Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΔΙΑΙΡΕ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ !! (VIDEO)


ΑΝ ΕΙΣΑΙ Η GOLDMAN SACHS ,O GEORGE SOROS Η Ο ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ ,ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ 375.000 ΣΤΡ. ΓΙΑ 11 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ , ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΟΜΩΣ 22 ΔΙΣ ΕΥΡΩ (video)


ΤΕΤΑΡΤΗ 20.2.2013

ΣΧΟΛΙΟ : Αλήθεια πιστεύει κάποιος με τέτοιας έκτασης  λεηλασία ,θα βγούμε ποτέ από το σπιράλ θανάτου που μεθοδικά μας έριξαν ντόπιες και ξένες δυνάμεις ;;;;


ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ


Έρχονται δυσάρεστες εξελίξεις στην περιοχή του Καστελλόριζου

Αντιμέτωπη με οδυνηρά τετελεσμένα σε ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας στην περιοχή νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου κινδυνεύει να βρεθεί την προσεχή άνοιξη η χώρα μας εξ αιτίας της αδράνειας και των εγκληματικών χειρισμών και παραλείψεων του παραπαίοντος πολιτικού συστήματος, καθώς η τουρκική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε έρευνες για αναζήτηση υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της εν λόγω περιοχής.

Το ουσιαστικό βήμα προς αυτήν την άκρως επικίνδυνη κατεύθυνση η Άγκυρα το έκανε την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012 – δηλαδή εν μέσω της ελληνικής προεκλογικής (και ασταθούς οικονομικά και πολιτικά) περιόδου. Τότε, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκαν χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου TPAO. Σε αυτές ακριβώς τις περιοχές, όπως διαβάσαμε αυτή την εβδομάδα σε τουρκικές εφημερίδες, η Άγκυρα έχει προγραμματίσει την έναρξη ερευνών την προσεχή άνοιξη!
Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι τον Απρίλιο του 2012, όταν η κυβέρνηση της Τουρκίας προχώρησε στη δημοσίευση των χαρτών, το καταρρέον ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχοντας κατά νου μόνο τη διάσωσή του στις επερχόμενες εκλογές (τις οποίες κέρδισε με ψεύτικες υποσχέσεις και απειλές περί χρεοκοπίας), δεν έδωσε καμία προσοχή στην τουρκική κίνηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η δημοσίευση των τουρκικών χαρτών δεν τράβηξε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την προσοχή από την προεκλογική αντιπαράθεση.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την ασυγχώρητη και επικίνδυνη ιστορική αμνησία των πολιτικών δυνάμεων (και της ελληνικής κοινωνίας), καθώς δεν θα έπρεπε να έχει λησμονηθεί ότι η οδυνηρή ελληνοτουρκική «περιπέτεια» με τις αλλεπάλληλες διεκδικήσεις και εντάσεις είχε αρχίσει το 1973, όταν πάλι στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως είχαν δημοσιευτεί ανάλογοι χάρτες με περιοχές για έρευνες βορειοδυτικά της Μυτιλήνης.
Είχαν προαναγγελθεί

Η έλλειψη προσοχής του ελληνικού πολιτικού συστήματος γύρω από αυτήν την υπόθεση μπορεί να χαρακτηριστεί εγκληματική, αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι τουρκικές κινήσεις είχαν, ουσιαστικά, προαναγγελθεί έναν χρόνο νωρίτερα.

Τον Απρίλιο (6.4.2011) το «Π», στο πρωτοσέλιδό του με τίτλο «Τουρκικό πόδι στο Καστελόριζο», είχε παρουσιάσει ρεπορτάζ για ένα διάβημα διαμαρτυρίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα. Στο εν λόγω διάβημα η Τουρκία παρουσίαζε χάρτες της περιοχής για να υποστηρίξει ότι:

◆ Το Καστελόριζο με τα χωρικά του ύδατα (στα 6 μίλια) επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα και δεν έχει κανένα δικαίωμα στην ΑΟΖ.

◆ Με βάση τους χάρτες που παρουσίασαν οι Τούρκοι, η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου.

Αφορμή για να ξεκαθαρίσει με αυτόν τον τρόπο η τουρκική πλευρά τις θέσεις της ήταν λοιπόν ένα ελληνικό διάβημα προς το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών για την ενέργειά του να παρεμποδίσει ιταλικό σκάφος (Explora) που πραγματοποιούσε έρευνες για την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών για λογαριασμό της Ελλάδας στην περιοχή.

Έκτοτε, πριν φτάσουμε στη δημοσίευση των τουρκικών χαρτών τον Απρίλιο του 2012, πάνω και πέριξ του Καστελόριζου πραγματοποιήθηκαν δεκάδες περιστατικά στρατιωτικής έντασης, κυρίως υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών, χωρίς να συναντήσουν κάποια ελληνική ιδιαίτερη διπλωματική αντίδραση πέραν των συνηθισμένων διαβημάτων διαμαρτυρίας.

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων για τις προθέσεις της Άγκυρας να προχωρήσει σε έρευνες στην εν λόγω περιοχή την προσεχή άνοιξη εμφανίστηκαν σε μια στιγμή που, σύμφωνα με πληροφορίες, οι οποίες έχουν δημοσιευτεί στο «Π», η Αθήνα δέχεται ιδιαίτερα πιεστικά μηνύματα από τις ΗΠΑ:

◆ Να μην προχωρήσει σε καμία περίπτωση στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.

◆ Να λάβει υπόψη τη θέση της Ουάσιγκτον και να αποφύγει να προσφέρει στη Ρωσία τη δυνατότητα να γίνει ο μονοπωλιακός προμηθευτής ενέργειας στην Ε.Ε. Δηλαδή, με απλά λόγια να μην πωλήσει ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ σε Ρώσους.

Επικίνδυνο παιχνίδι

Σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων διπλωματών, όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω εντάσσονται – και έως έναν βαθμό περιγράφουν – στο πολύπλοκο και επικίνδυνο παιχνίδι των ισχυρών δυνάμεων για τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων και των δρόμων μεταφοράς τους που εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, η Ουάσιγκτον έχει τον τρόπο να υπενθυμίσει στην ελληνική κυβέρνηση (αλλά κυρίως στη Γερμανία) ότι καμία σημαντική διευθέτηση «στρατηγικού χαρακτήρα» στην περιοχή δεν μπορεί να γίνει ερήμην της.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η τρικομματική ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί (μάλλον μάταια) να ισορροπήσει στο τεντωμένο σχοινί που από τη μία πλευρά κρατά ο γερμανικός ασφυκτικός οικονομικός έλεγχος και από την άλλη η κολοσσιαία στρατηγική/στρατιωτική επιρροή της Ουάσιγκτον. Η αναζητούμενη δε ισορροπία γίνεται αδύνατη αν στην εξίσωση αυτήν προσθέσουμε τις αυτόνομες και αυτοτελείς τουρκικές επιδιώξεις, καθώς η Άγκυρα έχει αποδείξει πως διαθέτει τη δική της ατζέντα, την οποία μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλει διεκδικώντας τον ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης.

Με άλλα λόγια… καλά ξεμπερδέματα.

ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ


Το κόλπο της διάσωσης δεν βγαίνει και η οικονομία καταρρέει σε δώδεκα μέτωπα.



Κάθε μέρα γίνεται περισσότερο προφανές ότι το «κόλπο» γύρω από την ελληνική διάσωση «δεν βγαίνει». Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής παραδέχονται ότι οδηγηθήκαμε σε ένα τρίτο μνημόνιο επειδή… δεν πέτυχαν τα δύο πρώτα.

Τα ερωτήματα είναι: 

Συνεχίζοντας με την ίδια συνταγή, τώρα που και το τρίτο μνημόνιο δείχνει να εξαντλείται, θα πάμε σε τέταρτο; 
Γιατί να μένουμε προσκολλημένοι σε μια πολιτική όταν και οι εμπνευστές της παραδέχονται την αποτυχία της;

Ιδιαίτερα όταν όλοι οι δείκτες, επίσημοι και μη, φωνάζουν ότι το καράβι πάει στα βράχια και η οικονομία καταρρέει σε δώδεκα μέτωπα. Ούτε ένα ούτε δύο…

1 Ύφεση
Η πρώτη επίσημη παραδοχή των δανειστών περί «λάθους» αφορά την υποτίμηση της ύφεσης από τα μέτρα που επέβαλαν από το 2010 και μετά.
Η ραγδαία πτώση της κατανάλωσης και όλες οι παράπλευρες συνέπειες οδήγησαν σε πρωτοφανή μείωση του ΑΕΠ, η εξέλιξη του οποίου θα είναι απρόβλεπτη και τα επόμενα χρόνια. Αυτό αποδεικνύουν οι διαρκείς αναθεωρήσεις των σχετικών δεικτών από την πλευρά του ΔΝΤ.
Την ίδια στιγμή, η Citigroup (ένας οικονομικός παράγοντας του αμερικανικού «στρατοπέδου» με πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα) προέβλεψε προσφάτως ότι η ύφεση το 2013 θα ξεπεράσει το 10% και θα διατηρηθεί και το 2014 (-1%). Σε έκθεση για την παγκόσμια οικονομία ο αμερικανικός οίκος εκτιμά ότι η ελληνική επιστροφή στην ανάπτυξη (με 4,5%) θα συμβεί το 2015, ενώ οι αναλυτές της επιμένουν στην πιθανότητα 50%-75% για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Εδώ να σημειώσουμε ότι το ΔΝΤ, στη βαρυσήμαντη έκθεση «World Economic Outlook» (WEO), τον Οκτώβριο, προέβλεπε ύφεση 6% το 2012 και 4% το 2013. Πρόκειται για τα στοιχεία που αναθεωρήθηκαν αποκαλύπτοντας και τη λάθος εκτίμηση για τις επιπτώσεις της ύφεσης. Στην έκθεση εκείνη, για την ανεργία το Ταμείο προέβλεπε 23,8% το 2012 και αύξηση στο 25,4% το 2013. Όμως ο διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ Σάββας Ρομπόλης από τα τέλη του περασμένου έτους είχε εκτιμήσει πως το ποσοστό ανεργίας μπορεί να εκτιναχθεί στο 30% στο κλείσιμο της χρονιάς.

2 Ανεργία
Τελικά οι νέες προβλέψεις που δημοσίευσε το ΔΝΤ στις 18 Ιανουαρίου, μαζί με το αναθεωρημένο μνημόνιο, αναθεώρησαν την ανεργία στο 24,4% το 2012 και στο 26,6% το 2013. Ωστόσο, οι επίσημες μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι από τον Οκτώβριο του 2012 η ανεργία είχε ήδη εκτιναχθεί στο 26,8%. Είχε δηλαδή ξεπεράσει και την «πρόβλεψη» του ΔΝΤ για το 2013 πριν καν κλείσει το 2012.
Και όλα αυτά την ώρα που σε όσους γνωρίζουν απλά οικονομικά είναι γνωστό ότι τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν τους δύο τελευταίους μήνες κάθε χρόνου, καθώς απολύονται οι τελευταίοι των εποχικών επαγγελμάτων, ενώ ειδικότερα στην ελληνική περίσταση είναι επίσης γνωστό ότι Νοέμβριο και Δεκέμβριο «έτρεξαν» πολλά προγράμματα εθελουσίας εξόδου σε επιχειρήσεις. Επομένως, η ανεργία του 2012 είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί κι άλλο, επηρεάζοντας άλλη μια φορά τις προβλέψεις και ανατρέποντας τα δεδομένα στα οποία στηρίζονται οι «λύσεις» των δανειστών.
Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, οπότε αναμένονται τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία του Δεκεμβρίου του 2012, η Eurostat δείχνει την τάση: Η Ελλάδα κρατάει το «χρυσό» που πήρε το φθινόπωρο έχοντας ανεργία υψηλότερη της Ισπανίας. Τον Οκτώβριο του 2012 είχαμε ανεργία 26,6% έναντι 26% της Ισπανίας και 11,7% μέσου όρου στην Ε.Ε. Στους νέους η ανεργία έφτασε στο 57,6%, επίσης το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μια ακόμη αρνητική πρωτιά που έχουμε πάρει από το 2011. Εκεί ο κοινοτικός μέσος όρος βρίσκεται στο 23,9%.

3 Μείωση εισοδήματος
Με αυτά τα δεδομένα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις επιπτώσεις της κρίσης, αν και προκαλούν θλίψη, ήταν τα… αναμενόμενα. Το τρίτο τρίμηνο του 2012 το διαθέσιμο των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 10,6% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, δηλαδή από 37,2 δισ. ευρώ σε 33,2 δισ. ευρώ. Η μείωση αποδόθηκε σε τρεις λόγους: στη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 11,3%, στη μείωση κατά 10,2% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά και στην αύξηση κατά 17,7% των φόρων στο εισόδημα και τις περιουσίες.

4 Πτώση καταναλωτικής δαπάνης
Τη νύφη πλήρωσε η αγορά, καθώς η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 6,1% σε σχέση με το 2011, από 38,2 δισ. ευρώ σε 35,9 δισ. ευρώ. Δηλαδή «χάθηκαν» 2,3 δισ. από την αγορά. Έτσι το ποσοστό αποταμίευσης (ακαθάριστη αποταμίευση προς το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα) μειώθηκε κατά 8,1% το τρίτο τρίμηνο του 2012 (από 2,8% το τρίτο τρίμηνο του 2011), ενώ οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 11,3% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.
Ο μόνος θετικός δείκτης αφορούσε το πλεόνασμα στο εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών (+1,8 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 0,8 δισ. το τρίτο τρίμηνο του 2011), αλλά και αυτό οφείλεται στη δραματική μείωση των εισαγωγών λόγω της κρίσης.

5 Αύξηση δανειακών αναγκών
Μια σημαντική ένδειξη, που επιβεβαιώνει το ότι το καράβι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια, αφορά τις καθαρές δανειακές ανάγκες της γενικής κυβέρνησης που για το τρίτο τρίμηνο του 2012 ανέβηκαν σε 7,9 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με τα 5,5 δισ. ευρώ το τρίτο τρίμηνο του 2011. Αύξηση πάνω από 20%!

6 Στο κόκκινο τα ληξιπρόθεσμα
Κάθε μήνα, στα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο προστίθεται άλλο 1 δισ. ευρώ. Από τα στοιχεία της ΓΓΠΣ για το 2012 προκύπτει ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έφτασαν τα 56,6 δισ., εκ των οποίων τα 13,2 δισ. ευρώ προέκυψαν το 2012. Το πρόβλημα άρχισε να «χοντραίνει» το δεύτερο εξάμηνο, αφού από τον Αύγουστο, μέσα σε τέσσερις μήνες, τα νέα χρέη αυξήθηκαν από τα 4 στα 13 δισ. ευρώ. Διόλου τυχαίο που αυτό συμπίπτει χρονικά με την αποστολή των εκκαθαριστικών της εφορίας.

7 Στο ναδίρ οι εισπράξεις από τις εφορίες
Όλοι οι εισπρακτικοί στόχοι που σχετίζονται με τα νοικοκυριά έχουν αποτύχει. Παρά την αναθεώρηση προς τα κάτω του στόχου για τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, ο μηχανισμός δεν μπόρεσε να πετύχει ούτε αυτόν. Αντί για 11,2 δισ. ευρώ, εισπράχθηκαν τελικώς 9,968 δισ. Αποτυχία και στον ΦΠΑ, όπου μαζεύτηκαν 14,95 δισ. έναντι στόχου 15,687 δισ. ευρώ.
Πώς λοιπόν το ΥΠΟΙΚ προσδοκά αύξηση εσόδων από τη φορολογία ακινήτων κατά 380% σε σχέση με τις προβλέψεις του 2010;

8 Απλήρωτο το 25% των δανείων
Άμεση συνέπεια της φορομπηχτικής πολιτικής και της απότομης μείωσης των μισθών είναι η αδυναμία των νοικοκυριών να αποπληρώνουν δάνεια. Έτσι, τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια θα φτάσουν το 2012 το αστρονομικό επίπεδο του 25% αντί της αρχικής εκτίμησης της ΤτΕ για 21,5%. Στο τέλος Νοεμβρίου 2012 το σύνολο των δανείων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων ανερχόταν σε 230 δισ., από τα οποία τα 52 δισ. είναι καθυστερούμενα.

9 Ύφεση στην ευρωζώνη
Την κατάσταση επιδεινώνουν εξωτερικοί παράγοντες, που δεν σχετίζονται άμεσα με την ελληνική οικονομία. Όπως, π.χ., οι αναθεωρημένες εκτιμήσεις για την ύφεση στην ευρωζώνη, που θα επηρεάσουν περαιτέρω και την Ελλάδα. Όπως είναι γνωστό, το ΔΝΤ κατέληξε ότι η ευρωζώνη θα παραμείνει σε ύφεση και το 2013 καθώς η οικονομία της θα υποχωρήσει κατά 0,2% φέτος έναντι προηγούμενης πρόβλεψης για ανάπτυξη 0,2%. Αντιθέτως, η Κομισιόν αναμένει ότι η ανάκαμψη θα ξεκινήσει από φέτος.

10 Ρίσκο χώρας
Ακόμη πιο αρνητικές επιπτώσεις έχουν οι εκθέσεις ξένων οργανισμών που συντηρούν το υψηλό «ρίσκο χώρας». Πιο πρόσφατη, αυτή της Bank of America, που θεωρεί πως η χώρα θα εξακολουθήσει να αποτελεί ρίσκο το 2013. Όπως αναφέρει, εξακολουθούν να ελλοχεύουν πολιτικά ρίσκα, με βασικό τις ψηφοφορίες στη Βουλή επί μεταρρυθμίσεων που «σπάνε» τις συμφωνίες για τις τριμηνιαίες αναθεωρήσεις του προγράμματος διάσωσης.

11 Αναμονή στις επενδύσεις
Η διατήρηση του ρίσκου κρατάει ακόμη μακριά τις ξένες επενδύσεις, ενώ στη χώρα μας έρχονται κυρίως τα κερδοσκοπικά funds, που είτε βγάζουν τρελά κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα είτε καιροφυλακτούν για να πάρουν κοψοχρονιά κάποια εταιρεία ή από τη λίστα των αποκρατικοποιήσεων ή από τις λίστες των τραπεζών. 

Δεν είναι τυχαίο ότι σε μεγάλη ημερίδα που διοργανώθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου στη Νέα Υόρκη για την «επόμενη ημέρα» στην Ελλάδα παρέλασε η αφρόκρεμά τους: Franklin Templeton, Fortress Investment, Blackrock Financial Management, Blackstone, College Retirement Equities Fund, Brock Capital, Baupost Partners, Contrarian, Luxor Capital, Moore Capital, Citi U.S. Pension Investments, Morgan Stanley, Well Fargo Advisors, Rothchild, Paulsοn & Co., Allen & Co, Barclays Capital, Calamos Investments, Deutsche Bank, Citi, Goldman Sachs, ABN AMRO, Knight Capital, Mizuho Securities, Caxton Associates, Dupont Capital, Evercore Group, Fiduciary Trust, GE Capital, ING Investment, Keefe Bruyette & Woods, Lazard Asset Management, Macarthur Capital, Merrill Lynch, Moelis & Co., Oppenheimer, Prudential, Raymond James, Rockefeller & Co., Smith Barney, Stifel Nikolaus Wiesel, UBS Financial Services. Από αυτούς ούτε ένας δεν έχει επενδυτικό πρόγραμμα στην Ελλάδα, παρά μόνο… ενδιαφέρον για «ευκαιρίες». Δηλαδή πλιάτσικο.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα… μεγάλα funds, εκπρόσωποι των οποίων συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό σε πολυδιαφημισμένα (από το Μαξίμου) ραντεβού, είναι μικρομεσαία «μαγαζιά», με στόχο μάλλον να αρπάξουν κάποια τράπεζα στις διαδικασίες αύξησης κεφαλαίου, όπως έκαναν και στην Ιρλανδία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η «κινητικότητα» δεν έχει συνοδευτεί από κάποιο ντιλ.

12 Εκτός στόχων οι αποκρατικοποιήσεις… νέα μέτρα στον ορίζοντα
Το περιβάλλον γίνεται ακόμη πιο «ζόρικο» από τις καθυστερήσεις και τα διαρκή προβλήματα στις αποκρατικοποιήσεις. Με τον ΟΠΑΠ και τη ΔΕΠΑ σε κρίσιμη καμπή και σοβαρές περιπλοκές, είναι αμφίβολο πόσο θα επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι, έστω και μετά τη γιγαντιαία αναθεώρησή τους προς τα κάτω.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Κομισιόν, από τις αποκρατικοποιήσεις προβλέπεται ότι θα εισπραχθούν 100 εκατ. το πρώτο τρίμηνο του 2013, 1 δισ. το δεύτερο τρίμηνο και από 700 εκατ. τα δύο επόμενα. Αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει νέα μέτρα. Και βέβαια, τα νέα μέτρα (επιπλέον των 4 δισ. των απροσδιόριστων μέτρων που χρωστάμε στους δανειστές για το 2015-16) θα τινάξουν πάλι στον αέρα τόσο την πραγματική οικονομία όσο και τους «στόχους» που μας έχουν βάλει, συνεχίζοντας τον φαύλο κύκλο που άνοιξε το 2010.

Αμφιβάλλετε ακόμη ότι πρόκειται για συνταγή αποτυχίας;

ΑΣ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΑ


Καρτέσιος

Ίσως επειδή έχουμε ανάγκη να φοβόμαστε. Ίσως επειδή δεν αντέχουμε να ζούμε χωρίς εκβιαστές. Ο φόβος που σπέρνουν μέσα μας μεγαλώνει. Αναπτύσσεται και μας πνίγει.

Η κόλαση είναι ο φόβος. Ακόμη κι ο φόβος χωρίς αντικείμενο. Ακόμη και η απειλή δίχως αντίκρισμα.

Ρωτούσα τότε κάποιους φοβισμένους «αφού ρε σεις δεν έχουμε σπίτια, τι σας νοιάζει αν θα τα πάρουν οι κομμουνιστές;». Έπαιρνα την ηλίθια απάντηση «ε, πωωωως….». Τι «ε, πως; Έχουμε δικά μας σπίτια και δεν το ξέρω;» τους ξαναρωτούσα. «Όχι» απαντούσαν «αλλά δεν είναι σωστό να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη».

Ο κοσμάκης! Ο δικός μου φόβος. Πάντα φοβόμουν τον «κοσμάκη». Αυτόν που τώρα του λες «θα σου πάρει το σπίτι η τράπεζα. Ή το κράτος» και σου λέει «Ε, τι να κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα;».

Διότι για τον κοσμάκη τα πράγματα «ήρθαν». Έτσι, από μόνα τους. Δεν τα έφερε κανείς. Τα καλά τα φέρνει ο Σαμαράς – δηλαδή τα υπόσχεται - τα άσχημα έρχονται μόνα τους.

Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι τις δημοσκοπήσεις τις «πειράζουν» και ιδιαίτερα. Μιλάς με πολλούς και καταλαβαίνεις. Δώσ’ τους φόβο και παρ’ τους την ψυχή.

Φοβούνται κάθε φορά μήπως δεν πάρουμε τη δόση. Τον ρωτάς «και τι σε νοιάζει εσένα αν δεν την πάρουμε; Σε σένα θα τη δώσουν; Στις τράπεζες και στους δανειστές θα πάνε τα λεφτά». Σου απαντάει πάλι «ε, πωωωως…». Τον ξαναρωτάς «Τι, ε πως; Έχεις καταθέσεις; Αφού με τράκα τσιγάρα τη βγάζεις». Κι απαντά «Δεν έχω, αλλά τι θα γίνουμε χωρίς τη δόση;».

Τι να γίνουμε; Πάλι τσιγάρα τράκα θα κάνεις. Τρόμαζαν τον «κοσμάκη» ότι αν δεν τους πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές, τότε θα τους τα πάρουν τα μέλη του «λόμπυ της δραχμής» που έχουν τα ευρώ τους στο εξωτερικό κι αν γυρίσουμε στη δραχμή θα έρθουν να τα αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο.

Δηλαδή πόσο ξεροκόμματο; Πιο φρέσκο από 3.000 ευρώ; Γιατί από αυτό το ποσό χρεών στο Δημόσιο θα ξεκινάνε πλέον οι κατασχέσεις. Οι τράπεζες είναι πιο προχωρημένες. Αρχίζουν να στέλνουν διαταγές πληρωμής από τα 1.500 ευρώ. Άντε και υπήρχε αυτό το λόμπυ της δραχμής, λοιπόν. Πόσο πιο φτηνά θα σου αγόραζε το σπίτι;

Κι από την άλλη, ως «λόμπυ της δραχμής» εννοούσαν αυτούς που είχαν καταθέσεις στο εξωτερικό. Εκείνους δηλαδή που με κάθε τρόπο προστατεύουν τώρα αυτοί που εκβίαζαν με το «λόμπυ της δραχμής».

Πόσο μπορείς όμως να παλεύεις να εξηγήσεις τα αυτονόητα; Πόσα «ε, πωωωως…» ν’ αντέξεις; Άνθρωπος είσαι. Λυγίζεις. Νικιέσαι.

Οι τρομοκράτες είναι επαγγελματίες. Έχουν βάλει τον ορό στο μυαλό τού «κοσμάκη» και στάζουν όλη μέρα φόβο. Κι ο «κοσμάκης» εθίστηκε. Θέλει να φοβάται. Είναι εξαρτημένος από τις απειλές.

Θέλει και το καροτάκι του, βέβαια. Του αρέσει ν’ ακούει ειδήσεις όπως «τον Ιανουάριο το πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώθηκε στα 398 εκατ. ευρώ». Δεν τον ενδιαφέρει τον «κοσμάκη» ότι αυτό το πλεόνασμα δημιουργήθηκε επειδή το Κράτος δεν έκανε επιστροφές φόρων, επειδή τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες κι επειδή τα σχολεία δεν είχαν πετρέλαιο. Χαίρεται με το πλεόνασμα.

Σιγά μην εξηγήσουν καθαρά στον «κοσμάκη» ότι η κατάσταση στα έσοδα ήταν τραγική επειδή όσοι πλήρωναν φόρους σταμάτησαν να το κάνουν γιατί απέμειναν μόνο με το πετσί τους, αλλά κι επειδή όσοι έχουν λεφτά για να πληρώσουν φόρους τα βγάζουν στην Ελβετία με κρατική προστασία.

Πόσο πια να εξηγήσεις στον «κοσμάκη» ότι όλα εκείνα με τα οποία τον φοβέριζαν προεκλογικά, τώρα τα ζει όλα. Του έλεγαν ότι αν βγούμε από το ευρώ δεν θα έχουμε φάρμακα. Τώρα με το ευρώ, κοντεύουμε να μην έχουμε φαρμακεία, αλλά και για όσο έχουμε φαρμακεία λείπουν φάρμακα επειδή δεν μπορούν να τ’ αγοράσουν.

Όσο κι αν του εξηγήσεις του «κοσμάκη», όσα κι αν του πεις, ένα «ε, πωωως…» θα πάρεις για απάντηση. Και μέσα στον κοσμάκη πετάγονται και οι τσουτσούδες του νεοφιλελευθερισμού. Οι «είρωνες». Α, οι «είρωνες»! Τι ράτσα κι αυτή!

Πετάγονται και σε ρωτάνε τάχα μου για να πληγώσουν την αξιοπρέπειά σου «δηλαδή επειδή είσαι αποτυχημένος και κατεστραμμένος, θες να γίνουμε κι εμείς σαν τα μούτρα σου;»

Οι «είρωνες»! Ρε λαμόγια, επειδή εσείς κάνατε περιουσίες με κρατικές δουλειές και τώρα λιμάρετε δόντια για να ξεκοκαλίσετε το ΕΣΠΑ, πρέπει εγώ ν’ ανέχομαι την αθλιότητά σας; Πρέπει να γίνω το ειδωλόθυτο στο δικό σας «ευρώ πάση θυσία»;

Κι όταν πέφτει σε τέτοιο καυγά ο «κοσμάκης», τον ακούς να λέει «Μη μαλώνετε, βρε παιδιά. Όλοι μαζί ενωμένοι θα τα καταφέρουμε, γιατί η ψυχή του Έλληνα μπλα μπλα μπλα….».

Γι’ αυτό πλέον όταν ακούω «τι φταίει ο κασμάκης;»
γυρίζω από την άλλη και λέω «ε, πωωωως… μην το λες, φταίει».

ΟΙ «ΕΜΕΙΣ» ΚΑΙ ΟΙ «ΑΥΤΟΙ»

Αν δεν είδες ηλικιωμένο σε κατάστημα της ΔΕΗ να κλαίει μ’ ένα 10ευρω στο χέρι παρακαλώντας να πάρουν έστω κι αυτό το τελευταίο κωλόχαρτο που κρατούσε, για να του ξαναδώσουν ρεύμα…

… αν δεν ένιωσες οργή και δεν πλάκωσες στα βρισίδια εκείνη την υπάλληλο που με ύφος αφ’ υψηλού απαντούσε στον ηλικιωμένο «τελείωνε ρε παππού κι έχεις κάνει ουρά πίσω σου»…

… δεν ένιωσες τι σημαίνει περνάω ξυστά από το εγκεφαλικό. Αν με άφηναν θα την είχα δείρει. Κι ας ήταν γυναίκα. Στα μούτρα της έβλεπα την εξουσία του μαλάκα. Του νοσηρού. Της γαμιόλας. Κι ας καταγγέλλεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Η βία που ασκείς για να υπερασπιστείς την αξιοπρέπειά σου ή του διπλανού σου… Η βία που ασκείς για να προστατεύσεις τη ζωή σου ή τη ζωή του διπλανού σου, είναι θεμιτή. Πρόκειται για άμυνα. Δεν πάει άλλο. Τουλάχιστον προσωπικά δεν αντέχω άλλο.

Σίγουρα υπάρχουμε «εμείς» κι «αυτοί». Μπερδεύομαι, όμως, με τους «αυτούς» από τη στιγμή που πολλοί από «εμάς» είναι ανάμεσα σε «αυτούς». Ποια είναι τα κριτήρια που εντάσσουν κάποιον στους «εμείς»;

Μόνο η οικονομική κατάσταση και η ανεργία; Εν ολίγοις, αν δεν είσαι βιομήχανος, εφοπλιστής ή πολιτικός έχεις αυτομάτως δίκιο; Είσαι ένας από «εμάς»; Μα αν δεν έχεις την αίσθηση αλληλεγγύης, αν δε σκύψεις να σηκώσεις τον πεσμένο, αν δε μοιραστείς το τελευταίο σου ευρώ, αν ζεις αδιαφορώντας για όλα ξεμπερδεύοντας με ένα «έχω τα δικά μου ζόρια», είσαι με «αυτούς».

Αν είσαι με το «αυτό ορίζει ο νόμος», αν ζεις με το «δεν είναι δουλειά μου», αν πορεύεσαι με το «δεν είναι στα καθήκοντά μου», αν σκέφτεσαι «δεν είμαι ψυχολόγος για να τους λύσω τα προβλήματα», δε μπορείς να είσαι με «εμάς».

Αν θεωρείς γραφικούς και χασομέρηδες όσους ετοιμάζουν συσσίτια, αν θεωρείς τεμπέληδες, αποτυχημένους και αναξιοπρεπείς όσους τρώνε στα συσσίτια, αν ντράπηκες για τα υψωμένα χέρια κάτω από μια σακούλα τρόφιμα δίχως να οργιστείς με αυτούς που οδήγησαν αυτά τα χέρια να σηκωθούν από απόγνωση, δεν μπορείς να λες ότι είσαι με «εμάς».

Ο Γιάννης Τσαούσης μου έγραψε σ’ ένα μέιλ «ο ανθρώπινος μηχανισμός άμυνας που λέγεται “ηθικοποίηση” διανέμει αυτομάτως στο μυαλό του καθενός μας αποκλειστικά και μόνο το ρόλο του “καλού της ιστορίας”». Τότε, προβληματίστηκα. Τώρα ξέρω.

Η τσούλα υπάλληλος της ΔΕΗ έχει φροντίσει να διαθέτει μια τεράστια καβάτζα άλλοθι για να είναι τσούλα, αλλά ταυτόχρονα και «η καλή της ιστορίας». Αυτός που δήθεν συμμετέχει σε κινήσεις «προϊόντα χωρίς μεσάζοντες» και σου πουλάει 10 κιλά πατάτες 5 ευρώ, αλλά όταν πηγαίνεις σπίτι ανακαλύπτεις ότι τα κιλά είναι 8 και οι μισές πατάτες σάπιες, διαθέτει μια τεράστια καβάτζα άλλοθι για να κλέβει ένα φτωχό και ταυτόχρονα να είναι «ο καλός της ιστορίας».

Το τσογλάνι ο επιχειρηματίας, ναι αυτός ο μικρομεσαίος, που αφήνει 6 μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενούς του λέγοντάς τους με πόνο ψυχής ότι αν δεν αντέχουν μπορούν να φύγουν, που κλαίγεται επειδή τον κλέβει η εφορία, που έχει μίζερο ύφος και βρίζει την «κατάσταση», αλλά πηγαίνει κι αγοράζει καινούριο αυτοκίνητο, διαθέτει μια τεράστια καβάτζα άλλοθι για να έχει σκλάβους και ταυτόχρονα να είναι «ο καλός της ιστορίας».

Ξέρω ποιοι είναι οι «αυτοί». Τουλάχιστον η κορυφή τους. Αυτοί που φαίνονται. Οι «επώνυμοι». Ποιοι είμαστε οι «εμείς» όμως; Μήπως πολλοί, ίσως λίγοι, αλλά σίγουρα κάποιοι από «εμάς» ανήκουμε σε αυτούς που επίσης μου έγραψε ο Τσαούσης «δεν φοβόμαστε καθόλου να κλέψουμε ή να εξαπατήσουμε. Φοβόμαστε μόνο “μη μας πιάσουνε και γίνουμε ρεζίλι”», οπότε αυτομάτως ανήκουμε στους «άλλους»;

Σαφώς χρειαζόμαστε μια νέα κοινωνική «ηθική». Απαιτείται ένας επανακαθορισμός όρων και προϋποθέσεων για τη συμβίωσή μας. Κάτι που δε θα δημιουργηθεί με νόμους από πάνω προς τα κάτω, αλλά με συνείδηση των κάτω που θα επιβληθεί στους επάνω. Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα. Τώρα καιγόμαστε.

Το μόνο που μένει και μπορούμε να κάνουμε είναι η τυφλή πίστη και εφαρμογή των εννοιών του αλληλοσεβασμού, της αλληλεγγύης, της αυτό-οργάνωσης, της υπεράσπισης εκείνων που δε μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Πρέπει να γίνουμε «εμείς». Λαός.

Σε αντίθετη περίπτωση θα λέμε «εμείς» και θα εννοούμε «εμένα». Σε αντίθετη περίπτωση, πολλοί, ίσως λίγοι, αλλά σίγουρα κάποιοι από «εμάς» θα εύχονται να μείνουν έτσι τα πράγματα. Θα τρέμουν μήπως αλλάξει η κατάσταση και τότε θα χάσουν την καβάτζα των άλλοθι για να εμφανίζονται ως «οι καλοί της ιστορίας».

Αν μάθουμε να οργιζόμαστε για τον διπλανό μας και όχι με τον διπλανό μας, αν εξορίσουμε τους «καλούς της ιστορίας», τότε ίσως συναντηθούμε, γίνουμε λαός και μπορέσουμε να τρομάξουμε τους «άλλους». Διαφορετικά, θα συνεχίσουν να μας καταπίνουν έναν – έναν κι εμείς θα περιμένουμε στην ουρά της ταπείνωσης για να μας φτύσει η εξουσία μέσα από το πρόσωπο μιας τσούλας με ένα «έλα, τελείωνε, περιμένουν κι άλλοι να με πρήξουν».

Καρτέσιος

ΟΧΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ



ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα την πάρετε αυτή την πατρίδα, δεν θα την ξεπουλήσετε.
Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι, δεν θα περάσει το σχέδιό σας να αφελληνίσετε τον τόπο.
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα σας αφήσουμε να μαστουρώσετε τη νεολαία μας.
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της χώρας μας, την κατάργηση της ιστορίας μας, την κατασυκοφάντηση των ηρώων μας..
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα πεθάνουν αργά-αργά, επειδή εσείς τους έχετε ξεγράψει, οι απόμαχοι γέροντές μας.
Δεν θα δουλεύουνε στα ξένα αφεντικά σας, για μια χούφτα φασόλια οι Συνέλληνες.
Δεν θα ξανακλάψουν τα παιδιά στα συσσίτια.
Δεν θα κλείσουν οι παιδικές χαρές κι οι λαϊκές αγορές.
Δεν θα αδειάσουν οι κερκίδες στα στάδια.
Δεν θα σκουριάσουν οι καμπάνες στις εκκλησίες.
Δεν θα κηδεύουμε κάθε τρεις και λίγο κι από έναν άξιο συμπατριώτη μας που τον ρίξατε απ το μπαλκόνι, που τον ποτίσατε δηλητήριο, που τον πνίξατε τη νύχτα που κοιμότανε..
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα σας ανοίξουμε την πόρτα να το σκάσετε.
Δεν θα σας χαριστούμε.
Δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν σας.
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα αφήσουμε χλωρό κλαρί από σας, όπου και να δραπετεύσετε.
Στην άκρη της Γης θα σας βρίσκουμε και θα σας τιμωρούμε, μέχρι να λιώσετε στο μαύρο χώμα…
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν υπάρχει λύπηση για σας, που δουλέψατε στα σκοτεινά υπόγεια με τους ξένους πράκτορες, για να ξεπουλήσετε να νησιά μας, να μας πάρετε τα σπίτια μας, να κατακλέψετε τον κόπο μας μιας ολόκληρης ζωής, να στρώσετε το χαλί της πιο φριχτής υποδούλωσης, για να μπούνε τα κοράκια των τοκογλύφων, να αρμέξουνε το πετρέλαιό μας, που κοιμάται στα σπλάχνα των θαλασσών μας, να βγάλουνε με τα βρώμικα νύχια τους, στο χρυσάφι που κοιμάται στα σπλάχνα των βουνών μας, να ξεριζώσουνε με τα άπληστα δόντια τους, την ομορφιά που φωτίζει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, ετούτη την ευλογημένη γη, τη δικιά μας γη.
Την ΔΙΚΙΑ μας, το ακούτε προδότες;
ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ, κι άλλη μια φορά λοιπόν ΟΧΙ!
Δεν θα σβήσουμε κανένα και καμιά σας από το μαύρο κατάλογο, όπου και να βυσσοδομήσατε, όποιο πόστο και να ανεβήκατε, όποια πιάτσα κι αν σεργιανίσατε, σ’ όποιαν αγορά κι αν ξεπουλήσατε την πατρίδα.
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα χαρείτε άσπρη μέρα.
Δεν θα βρείτε πουθενά καταφύγιο και γλυτωμό. 
Δεν θα γελάσει τ’ αχείλι σας.
Δεν θα ξαναπαίξετε με τα παιδιά σας.
Δεν θα γλυκαθείτε με τ’ αγγόνια σας.
Δεν θα υπάρξει για σας επιείκεια.
Σας ξέρουμε όλοι, όλους σας και όλες σας, έναν-έναν και μία-μία.
Έχετε καταγραφεί για πάντα στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας, αυτής της πανένδοξης και πανέμορφης χώρας, που συνωμοτήσατε να την εξαφανίσετε από το χάρτη της Γης..
ΟΧΙ!! Προδότες! 
Δεν θα σας αφήσουμε να πάρετε ανάσα, ποτέ και πουθενά, όσο θα ζείτε..
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν πρόκειται να μαζευτούμε κρυφά εμείς, ούτε πρόκειται να σας επιτεθούμε ύπουλα, ούτε κλεφτοπόλεμο θα κάνουμε.
Τίποτε απ αυτά που σας δίδαξαν στα υπόγεια σεμινάρια, τίποτε απ αυτά που φοβόσαστε όλη μέρα κι όλη νύχτα, και έχετε χάσει τον ύπνο σας, δεν θα συμβεί.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ιδιοκτήτες αυτής εδώ της χώρας, ένα ωραίο πρωί, που δεν είναι καθόλου μακριά, θα συντονιστούμε αστραπιαία και αυθόρμητα, όλες και όλοι, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, νοικοκυραίοι, ψυχές και πνεύματα, και θα βγούμε από τα σπίτια μας, με την υπόσχεση στους νεκρούς μας παππούδες και γιαγιάδες, και στα αγέννητα παιδιά του τόπου μας, ότι δεν θα επιστρέψουμε πάλι, αν πρωτύτερα δεν θα έχουμε ξαναπάρει την πατρίδα στα χέρια μας.
ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα συμβεί αυτό περίεργα και δύσκολα και εκκωφαντικά.
Πολύ απλά θα γίνει.
Έτσι όπως αρπάζεις το χέρι του πορτοφολά στον ηλεκτρικό, που πήγε να σε ξαφρίσει.
Και στον πρώτο επόμενο σταθμό, την ώρα που ανοίγει η πόρτα, τον πετάς στις γραμμές, και φτύνεις στις παλάμες σου.
Πρώτα για να καθαρίσεις από το άγγιγμά του και μετά για να ξαναπιάσεις το φτυάρι, τον γκασμά, την πέννα, το τιμόνι, και το ποτιστήρι…
Να ξαναμπεί μπροστά αυτή η αγαπημένη πατρίδα…
Τόσο απλά και νοικοκυρεμένα θα γίνουν όλα…