Οι Εργολάβοι.

Η λέξη εργολάβος ερμηνεύεται πολύ απλά ως εκείνος που αναλαμβάνει να εκτελέσει ένα έργο για λογαριασμό άλλου.

Εξαίρεση αποτελεί ο εργολάβος ως γλύκισμα αμυγδάλου που απαντάται στα ζαχαροπλαστεία.

Έχουμε λοιπόν εργολάβους οικοδομών, εργολάβους κηδειών, κ.α., ενώ για τα δημόσια έργα έχει υιοθετηθεί ένας πιο εξευγενισμένος όρος ο «ανάδοχος». Αν και ανάδοχο θεωρούμε τον «νονό» ως επίσημη ονομασία στο μυστήριο της Βάφτισης.

Τώρα γιατί «νονός» έχει επικρατήσει να αποκαλείται και ο μεγαλοκακοποιός με τις ποικίλες άνομες δραστηριότητες χρήζει εξερεύνησης. Ίσως να έχει σχέση στην εποχή μας και στη χώρα μας το γεγονός ότι  τα δημόσια έργα τα νέμονται οι ίδιοι και οι ίδιοι «ανάδοχοι».

Τελευταία έχει εμφανιστεί και μια άλλη κατηγορία εργολάβων που εμφανίζονται κατά κόρον στα τηλεοπτικά παράθυρα εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία και μάλιστα κατόπιν αυστηρών εντολών και κατευθύνσεων.

Είναι οι .....

.......«αυτόκλητοι» υπερασπιστές του «εξαίσιου» κυβερνητικού έργου που έχει φέρει το σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας στο «μη παρέκει», και εν όψει της διαφαινόμενης καταδίκης της συγκυβερνητικής πολιτικής ξεσαλώνουν σε όποιο κανάλι και να βρεθούν, επιτιθέμενοι σε κάθε «αντιφρονούντα» προς αυτούς εκστομίζοντας από τεράστιες βλακείες μέχρι ηλίθιες απειλές.

Προφανώς, οι εντολές που έχουν πάρει από το κέντρο τους είναι να προσπαθούν να στερήσουν τον αντίλογο των συνομιλητών τους με κάθε τρόπο, να μην αφήνουν περιθώριο να ακουστεί καμία διαφορετική άποψη από τη δική τους, προκειμένου να διατηρήσουν τις θέσεις και τις καρέκλες τους που με τόσο κόπο και γλείψιμο κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν.

Ακούμε λοιπόν συχνά τον κύριο Αργύρη Ντινόπουλο να επιτίθεται από διάφορα κανάλια στο ΣΥΡΙΖΑ  λέγοντας πάντα το ίδιο μότο του, ότι δηλαδή είναι κόμμα «μνημονιακό», (άκουσον άκουσον), διότι λέει λόγω του μνημονίου ανέβασε τα ποσοστά του από το 4% στο 27%. Τι πιο τρελό μπορούμε να ακούμε και μάλιστα από υπουργικά χείλη.

Δεν λέει ότι η συγκυβέρνηση των ετερόκλητων κομμάτων που ακολουθώντας  πιστά τις εντολές και επιταγές των τοκογλύφων δανειστών έχουν φέρει σε απελπιστική κατάσταση τα εκατομμύρια των πολιτών που είτε αυτοκτονούν, είτε μένουν άστεγοι περιφερόμενοι σαν τραγικά φαντάσματα στους δρόμους εκλιπαρώντας για ένα πιάτο φαγητό, είτε ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για οτιδήποτε μπορεί να τους φανεί χρήσιμο για τροφή.

Δεν λέει πως φτάσαμε στο σημείο να στερούνται χιλιάδες οικογένειες τα απαραίτητα με συνέπεια να έχουμε εκατοντάδες παιδιά στα σχολεία να λιποθυμούν από την πείνα, δεν λέει γιατί οι ασθενείς να αναγκάζονται να πληρώνουν για την ιατρική και φαρμακευτική τους περίθαλψη όταν έχουν για χρόνια πληρώσει τις υποχρεώσεις τους προς τα ταμεία.

Δεν λέει πως χάθηκαν τα αποθεματικά των ταμείων μέσω του PSI, με εντολές ποίων τα αποθεματικά έγιναν ομόλογα που στη συνέχεια κουρεύτηκαν και χάθηκαν εκατομμύρια ενώ για τους ενόχους που πήραν αυτές τις αποφάσεις βγήκαν νόμοι που τους απαλλάσσουν από κάθε ευθύνη.

Αυτές είναι οι αιτίες, τραγικέ κύριε Ντινόπουλε που έριξαν τους πολίτες στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν δεν το έχεις καταλάβει προφανώς είναι επειδή αυτά που λες τα ακούς μόνο εσύ και το είδωλό σου στον καθρέπτη.

Με την ίδια μανία έχουν επιδοθεί στο ίδιο υπερασπιστικό έργο οι Πάνος Παναγιωτόπουλος, Άδωνης Γεωργιάδης, ναι αυτός που απειλεί πως θα πάρει τα λεφτά του από τις τράπεζες αν βγάλει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια κύριε έχεις τόσα πολλά στις τράπεζες που θα κλονιστεί το τραπεζικό σύστημα από την δική σου εκταμίευση;;;;;

Τραγικές φιγούρες όλοι αυτοί αλλά και άλλοι που επιτελούν το ίδιο θλιβερό καθήκον, προσπαθώντας να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, αντιλαμβανόμενοι προφανώς ότι δεν πείθουν, αλλά δεν μπορούν να το ομολογήσουν.

Βέβαια στο ίδιο έργο συνεργοί είναι και τα συστημικά κανάλια που καταβάλουν κάθε προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες μεταδίδοντας οτιδήποτε εκτός από τις δυσκολίες και την τραγικότητα της καθημερινότητας.

Μπορεί να μας λένε ότι η πληρότητα τις ημέρες των εορτών στα ξενοδοχεία της Αράχοβας και του Μετσόβου είναι στο 100% και πριν πάμε να τηλεφωνούμε για την ύπαρξη καταλυμάτων, ωραιοποιώντας τις καταστάσεις, ποτέ όμως δεν θα μας πουν ποιος που και γιατί αυτοκτόνησε πέφτοντας από το μπαλκόνι του, ή απαγχονίστηκε στο δέντρο της αυλής του.

Δεν θα μας πουν για την τραγική θέση της χώρας μας στην κατάταξη των πλέον διεφθαρμένων χωρών, ή των πλέον υποβαθμισμένων σε θέματα παιδείας από τους διεθνείς οργανισμούς, προσπαθώντας να κρατήσουν τα μυαλά και τις συνειδήσεις σε νάρκωση, σε αποχαύνωση, σε καταστολή.

Γιατί ο Λαός είναι θηρίο που πρέπει να κοιμάται και αλίμονο αν ξυπνήσει.

Ξέρουν πολύ καλά ότι και η Γαλλική επανάσταση του 1789 έγινε επειδή ξύπνησε το Θηρίο και οι γκιλοτίνες θέριζαν τα κεφάλια των «τρανών» σαν τα στάχια.

Αυτή (τη στάση των ΜΜΕ) έχει επισημάνει και ο NOAM CHOMSKY, Αμερικανός καθηγητής Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας στο ΜΙΤ ως μια από τις 10 στρατηγικές  χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.

«Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές, μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (Απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Και είναι εύλογος ο ρόλος αυτός των ΜΜΕ και των υπηρετούντων σε αυτά φερέφωνων-δημοσιογράφων, γιατί η επιβίωση τους στηρίζεται και εξαρτάται από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Από αυτούς θα χρηματοδοτηθούν για να διαφημίσουν και να προβάλλουν τα έργα που θέλουν, αυτοί θα μεσολαβήσουν να χρηματοδοτηθούν από το τραπεζικό σύστημα που σε άλλη περίπτωση και με την χρήση τραπεζικών κριτηρίων δεν θα μπορούσαν ούτε απέξω από τις τράπεζες να περάσουν. Από αυτούς οι ιδιοκτήτες μεγαλοκαναλάρχες-κατασκευαστές θα πάρουν έργα «υποδομής» με αμφίβολης τεκμηρίωσης κοστολόγηση. Είναι αυτό που λέμε «τόνα χέρι νίβει τα άλλο».

Ξέρουν να μας προβάλλουν σαν κυβερνητική επιτυχία τη ύπαρξη «πρωτογενούς πλεονάσματος», αποσιωπούν όμως τις οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες που υπερβαίνουν τα «πρωτογενή πλεονάσματα».

Μπορεί ο συνεργαζόμενος με το «Κράτος» μηχανικός να καλείται να καταβάλει στην εφορία ένα εκατομμύριο ευρώ από έργα με το Δημόσιο με βάση τα τιμολόγια που έχει εκδώσει, άσχετα αν το Δημόσιο του χρωστά πέντε εκατομμύρια που απαξιεί να του πληρώσει. Το άκρον άωτον της παραφροσύνης. Είναι και αυτό μια εξήγηση για τις αυτοκτονίες.

Την δραστηριότητα των παραπάνω πολιτικών εργολάβων έχουν φτάσει στο σημείο να στηλιτεύουν ακόμα και οι συμπολιτευόμενοι της κυβέρνησης.

«Μας κάνουν κακό οι εξαλλοσύνες του» λένε για τον Άδωνη οι κυβερνητικοί Βουλευτές, ακόμα και αυτός ο υποψήφιος της Προεδρίας της Δημοκρατίας Σταύρος Δήμας διαβάζουμε ότι «Εκτιμά, ότι σε αυτή – ειδικά – την κρίσιμη περίοδο, μεταξύ της δεύτερης και της -καθοριστικής- τρίτης ψηφοφορίας αυτός ειδικά ο «απωθητικός» λόγος ελαχιστοποιεί κάθε πιθανότητα μιας κάποιας επιπλέον συσπείρωσης, που θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιες ελπίδες…

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, ο Στ. Δήμας αγανάκτησε όταν είδε τον Α. Γεωργιάδη στο δελτίο ειδήσεων του STAR, στον Ν. Χατζηνικολάου και την Μάρα Ζαχαρέα.

Λίγες ώρες μετά τη δεύτερη ψηφοφορία οι εξαλλοσύνες που επανέλαβε, οι ακρότητες περί… εξόδου απ’ το ευρώ και… λιμών, σεισμών και καταποντισμών σε περίπτωση εκλογών και νίκης του «καταραμένου» ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η άκρατη κινδυνολογία που για άλλη μια φορά εξέπεμψε, προβλημάτισαν έντονα τον υποψήφιο Πρόεδρο.

Υπάρχει θεραπεία;;;; Υπάρχει, αρκεί ο καθένας μας ξυπνήσει τον εαυτό του. Αν καθένας μας κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες και βάλει το μυαλό του να «δουλέψει» και τα μάτια του να κοιτάξουν γύρω του. Να αξιολογήσει αυτά που βλέπει και να σκεφτεί γιατί βλέπει αυτά που βλέπει. Να ψάξει για τους υπεύθυνους και ποιος τους όρισε. Τότε θα καταλάβει ποιος φταίει. Μήπως ο ίδιος;;;;