Να αποβληθούν από την Ε.Ε. η Γαλλία και η Ιταλία.....

Γροθιά στο στομάχι της Μέρκελ και της ανταγωνιστικότητας έδωσαν την Τρίτη ο πρόεδρος της Γαλλίας και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας. 

Ολάντ και Ρέντσι τα άκουσαν για τα καλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις περικοπές που δεν περιελάμβαναν οι προϋπολογισμοί που είχαν καταθέσει. 

Αποτέλεσμα, μόλις εχθές και οι δύο....

.... κατέθεσαν διορθωμένους προϋπολογισμού, με τα χρήματα όμως να τα βρίσκουν όχι από τις μειωμένες δημόσιες δαπάνες όπως έπρεπε, αλλά επιβαρύνοντας την επιχειρηματικότητα της χώρας τους.

Για την ακρίβεια, η Γαλλία που έπρεπε να συμπεριλάβει στον προϋπολογισμό της 3,7 δισ. ευρώ δαπάνες, ανακοίνωσε πως θα τα βρει από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Απ’ ότι φαίνεται η λίστα Λαγκάρντ κυκλοφόρησε και στα γαλλικά.

Παράλληλα, η Γαλλία προχωράει και σε ακύρωση φοροαπαλλαγών, γεγονός που δείχνει πως ο Ολάντ είναι διατεθειμένος ακόμα και να πλήξει επιχειρήσεις, αντί να κόψει από τον γαλλικό λαό. Δεν είναι και περίεργο. Με μονοψήφια ποσοστά δημοτικότητας, μέχρι και τα Μακ Ντόναντς θα έδιωχνε.

Εδώ, ο Σαμαράς μετά από αντιμνημονιακές κωλοτούμπες, δύο χρόνια μνημόνιο, περικοπές, αποκρατικοποιήσεις, κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων, δημοσίων επιχειρήσεων, της ΕΡΤ, δώρα σε καναλάρχες και επιχειρηματίες, μια σειρά από σκάνδαλα, το γκρέμισμα του ελληνικού χρηματιστηρίου και ένας θεός ξέρει τι άλλο, και ακόμα υπάρχουν δημοσκοπήσεις που τον βγάζουν πρώτο σε δημοτικότητα.

Από την άλλη ο Ρέντσι δεν είχε περιθώρια για πολλές μαγκιές. Στην Ιταλία δεν υπάρχει φοροδιαφυγή. Κι εάν υπήρξε ποτέ, σήμερα αναπαύεται στον πάτο κάποιου λιμανιού, φορώντας ένα ζευγάρι τσιμεντένια πέδιλα.

Γι’ αυτό διακήρυξε ακύρωση φοροαπαλλαγών, χωρίς μάλιστα να διευκρινίζεται με τι προσανατολισμό. Πάντως ο στόχος του είναι να εξοικονομήσει 4,5 δισ. ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, η επίθεση των δύο χωρών στις ορθόδοξες μεθόδους του success story μίας μεγάλης επιχείρησης ή ενός επιτυχημένου επιχειρηματία, την φοροδιαφυγή και τις φοροαπαλλαγές, οδηγούν τους επενδυτές που σέβονται τους εαυτούς τους στην έξοδο από τη χώρα.

Η ανταγωνιστικότητα στις δύο χώρες δέχτηκε ισχυρό πλήγμα. Και θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Εάν άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, αντιγράψουν το παράδειγμά τους, τότε η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε μαρασμό και οικονομική καταστροφή.

Τώρα που το σκέφτομαι, τι στο διάολο κάνουν εκεί στη Γαλλία και την Ιταλία; Θέλουν να καταστρέψουν το σύστημα από τα μέσα;

Νομίζω πως το καλύτερο για τις δύο χώρες είναι να τεθούν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα είναι ένα παράδειγμα για όλους.

Τόσο προς τους επενδυτές, που θα δουν πως η Γερμανία δεν αστειεύεται, όσο και για τις λοιπές χώρες που ονειρεύονται να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Τα δημοσιονομικά ελλείμματα πρέπει να διορθώνονται μόνο σε βάρος των απλών πολιτών. Φόροι, κόντρα φόροι, κι άλλοι φόροι και εκποίηση δημόσιας περιουσίας και δομών.

Αυτό είναι κάτι που το παράδειγμα της Ελλάδας το έχει αποδείξει περίτρανα.

Εάν εξηγήσεις στον λαό ότι πρέπει να βάλει πλάτη για να μην καταστραφεί το σύστημα που συντηρεί την κατάσταση που τον κρατάει νοικάρη και σκλάβο στον τόπο του μέχρι να φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, ο λαός είναι διατεθειμένος ακόμα και να πεθάνει της πείνας.

Αρκεί να βρεις τα όμορφα λόγια να το πεις. Και τα όμορφα ΜΜΕ να του το επαναλαμβάνουν καθημερινά.

ΥΓ. Εγώ πάντως εάν είχα επιχείρηση στη Γαλλία ή την Ιταλία, στην Ελλάδα θα την έφερνα. Με έναν καλό Έλληνα συνεργάτη για τα κόζια της φοροδιαφυγής, και με τις φοροαπαλλαγές που θα απολάμβανα, και άλλες τόσες που σχεδιάζονται για το μέλλον, η χώρα είναι παράδεισος για μία επιχείρηση.

Και τι πειράζει που έχει γίνει κόλαση για τους εργαζόμενους;