ΤΙ ΣΗΜΑΝΕΙ...........«Θα πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας!». ΙΔΟΥ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ...ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ !

"Ασπρογάλανο πανί"

Μιλούσανε δυο νεράιδες: 

- Τι σημαία να δώσουμε σ' αυτή τη χώρα; 

είπαν κι έδειξαν την Ελλάδα.

- Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.

- Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.

Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.

- Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να 'χει η σημαία σου;

- Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.

Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν* με τη γη και τα βουνά.

- Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός.....
.... ο τόπος. 

Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. 

Γι' αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε* τη σημαία μας. 

Τα 'γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι* η Ελλάδα.

- Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ' άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.

Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ' ασημένια λαχταριστά ψάρια.

- Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, 

που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.

Τα 'γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το 'δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.

- Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.

Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ' ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. 

Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημα του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.

- Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. 

Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.

 Αληθινές ιστορίες απλών ανθρώπων που προστάτευσαν την ελληνική σημαία με κάθε τρόπο όπως: 

                       ο Κ. Κουκίδης

η Κυρά της Ρω

Η Ελλάδα δεν μας έδωσε μόνο κατά το παρελθόν ηρωίδες γυναίκες, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. αλλά και στις ημέρες μας που είναι ημέρες απαξίωσης των ιδανικών της Πατρίδος, υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν την Ελλάδα κατά θαυμαστό τρόπο και αποδεικνύονται πιστά τέκνα της. 

Μεταξύ των συγχρόνων γυναικών είναι και η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η κυρά της Ρω, της οποίας το έργο επιβράβευσε ο Ελληνικός λαός

Βασιλική Λαμπίδου - Η Κυρά των Μαρασίων

Απεβίωσε σε βαθιά γεράματα (107 ετών) η κυρά των Μαρασίων (Βασιλική Λαμπίδου) που μαζί με την κυρά της Ρώ, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που τιμούσαν κυριολεκτικά καθημερινώς την ελληνική σημαία κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. 

Το σπίτι της απείχε ελάχιστα μέτρα από την ελληνοτουρκική μεθόριο και αυτό την παρακίνησε (από εφηβική ηλικία- ούσα πρόσφυγας από την Ανατ. Θράκη) να διατυμπανίζει την ελληνικότητα των εδαφών με την καθημερινή ανάρτηση της ελληνικής σημαίας.

Η Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας..

Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.

Κάπως έτσι έγινε η "μάνα" όλων των φαντάρων, ιδίως εκείνων που υπηρετούσαν στον Έβρο.
Εκείνη τους μαγείρευε και τους φρόντιζε και ο Ελληνιό Στρατός εδώ και χρόνια είχε υιοθετήσει την γιαγιά - σύμβολο της περιοχής.

Ο Μ. Γλέζος και ο Λ. Σάντας

Η υποστολή της ναζιστικής σημαίας απ'την Ακρόπολη