση.
Το ίδιο συμβαίνει με τους Πολίτες της χώρας, εάν υποθέσει κανείς ότι διενεργούταν ένα δημοψήφισμα – αφού, σύμφωνα με το πρόσφατο ευρωβαρόμετρο (γράφημα), το 64% είναι υπέρ της παραμονής της Φινλανδίας στην Ευρωζώνη, αν και προηγουμένως το ποσοστό ήταν στο 69%.
Ευρωβαρόμετρο – Τίτλος: «γενικότερα, πιστεύετε πως το ευρώ είναι καλό ή κακό για τη χώρα σας». Η σημασία των χρωμάτων: «γαλάζιο = καλό, κόκκινο = κακό, κίτρινο = αναποφάσιστοι, γκρίζο = ΔΞ/ΔΑ.
Περαιτέρω, σε κάθε περίπτωση αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των Ευρωσκεπτικιστών στη Φινλανδία – γεγονός που δεν οφείλεται μόνο στην αντίθεση τους, όσον αφορά την παροχή δανείων στην Ελλάδα αλλά, επίσης, στις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις στη χώρα. Όπως έχει αναφερθεί στο παρελθόν (άρθρο), η Φινλανδία είναι βυθισμένη για πολλά χρόνια στην ύφεση – όταν το άλλο σκανδιναβικό κράτος, το οποίο έχει το δικό του νόμισμα, η Σουηδία δηλαδή, αναπτύχθηκε κατά 8% εντός των τελευταίων επτά ετών.
Το ΑΕΠ της Φινλανδίας έχει μειωθεί σωρευτικά κατά -6%, ενώ η πτώση συνεχίσθηκε επίσης το τρίτο τρίμηνο του 2015 (-0,6%) – γεγονός που οφείλεται αφενός μεν στην κατάρρευση της ΝΟΚΙΑ, αφετέρου στις κυρώσεις που επέβαλλε η Δύση στη Ρωσία, σε έναν από τους σημαντικότερους πελάτες της, ειδικά στα αγροτικά προϊόντα. Υπενθυμίζουμε εδώ πως τα βασικά προβλήματα της είναι τα εξής:
Για πάρα πολλά χρόνια, οι επιτυχίες της Nokia είχαν προσδώσει μία εσφαλμένη εικόνα, όσον αφορά τη δυναμική της χώρας. Η αιτία ήταν το ότι, εκτός από το νεωτεριστικό αυτόν όμιλο, ο οποίος «παρήγαγε» κάποιες εποχές το 10% του ΑΕΠ της Φινλανδίας, δεν υπήρχαν πολλοί άλλοι, οι οποίοι να ενισχύουν την ανάπτυξη της – με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως είναι η Kone (κατασκευαστής ασανσέρ).
Μετά την κατάρρευση όμως της Nokia, είναι πλέον φανερό πως μόνο ένας κλάδος της οικονομίας της χώρας είναι σημαντικός σε παγκόσμιο επίπεδο: η βιομηχανία ξυλείας και χάρτου. Όμως, δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς μεγάλη φαντασία για να διαπιστώσει ότι, στην ψηφιακή εποχή που βιώνουμε, ο κλάδος αυτός θα αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, στο πρόσφατο παρελθόν έκλεισαν αρκετές τέτοιες βιομηχανίες – γεγονός που προβληματίζει τη Φιλανδία από πολλές πλευρές, επειδή αυτές οι εγκαταστάσεις ευρίσκονταν σε περιοχές κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας, οι οποίες δεν έχουν άλλου είδους αναπτυξιακές δυνατότητες.
Βέβαια ορισμένοι μεγάλοι όμιλοι της χώρας, ελπίζουν πως θα καταφέρουν να παράγουν νέα προϊόντα στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενεργείας, καθώς επίσης ανταλλακτικά για τη βιομηχανία των αυτοκινήτων – κάτι που μέλει όμως να αποδειχθεί. Σε κάθε περίπτωση, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Φινλανδίας είναι πλέον έντονα αρνητικό (γράφημα) – οπότε τα προβλήματα της θα επιδεινώνονται.
Όσο και αν θέλει λοιπόν να είναι αισιόδοξη η κυβέρνηση της Φινλανδίας, σχεδόν κανένα οικονομικό μέγεθος της χώρας δεν είναι υγιές – οπότε δεν προδιαγράφεται ευοίωνο το μέλλον της. Εύλογα επομένως στηρίζει τις ελπίδες της στη Γερμανία, τοποθετούμενη κατ’ επιταγή της εναντίον της Ελλάδας – χωρίς η ίδια να έχει κάτι ιδιαίτερο εναντίον μας.
Η φινλανδική κυβέρνηση αποφάσισε στα τέλη του 2008 να ενισχύσει την οικονομία της χώρας, επενδύοντας 20 δις € – χωρίς κανένα αποτέλεσμα, παρά την θετική εμπειρία από την καταπολέμηση της τεράστιας κρίσης, στην οποία είχε βυθιστεί τη δεκαετία του ΄90 (μέσω της αναδιάρθρωσης τότε της οικονομίας της, χωρίς ελλειμματικά δημοσιονομικά μέτρα). Τα 20 δις € λοιπόν χάθηκαν ουσιαστικά, επιδεινώνοντας το δημόσιο χρέος της.
Η Moody’s βέβαια επιβεβαίωσε την κορυφαία αξιολόγηση της, κυρίως λόγω της πρόσφατης «αναμόρφωσης» του κοινωνικού της συστήματος. Παράλληλα, φαίνεται πως δημιουργούνται προοπτικές ανάπτυξης στον τομέα του λογισμικού – ειδικά μετά την εξαγορά μίας φιλανδικής εταιρείας «Start up» από την Google, καθώς επίσης δύο παραγωγών λογισμικού από την Facebook.
Εν τούτοις, σε επίπεδο εθνικής οικονομίας, οι προοπτικές αυτές είναι πολύ λίγο σημαντικές – παρά το ότι η χώρα τοποθετήθηκε πρόσφατα στην 4η θέση παγκοσμίως, όσον αφορά τη νεωτεριστικότητα της. Σε κάθε περίπτωση, οι επόμενες στατιστικές, καθώς επίσης οι αξιολογήσεις που θα ακολουθήσουν από τις αμερικανικές εταιρείες, θα δώσουν μία καλύτερη εικόνα – σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα.
Ολοκληρώνοντας η φούσκα ακινήτων, η οποία χαρακτηρίζει όλες τις σκανδιναβικές χώρες, δεν είναι μικρότερη στη Φινλανδία – σύμφωνα με μία σχετικά πρόσφατη έρευνα. Στον πίνακα που ακολουθεί, φαίνονται οι 15 ευρωπαϊκές χώρες συν την Τουρκία, με τις μεγαλύτερες τιμές στον τομέα των ακινήτων, σε ευρώ – για σπίτια πολυτελείας, τουλάχιστον 120 τμ., στις πολύ ακριβές περιοχές των μεγάλων πόλεων.
Όπως φαίνεται, η Φινλανδία ευρίσκεται στην 6η θέση, μετά τη Σουηδία – γεγονός που την καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη, όταν αρχίσουν να αυξάνονται ξανά τα βασικά επιτόκια, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.
Φυσικά οι συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας δεν το επιτρέπουν ακόμη, αφού η Fed το αναβάλλει συνεχώς, αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί – οπότε οι τιμές των ακινήτων θα καταρρεύσουν, προκαλώντας όπως συνήθως συμβαίνει μία τραπεζική κρίση.
Με ένα δικό της νόμισμα θα μπορούσε η Φινλανδία να φθηνύνει τα εξαγωγικά της προϊόντα, όπως τα χαρτικά, οπότε να αυξήσει το ρυθμό της οικονομικής της ανάπτυξης – κάτι που δεν είναι σε θέση να κάνει με το ευρώ. Επομένως, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή δεξαμενή σκέψης, θα τη συνέφερε η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα (πηγή).
Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τη Γαλλία, το εθνικιστικό κόμμα της οποίας, δεύτερο στις δημοσκοπήσεις με 29% (πρώτο το ρεπουμπλικανικό με 31,5%, τρίτο του Γάλλου προέδρου με 20,5%), τάσσεται επίσης εναντίον του ευρώ. Επομένως, αυξάνονται τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό της Ευρωζώνης, αφού όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποιούν ότι, ωφελεί μόνο τη Γερμανία και την Ολλανδία.
ΠΗΓΗ
Δυστυχώς η Ελλάδα έχει χάσει ακόμη και την ύστατη λύση της χρεοκοπίας, η οποία ίσως δεν είναι πια εφικτή – υποθέτοντας πως η κυβέρνηση έχει υπογράψει τα πάντα, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη.
Η κυλιόμενη χρεοκοπία που έχει επιλεχθεί, χωρίς καμία ελπίδα ή προοπτική για το μέλλον, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην κόλαση – μέσα από κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες ίσως προκαλέσουν τη βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης.Με απλά λόγια, τίτλοι τέλους, κλείνει η αυλαία – ευχόμενοι να μην επικρατήσει το γνωστό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (δηλαδή, η πλήρης παράλυση κάθε έννοιας οργανωμένης προστασίας).
Τα προβλήματα όμως της Ελλάδας δεν περιορίζονται μόνο εδώ, αφού εφαρμόζεται μίαδολοφονική φορολογική πολιτική, η οποία επιδεινώνει συνεχώς την οικονομική της κατάσταση – όπως η επιβολή υψηλότερων συντελεστών φόρων μόνο στα ελληνικά προϊόντα (κρασί) ή/και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ζυθοποιίες), η οποία θα ολοκληρώσει την καταστροφή του εναπομείναντος παραγωγικού της ιστού.
Αντί λοιπόν να προστατεύονται οι εγχώριες βιομηχανίες και τα ελάχιστα προϊόντα που ακόμη παράγουμε, ενδεχομένως με την επιβολή δασμών στα εισαγόμενα, γίνεται ακριβώς το αντίθετο – γεγονός που ....
....σημαίνει ότι, σχεδιάζεται η μετατροπή της χώρας σε ένα απόλυτα εξαρτημένο προτεκτοράτο, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον.
Με δεδομένο δε το ότι, η Ελλάδα διοικείται απολυταρχικά από τους δανειστές της, δεν φαίνεται να αποτελεί λύση η αλλαγή της κυβέρνησης της – πόσο μάλλον όταν τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιδιώκουν την αρχηγία, ανταγωνίζονται μεταξύ τους ως προς το ποιός θα είναι ο καλύτερος υπάλληλος της Τρόικας.
Επί πλέον στα παραπάνω τρομακτικά προβλήματα της χώρας μας έχει προστεθεί
το μεταναστευτικό, στην τρομοκρατική του διάσταση και όχι μόνο – το οποίο αποτελεί μίαπραγματική βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας,πόσο μάλλον εάν κλείσουν τα σύνορα όλων των άλλων κρατών.
Το αργότερο δε όταν αρχίσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, κάτι που φαίνεται αδύνατον να εμποδιστεί, αφού ο τραπεζικός μας τομέας είναι επίσης αθεράπευτα χρεοκοπημένος, θα συμπληρωθεί ο εφιάλτης από βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις, οι οποίες θα παραλύσουν την Οικονομία – οπότε, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού όλων αυτών των παραγόντων, η Ελλάδα θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος.
Πόσο μάλλον όταν η Ευρώπη δέχεται μια σφοδρή επίθεση ''τρομοκρατών'', ενώ η παγκόσμια οικονομία βιώνει μία μεγάλη ύφεση και όχι από τα χρηματιστήρια, τα οποία ενισχύονται κυρίως από την αύξηση των τιμών των μετοχών πολεμικού εξοπλισμού και ασφάλειας.
Οι προετοιμασίες της Ιταλίας
Ίσως αυτό να ακούγεται βέβαια παράδοξο, λόγω της σημερινής συγκυρίας – όπου οι μάχες των πόλεωνεκ μέρους των φανατικών ισλαμιστών κυριαρχούν, με επίκεντρο τη Γαλλία και τη Γερμανία. Εν τούτοις, τα ιταλικά κόμματα θεωρούν πως δεν πρέπει να χαθεί καθόλου χρόνος – ενώ, όπως σε εποχές πολεμικών συρράξεων, οφείλουν να συνεργασθούν πολύ στενά μεταξύ τους, για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου της υιοθέτησης του εθνικού τους νομίσματος.
Αργότερα βέβαια θα ακολουθήσουν το καθένα το δικό του δρόμο – όπου όμως η σημερινή τους συνεργασία σημαίνει ότι, εντός της χώρας επικρατεί ένα αντιευρωπαϊκό μένος, το οποίο έχει σε μεγάλο βαθμό υποτιμηθεί από την πρωσική ηγεσία της Ευρωζώνης.
Συμπεραίνεται επομένως πως όλα τα ιταλικά κόμματα έχουν συνειδητοποιήσει ότι, αφενός μεν το ευρώ δεν έχει ωφελήσει σε τίποτα την οικονομία της χώρας τους, αφετέρου πως η νομισματική ένωση, με τη μερκαντιλιστική Γερμανία εντός της, είναι υπεύθυνη για την κρίση– για την ανίατη ασθένεια που έχει παραλύσει την Ιταλία.
Παρά το ότι λοιπόν πίστευαν στο παρελθόν ότι, η υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων κατά το παράδειγμα της Γερμανίας, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη της οικονομίας τους, τα συνεχώς αυξανόμενα πλεονάσματα της χώρας, απέναντι στα οποία ευρίσκονται διαρκώς μεγαλύτερα ελλείμματα των υπολοίπων εταίρων της, τεκμηρίωσαν πως επρόκειτο για μία μεγάλη ψευδαίσθηση – για μία επικίνδυνη ουτοπία, η οποία έχει οδηγήσει την Ιταλία στην άκρη του γκρεμού.
Στο γράφημα που ακολουθεί διαπιστώνεται πως, παρά το ότι η Ιταλία (γκρίζα καμπύλη, δεξιά στήλη) είχε πλεονάσματα τη δεκαετία του 1990, όταν η Γερμανία ήταν ελλειμματική (γαλάζια καμπύλη, αριστερή στήλη), η κατάσταση μετά την υιοθέτηση του ευρώ αντιστράφηκε εντελώς – ενώ η μικρή αναλαμπή μετά το 2010 δεν είναι ούτε υγιής, ούτε διατηρήσιμη. Η αιτία είναι το ότι, δεν οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών αλλά στη μείωση των εισαγωγών, λόγω των οικονομικών δυσχερειών και της πολιτικής λιτότητας – ακριβώς όπως συνέβαινε και συμβαίνει στην Ελλάδα.
Την ίδια ακριβώς άποψη έχουν και οι Γάλλοι, γεγονός που τεκμηριώνεται από τη ραγδαία άνοδο του κόμματος της κυρίας Le Pen – το οποίο πρεσβεύει την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη. Η Γαλλία ενοχοποιεί επίσης τη Γερμανία και την πολιτική της για την οικονομική της μιζέρια – ενώ, όταν περάσει το τρομοκρατικό σοκ, το οποίο όμως έδωσε την αφορμή στον πρόεδρο της να καταργήσει τη λιτότητα, το πρόβλημα θα επανέλθει επαυξημένο.
Οι γερμανικές φωνές
Φαίνεται πάντως ότι, αυτός που πάτησε τη σκανδάλη του πολέμου εναντίον του ευρώ, ήταν η βίαιη συμπεριφορά της Τρόικας εναντίον της Ελλάδας – η οποία κατέληξε στο χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών. Σε έναν εξευτελιστικό συμβιβασμό άνευ όρων, ο οποίος οδηγεί τη χώρα μας κατ’ ευθείαν στην κόλαση – γεγονός που έχει τρομοκρατήσει όλα τα άλλα κράτη.
Εν τούτοις, η Ελλάδα ήταν μόνο η αφορμή, αφού αργά ή γρήγορα θα αποκαλυπτόταν πως η Γερμανία δεν τηρεί τους βασικούς κανόνες της Ευρωζώνης (όπως είναι η ισορροπημένη εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, η διευκόλυνση της φοροδιαφυγής, η αποφυγή της μισθολογικής πολιτικής dumping κοκ.) – απαιτώντας παράλληλα την πιστή τήρηση τους από τις άλλες χώρες.
Ακόμη χειρότερα, κάτι που τονίζει η πλειοψηφία των Γερμανών οικονομολόγων, η Γερμανία δεν σέβεται το βασικότερο κανόνα: τη συμβίωση όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αφήνει τους εταίρους της να αναπνέουν, καθώς επίσης να έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα που προκλήθηκαν από τη βαριά κρίση του 2008 – αντί να βυθίζονται στην ύφεση και στην ανεργία.
Εύλογα λοιπόν θεωρούν ότι, κάποια στιγμή το πιστόλι που έχει η ίδια η Γερμανία απασφαλίσει, θα πυροβολήσει προς τα πίσω – όταν οι άλλες χώρες αντιδράσουν, ενδεχομένως ανεξέλεγκτα,προκαλώντας το χάος στην ήπειρο μας. Όπως διαπιστώνεται δε από την Ιταλία, η στιγμή της κρίσης δεν θα αργήσει πολύ ακόμη – εάν η Γερμανία δεν αλλάξει αμέσως τακτική, συνεχίζοντας να εκμεταλλεύεται τους πάντες.
Πόσο μάλλον όταν οι ίδιοι οι Πολίτες της γνωρίζουν το βαθμό εκμετάλλευσης των άλλων χωρών – όπως διαπιστώσαμε προσωπικά σε κάποιο ταξίδι μας, όπου πολλοί Γερμανοί, βλέποντας πως η χώρα τους έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο, όσον αφορά τις επισκευές των δρόμων, έλεγαν το εξής: «Πότε θα σταματήσουμε να κλέβουμε τους άλλους, σπαταλώντας τα χρήματα τους σε δημόσια έργα;».
Φινλανδία, αντιδράσεις κατά του ευρώ
Ενώ η Ιταλία συζητάει πολύ σοβαρά την έξοδοτης από την Ευρωζώνη, παρά το μεγάλο ύψος του δημοσίου χρέους της (άρθρο), θεωρώντας ότι δεν μπορεί να συμβιώσει με την αχόρταγη Γερμανία, καθώς επίσης πως δεν πρόκειται να αλλάξει η χώρα, φαίνεται ότι προστίθεται η Φινλανδία σε εκείνα τα κράτη που δεν είναι ικανοποιημένα με το κοινό νόμισμα.
Ειδικότερα ο ευρωβουλευτής κ. Vayrynen, πρώην υπουργός εξωτερικών και επικεφαλής του κεντρώου κόμματος της Φινλανδίας, κατάφερε να συγκεντρώσει τις 50.000 υπογραφές που απαιτούνται για να γίνει μία αίτηση – η οποία υποχρεώνει το Κοινοβούλιο της χώρας να διεξάγει μία συζήτηση, με θέμα την έξοδο από την Ευρωζώνη. Η αντιπαράθεση φαίνεται πως θα ξεκινήσει στα μέσα Ιανουαρίου του 2016, έτσι ώστε να έχουν ελεγχθεί μέχρι τότε οι υπογραφές.
Βέβαια, δεν φαίνεται πως θα αποφασισθεί κάτι τέτοιο, αφού οι περισσότεροι βουλευτές είναι εναντίον της εξόδου – παρά το ότι το δεύτερο κόμμα των πρόσφατων εκλογών έχει ταχθεί υπέρ, ενώ ορισμένα άλλα, όπως το κεντρώο του παραπάνω ευρωβουλευτή, έχουν την ίδια αρνητική θέση.
Το ίδιο συμβαίνει με τους Πολίτες της χώρας, εάν υποθέσει κανείς ότι διενεργούταν ένα δημοψήφισμα – αφού, σύμφωνα με το πρόσφατο ευρωβαρόμετρο (γράφημα), το 64% είναι υπέρ της παραμονής της Φινλανδίας στην Ευρωζώνη, αν και προηγουμένως το ποσοστό ήταν στο 69%.
Ευρωβαρόμετρο – Τίτλος: «γενικότερα, πιστεύετε πως το ευρώ είναι καλό ή κακό για τη χώρα σας». Η σημασία των χρωμάτων: «γαλάζιο = καλό, κόκκινο = κακό, κίτρινο = αναποφάσιστοι, γκρίζο = ΔΞ/ΔΑ.
Περαιτέρω, σε κάθε περίπτωση αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των Ευρωσκεπτικιστών στη Φινλανδία – γεγονός που δεν οφείλεται μόνο στην αντίθεση τους, όσον αφορά την παροχή δανείων στην Ελλάδα αλλά, επίσης, στις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις στη χώρα. Όπως έχει αναφερθεί στο παρελθόν (άρθρο), η Φινλανδία είναι βυθισμένη για πολλά χρόνια στην ύφεση – όταν το άλλο σκανδιναβικό κράτος, το οποίο έχει το δικό του νόμισμα, η Σουηδία δηλαδή, αναπτύχθηκε κατά 8% εντός των τελευταίων επτά ετών.
Το ΑΕΠ της Φινλανδίας έχει μειωθεί σωρευτικά κατά -6%, ενώ η πτώση συνεχίσθηκε επίσης το τρίτο τρίμηνο του 2015 (-0,6%) – γεγονός που οφείλεται αφενός μεν στην κατάρρευση της ΝΟΚΙΑ, αφετέρου στις κυρώσεις που επέβαλλε η Δύση στη Ρωσία, σε έναν από τους σημαντικότερους πελάτες της, ειδικά στα αγροτικά προϊόντα. Υπενθυμίζουμε εδώ πως τα βασικά προβλήματα της είναι τα εξής:
Τα φινλανδικά αδιέξοδα
Για πάρα πολλά χρόνια, οι επιτυχίες της Nokia είχαν προσδώσει μία εσφαλμένη εικόνα, όσον αφορά τη δυναμική της χώρας. Η αιτία ήταν το ότι, εκτός από το νεωτεριστικό αυτόν όμιλο, ο οποίος «παρήγαγε» κάποιες εποχές το 10% του ΑΕΠ της Φινλανδίας, δεν υπήρχαν πολλοί άλλοι, οι οποίοι να ενισχύουν την ανάπτυξη της – με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως είναι η Kone (κατασκευαστής ασανσέρ).
Μετά την κατάρρευση όμως της Nokia, είναι πλέον φανερό πως μόνο ένας κλάδος της οικονομίας της χώρας είναι σημαντικός σε παγκόσμιο επίπεδο: η βιομηχανία ξυλείας και χάρτου. Όμως, δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς μεγάλη φαντασία για να διαπιστώσει ότι, στην ψηφιακή εποχή που βιώνουμε, ο κλάδος αυτός θα αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, στο πρόσφατο παρελθόν έκλεισαν αρκετές τέτοιες βιομηχανίες – γεγονός που προβληματίζει τη Φιλανδία από πολλές πλευρές, επειδή αυτές οι εγκαταστάσεις ευρίσκονταν σε περιοχές κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας, οι οποίες δεν έχουν άλλου είδους αναπτυξιακές δυνατότητες.
Βέβαια ορισμένοι μεγάλοι όμιλοι της χώρας, ελπίζουν πως θα καταφέρουν να παράγουν νέα προϊόντα στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενεργείας, καθώς επίσης ανταλλακτικά για τη βιομηχανία των αυτοκινήτων – κάτι που μέλει όμως να αποδειχθεί. Σε κάθε περίπτωση, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Φινλανδίας είναι πλέον έντονα αρνητικό (γράφημα) – οπότε τα προβλήματα της θα επιδεινώνονται.
Όσο και αν θέλει λοιπόν να είναι αισιόδοξη η κυβέρνηση της Φινλανδίας, σχεδόν κανένα οικονομικό μέγεθος της χώρας δεν είναι υγιές – οπότε δεν προδιαγράφεται ευοίωνο το μέλλον της. Εύλογα επομένως στηρίζει τις ελπίδες της στη Γερμανία, τοποθετούμενη κατ’ επιταγή της εναντίον της Ελλάδας – χωρίς η ίδια να έχει κάτι ιδιαίτερο εναντίον μας.
Οι ελπίδες
Η Moody’s βέβαια επιβεβαίωσε την κορυφαία αξιολόγηση της, κυρίως λόγω της πρόσφατης «αναμόρφωσης» του κοινωνικού της συστήματος. Παράλληλα, φαίνεται πως δημιουργούνται προοπτικές ανάπτυξης στον τομέα του λογισμικού – ειδικά μετά την εξαγορά μίας φιλανδικής εταιρείας «Start up» από την Google, καθώς επίσης δύο παραγωγών λογισμικού από την Facebook.
Εν τούτοις, σε επίπεδο εθνικής οικονομίας, οι προοπτικές αυτές είναι πολύ λίγο σημαντικές – παρά το ότι η χώρα τοποθετήθηκε πρόσφατα στην 4η θέση παγκοσμίως, όσον αφορά τη νεωτεριστικότητα της. Σε κάθε περίπτωση, οι επόμενες στατιστικές, καθώς επίσης οι αξιολογήσεις που θα ακολουθήσουν από τις αμερικανικές εταιρείες, θα δώσουν μία καλύτερη εικόνα – σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα.
Ολοκληρώνοντας η φούσκα ακινήτων, η οποία χαρακτηρίζει όλες τις σκανδιναβικές χώρες, δεν είναι μικρότερη στη Φινλανδία – σύμφωνα με μία σχετικά πρόσφατη έρευνα. Στον πίνακα που ακολουθεί, φαίνονται οι 15 ευρωπαϊκές χώρες συν την Τουρκία, με τις μεγαλύτερες τιμές στον τομέα των ακινήτων, σε ευρώ – για σπίτια πολυτελείας, τουλάχιστον 120 τμ., στις πολύ ακριβές περιοχές των μεγάλων πόλεων.
| Α/Α | Χώρα | Μέση τιμή ανά τετραγωνικό |
| 1 | Μ. Βρετανία | 14.224 |
| 2 | Γαλλία | 13.639 |
| 3 | Ρωσία | 11.866 |
| 4 | Ελβετία | 11.306 |
| 5 | Σουηδία | 6.991 |
| 6 | Φιλανδία | 6.214 |
| 7 | Ιταλία | 5.930 |
| 8 | Αυστραλία | 5.009 |
| 9 | Ολλανδία | 4.907 |
| 10 | Δανία | 4.279 |
| 11 | Ιρλανδία | 4.156 |
| 12 | Γερμανία | 4.078 |
| 13 | Ισπανία | 3.442 |
| 14 | Τσεχία | 3.384 |
| 15 | Τουρκία | 2.855 |
Όπως φαίνεται, η Φινλανδία ευρίσκεται στην 6η θέση, μετά τη Σουηδία – γεγονός που την καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη, όταν αρχίσουν να αυξάνονται ξανά τα βασικά επιτόκια, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.
Φυσικά οι συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας δεν το επιτρέπουν ακόμη, αφού η Fed το αναβάλλει συνεχώς, αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί – οπότε οι τιμές των ακινήτων θα καταρρεύσουν, προκαλώντας όπως συνήθως συμβαίνει μία τραπεζική κρίση.
Επίλογος
Με ένα δικό της νόμισμα θα μπορούσε η Φινλανδία να φθηνύνει τα εξαγωγικά της προϊόντα, όπως τα χαρτικά, οπότε να αυξήσει το ρυθμό της οικονομικής της ανάπτυξης – κάτι που δεν είναι σε θέση να κάνει με το ευρώ. Επομένως, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή δεξαμενή σκέψης, θα τη συνέφερε η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα (πηγή).
Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τη Γαλλία, το εθνικιστικό κόμμα της οποίας, δεύτερο στις δημοσκοπήσεις με 29% (πρώτο το ρεπουμπλικανικό με 31,5%, τρίτο του Γάλλου προέδρου με 20,5%), τάσσεται επίσης εναντίον του ευρώ. Επομένως, αυξάνονται τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό της Ευρωζώνης, αφού όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποιούν ότι, ωφελεί μόνο τη Γερμανία και την Ολλανδία.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου