Γιά τον σχηματισμό ομάδων λαϊκής αυτοάμυνας
Είναι πλέον φανερό ακόμη καί στον πλέον ηλίθιο, πως πλησιάζει με ταχύτητα αστραπής η στιγμή της αιματηρής συμπλοκής μας με τους λάθρο. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο, που έχει γεμίσει το Διαδίκτυο με σχετικά άρθρα. (Γιά σχηματισμό ομάδων λαϊκής αυτοάμυνας, δηλαδή.) Σήμερα -κι εκτός κανονικής σειράς δημοσιεύσεων- ήθελα να προσθέσω κι εγώ τις δικές μου παρατηρήσεις επ’ αυτού.
Γιατί;
Διότι όλοι τα λένε όμορφα, αλλά παραλείπουν τα πλέον σημαντικά.
Καί ποιά είναι τα πλέον σημαντικά;
Το εξής ένα: ότι ΔΕΝ μπορούμε να βασιζόμαστε στην καλή προαίρεση κανενός. Εάν αφεθούμε να πιστεύουμε πως εντάξει, μέσα στην ανάγκη (που θα τους σφίξει) όλοι (οι γεννηθέντες με ταυτότητα Έλληνες) θα θυμηθούν το έθνος καί την πατρίδα, τότε έχουμε στρώσει το έδαφος γιά εστίες ήττας καί ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.
Όπως καταλαβαίνετε, σήμερα δεν είναι 1453, ή 1821, ή 1940. Όπου, τέλος πάντων, είχαμε κι ένα μικρό περιθώριο διαφυγής. (Που το χρησιμοποιήσαμε.) Σήμερα όλοι, παγκοσμίως, παίζουν τα ρέστα τους. Σήμερα έχουμε φτάσει σε φάση «όλα ή τίποτα». Χωρίς επιστροφή. Τώρα, ή γενοκτονούμαστε, ή χαράσσουμε πορεία ως έθνος γιά τα επόμενα 2150 χρόνια.
Γιά ν’ αποφύγουμε, λοιπόν, την εξ ορισμού συντριπτική ήττα, προσέχουμε γιά να έχουμε.
Τί να κάνουμε, τότε;
- Ξεκινάμε με διαμόρφωση ....