Έξι χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η ανάπτυξη στον βιομηχανοποιημένο κόσμο είναι μηδαμινή, ένα ακόμη κραχ φαίνεται πιθανό και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχίζει να διευρύνεται. Μπορεί η παγκόσμια οικονομία να επανεφεύρει τον εαυτό της; αναρωτιέται το «Spiegel» σε άρθρο του με τίτλο «Το σύστημα ζόμπι: πώς εκτροχιάστηκε ο καπιταλισμός».
Το γερμανικό περιοδικό παρατηρεί ότι ο όρος «συμπερίληψη» ακούγεται πλέον σε μέρη όπου δεν ακουγόταν ποτέ στο παρελθόν, όπως στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ή στην ετήσια συνάντηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Σημαίνει τη δυνατότητα να επιτραπεί σε όσο περισσότερα κοινωνικά στρώματα να επωφεληθούν από την οικονομική πρόοδο.
Οταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου πριν από 25 χρόνια, το φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο της Δύσης φαινόταν ότι θα σάρωνε. Σήμερα κανείς δεν μιλάει πλέον για τα οφέλη του απρόσκοπτου καπιταλισμού. Ολοι μιλούν για «στασιμότητα».
Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα είναι ο καπιταλισμός της αβεβαιότητας. Πολιτικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες ζητούν νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες αλλά τα οπλοστάσια των κυβερνήσεων είναι άδεια.
Αλλά και οι κεντρικές τράπεζες έχουν ξεμείνει από πυρομαχικά. Ενώ όμως οι μισθοί συρρικνώνονται, οι πλουσιότερες τάξεις ωφελούνται σημαντικά.
Τα κράτη κυβερνώνται από τα τραπεζικά λόμπι
