Δεν αντιλαμβάνομαι από...
που αντλείται τόσο μεγάλη αισιοδοξία για την υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης.
Ως θιασώτης του διαφωτισμού με διακατέχει μια εμμονή ως προς την καρετησιανή λογική και μια υπερβατική προσέγγιση απέναντι στις μεταφυσικές – προφητικές – ενορατικές διεργασίες που αφορούν την πολιτική.
Επομένως, μπορώ να αποδεχτώ μόνο ότι αποδεικνύεται διά του πειράματος, αντέχει υπό το άγος της αρχής της διαψευσιμότητας του Καρλ Πόπερ και προκύπτει ως αποτέλεσμα ενδελεχούς και αντικειμενικής παρατήρησης.
Είναι προφανές ότι την «απαισιοδοξία» μου τη μοιράζεται και ο έγκυρος Economist που απεικονίζει ηγέτες της Ευρωζώνης να οδηγούνται στο χείλος του γκρεμού υπό τον τίτλο «Οι Υπνοβάτες. Μια Καταστροφή του Ευρώ που αναμένεται να συμβεί»!
Τα τρία τελευταία χρόνια, για την Ελλάδα είναι έξι, μειώνεται ο μέσος όρος του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, ενώ σύμφωνα με τον Economist η κρίση πλέον ακουμπά τη Φιλανδία και την Ολλανδία τον πάλαι δηλαδή ποτέ πυρήνα των κρατών ΑΑΑ.
Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός συρρικνώνεται, οι υπηρεσίες σε επίπεδο δημοσίου φθίνουν ως προς την ποιότητα και την αποδοτικότητα τους, οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης θυμίζουν ολοένα και περισσότερο εσώκλειστους γόνους πλουσίων οικογενειών σε ιδιωτικά σχολεία αποκλεισμένων από την κοινωνική πραγματικότητα, ενώ η αποδόμηση της φιλελεύθερης ιδεολογίας με ευθύνη της σημερινής ηγεσίας του Wilfried Martens στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που επέτρεψε την ταύτιση της λιτότητας με την κραταιά φιλελεύθερη ιδεολογία και ανέχθηκε λογικές αναδιανομής και όχι παραγωγής πλούτου μέσω μιας αντί-αναπτυξιακής φορολογικής συνταγής στο Νότο ευνοούν τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς και των λοιπών λαϊκίστικων κινημάτων στο σύνολο του ευρωχώρου.
Ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που μετέχουν στον πυρήνα των αστικών πολιτικών ζυμώσεων του δυτικού κόσμου παραδέχονται σε ιδιωτικές συζητήσεις αλλά και πλέον σε δημόσιες τοποθετήσεις ότι το εγχείρημα της ευρωζώνης παραπαίει.
Κι αυτό γιατί το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μια οικονομική και εμπορική σχέση μεταξύ ενός κομβικού πυρήνα κρατών εισήλθε σε έναν δύσκολο πειραματισμό μιας ευρύτερης οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης δίχως πρόγραμμα και δίχως θεωρητικής συζήτησης και έρευνας παρά μόνο τη μεταφυσική ανησυχία να μη δυσαρεστηθεί η Γερμανία και τα γύρω από αυτήν κράτη.
Έτσι ο Νότος λιώνει σήμερα υπό τη βλαβερή ακτινοβολία μιας άνωθεν λιτότητας που αναγκάζει ακόμα και τον επινοητή της, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να παραδέχεται ότι πρέπει να γίνει αλλαγή στην πορεία της Ευρώπης γιατί διαφορετικά μια ολόκληρη γενιά θα χαθεί.
Προσπαθώ με μεγάλη δυσκολία να καταπνίξω ένα άκρως εγωιστικό αλλά και τόσο αληθινό «κάποιοι σας τα λέγαμε με δημόσιες ορθολογικές τοποθετήσεις αλλά δεν ακούγατε γιατί νομίζατε ότι η κρίση στην ευρωζώνη είναι ένα απλό συνάχι και όχι μιας βαριάς μορφή πνευμονία» και συνεχίζω.
Είναι πλέον φανερό ότι τα αδιέξοδα της ευρωζώνης που δημιουργούνται από τη λιτότητα και την εξαντλητική φορολογία οδηγούν στην Ευρώπη στο χείλος της καταστροφής.
Η προοπτική πρέπει να είναι μία και να αφορά την ανάπτυξη, υιοθετώντας τη μόνη πρακτική που έχει δοκιμαστεί επιτυχώς και δείχνει πως μια δύναμη μπορεί να ξεπεράσει την κρίση προχωρώντας μπροστά και όχι οδηγώντας την κοινωνία στη βίαιη φτωχοποίηση· το αναπτυξιακό μοντέλο του φιλελεύθερου Ομπάμα.
Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο φιλελεύθερο New Deal και όχι άλλη υφεσιακή εσωστρέφεια.
Διαφορετικά, αισιοδοξώντας πάντα, θα πέσουμε όλοι μαζί, PIGS και έτεροι «εταίροι» στο κενό που παράγει η λιτότητα, τροφοδοτεί η ύφεση και που ο ιστορικό του μέλλοντος θα γνωρίζει σε ποια Reichstag θα πρέπει να αναζητήσει του υπεύθυνους. Europe, mind the gap!
Σπύρος Ν. Λίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου