T
έτοιο όνειρο σαν το χθεσινοβραδινό, δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί. Ακόμη να κατεβεί η τρίχα. Τόση ανατριχίλα πέρασα.
Ήτανε, λέει, ο Ντάισελμπλουμ, αυτός ο καλός άνθρωπος που χρόνια να μου κόβει ο Ύψιστος και να του δίνει ώρες και περπατούσε δίπλα-δίπλα με τον Γιούνκερ, αυτόν που κοπάναγε το μνημόνιο στο κεφάλι του Βενιζέλου κι ο Βενιζέλος ο αθεόφοβος, αντί να του πει ευχαριστώ και να κάθεται να τις τρώει, του έριξε μία με την... κοιλιά, και τον πέταξε πέρα τον Χριστιανό.
Μαζί τους ήταν και η Λαγκάρντ, η κούκλα, η αγάπη μας (που λέει και ο Χατζηνικολάου για τη Θεσσαλλονίκη).
Και μετά άρχισε ο εφιάλτης.
Ο χρυσός αυτός άνθρωπος, ο .......