Ξεχάστε το φθινόπωρο: ένας μεγάλος και πολλαπλά βαρύς χειμώνας ήδη ξεκινά. Τόσο ως προς το πρόγραμμα που παρά τις ρητορείες δεν εκπληρώνεται (απλώς και μόνον η γερμανική προεκλογική περίοδος έχει προκαλέσει μια προσωρινή σιγή για την πορεία των μεγεθών), όσο και ως προς την κοινωνία που αληθινά πια δεν αντέχει να αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις του.
Στην Αθήνα θριαμβολογούμε για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Όμως αυτά είναι προιόν μίας μεσαιωνικού τύπου αλχημείας στο κοκτέιλ της οποίας συνυπάρχουν μεταξύ άλλων η εσωτερική πτώχευση, η προεξόφληση εσόδων που δεν θα έλθουν, ή οι περεταίρω καθυστερήσεις οφειλών του δημοσίου και ταυτόχρονα ο θάνατος των δημόσιων επενδύσεων.
Ε, άμα νεκρώσουν τα πάντα, ναι, θα έχουμε πλεονάσματα σε… σφεντόνες.
Επίσης, μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει διαρκώς ότι τα «νέα μέτρα» έχουν τελειώσει, όμως κάτι τέτοιο έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές μέχρι τώρα και έτσι, δυστυχώς, αν πείθει κάποιον είναι μόνον τον εαυτό της – κι αυτό με πολλά ερωτηματικά.