Καβάλα τρώνε το ψωμί, καβάλα πολεμάνε.
Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια,
λάμπουν και τ' αλαφρά σπαθιά των Κολοκοτρωναίων,
που 'χουν τ' ασήμια τα πολλά, τις ασημένιες πάλες,
τις πέντε αράδες τα κουμπιά, τις έξι τα τσαπράζια,
οπού δεν καταδέχονται τη γη να την πατήσουν.
Καβάλα τρώνε το ψωμί, καβάλα πολεμάνε,
καβάλα πάν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε,
καβάλα παίρν' αντίδερο απ’ του παπά το χέρι.
και στον αφέντη το Χριστό τις ασημένιες πάλες.
"Χριστέ μας, 'βλόγα τα σπαθιά, 'βλόγα μας και τα χέρια".
Κι ό Θοδωράκης μίλησε, κι ο Θοδωράκης λέει:
"Τούτ' οι χαρές που κάνουμε σε λύπη θα μας βγάλουν.
Απόψ' είδα στον ύπνο μου, στην υπνοφαντασιά μου,
θολό ποτάμι πέρναγα και πέρα δεν εβγήκα.
Ελάτε να σκορπίσουμε, μπουλούκια να γενούμε.
Σύρε, Γιώργο μ', στον τόπο σου, Νικήτα, στο Λοντάρι,
εγώ πάω στην Καρύταινα, πάω στους εδικούς μου,
ν' αφήσω τη διαθήκη μου και τις παραγγελιές μου,
'τι θα περάσω θάλασσα, στη Ζάκυνθο θα πάω".
#################################################################################
Το τραγούδι αυτό ανήκει στον κύκλο των "Κλέφτικων" τραγουδιών.
Είναι αργό καθιστικό αλλά υπάρχει και ως τσάμικο.
Ωστόσο, υποθέτουμε ότι η εκτέλεση αυτή είναι προγενέστερη της χορευτικής.
Εντοπίζεται σε όλη την Πελοπόννησο με επίκεντρο την Αρκαδία, από όπου και κατάγεται η ξακουστή οικογένεια των Κολοκοτρωναίων.
"Λάμπει ο ήλιος στα βουνά, λάμπει και στα Λαγκάδια
έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά, στο δόλιο Λιμποβίσι
εκεί 'ν' οι κλέφτες οι πολλοί, οι Κολοκοτρωναίοι
με τα χρυσά τους τα κουμπιά, τις ασημένιες πάλες
όπου δεν καταδέχουνται της γης για να πατήσουν
καβάλα παν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε
καβάλα πήγαν κι έκατσαν στον Άγιο-Λια στην ράχη
κι αγνάντεψαν τη Τρίπολη κι ακόνισαν τις σπάθες."
Τραγούδι: παπα-Χρίστος Κυριακόπουλος (Περδικονέρι Γορτυνίας)
Κλαρίνο: Χαράλαμπος Γιαννόπουλος
Βιολί: Ηλίας Σούκας
Λαούτο: Βασίλειος Κατράκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου