απο τον Π. Παναγιώτου
Υπάρχει μία αντίληψη ότι στην οικονομία όλα είναι νούμερα και γι’ αυτό υπάρχει αντικειμενικότητα και τίποτα δε μπορεί να μείνει κρυφό. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης το 2009, που σήκωσε το χέρι ανακοινώνοντας με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τα προβλήματα της χώρας στις διεθνείς αγορές, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής χρηματοπιστωτικής διαχείρισης και οικονομικής διπλωματίας. Αν αντ’ αυτού είχε διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας περνώντας κάτω από ραντάρ των αγορών, τότε η ιστορία θα ήταν πολύ διαφορετική.
Στη διεθνή σκηνή, ο πολιτικός, οικονομικός και γεωστρατηγικός τομέας είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και ανάλογα με τη διαχείριση αλλά και το τί διακυβεύεται σε κάθε περίπτωση, ένα μικρό πρόβλημα μπορεί να λάβει μεγάλες διαστάσεις και ένα μεγάλο πρόβλημα μπορεί να υποβαθμιστεί.
Το πλεονέκτημα της διεθνούς υποβάθμισης ενός μεγάλου προβλήματος είναι ότι η χώρα που το πετυχαίνει κερδίζει χρόνο για να το αντιμετωπίσει, χωρίς να πιέζεται αφόρητα από τις αγορές, οι οποίες, έχουν τη δύναμη να το μεγεθύνουν σε εντυπωσιακό βαθμό.
Ένα τέτοιο μεγάλο πρόβλημα που με μαεστρία υποβαθμίστηκε από τη γερμανική οικονομική διπλωματία είναι η πραγματική κατάσταση της γερμανική οικονομίας και συγκεκριμένα το ότι η όποια δυναμική είχε ανακτήσει μετά τη μεγάλη ύφεση του 2008, κορύφωσε, ήδη, από το 2013! Αυτό αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από ..