Αυτό είναι σωστό! Δεν βλέπετε τίποτα, μόνο ένα σαχλό χαμόγελο. Εδώ έχετε ένα μικρό θαύμα έναν άνδρα εθισμένο στο αλκοόλ και με τόσο εύκαμπτη σπονδυλική στήλη και χαρακτήρα.
Κοιτάξτε το πρόσωπο του Mario Draghi, το αφεντικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δεν φαίνεται σαν....
..... Δράκουλας, με κρύα και χωρίς συναισθήματα μάτια και ένα σαδιστικό χαμόγελο να έχει επικολληθεί στο πρόσωπό του;
Και τι γίνεται με το αφεντικό του ΔΝΤ, την γοητευτική Γαλλίδα, Κριστίν Λαγκάρντ; Αιώνια μαυρισμένη, που έχει αυτό το αλάνθαστο αέρα του κοριτσιού από την επαρχία που έχει κάνει καριέρα. Φυσικά, είναι παντρεμένη με αυτή την καριέρα, με αυτήν ή με τι άλλο;
Το Πρόσωπο της Λαγκάρντ αποπνέει μια ανατριχιαστική σκληρότητα τόσο σπάνια στις γυναίκες. Εδώ έχουμε μια γυναίκα κατασκευασμένη από τιτάνιο, που καλύπτεται με τεφλόν , χωρίς καρδιά.
Και τέλος, ο μικρός για τα θελήματα , ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, ένας καιροσκόπος ετοιμόλογος πρόθυμος να σκύψει δεν έχει σημασία πόσο χαμηλά ακριβώς τόσο ώστε να προωθήσει την καριέρα του.
Παρακαλώ συγχωρέστε με για την προσωπική μου άποψη για αυτούς τους ανθρώπους. Ωστόσο, ποιες είναι οι επιλογές που έχουμε; Το ΕΚ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ (και ο μικρός για τα θελήματα τους ) αυτή τη στιγμή κυβερνούν την Ελλάδα [1] Δεν συγκρίνονται παρά μόνο με τους τέσσερις ιππείς της Αποκάλυψης, που σπέρνουν το θάνατο, την ασθένεια, την πείνα και οποιαδήποτε άλλη μάστιγα για τον ελληνικό λαό.
Σκεπάζουν τις καταστροφικές τους πράξεις με λόγια που ακούγονται να έχουν μεγάλη βαρύτητα για να μας μπερδέψουν. Μιλούν για αφοσίωση, για υπευθυνότητα, για την υποχρέωση λογοδοσίας, για την ανάπτυξη, την αναδιοργάνωση ,την ευελιξία, την απελευθέρωση, τη διαφάνεια, τη θυσία.
Προσποιούνται ότι με την καρδιά τους κάνουν το καλύτερο για το συμφέρον του ελληνικού λαού [2] . Αλίμονο, αυτοί καρδιά δεν έχουν .
Εξάλλου, με δεδομένο το μυστήριο γύρω απο τον εαυτό τους ,ο Γιούνκερ, ο Ντράγκι και η Λαγκάρντ (όπως και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους τους), ειδικά όταν συναντώνται στα διάφορα Bilderberg, G-7, G-20, το Νταβός και άλλες συναντήσεις, οι εικόνες τους είναι περίπου το μόνο που μπορούμε και πρέπει να γνωρίζουμε για αυτούς. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος είναι να πάρει αυτά που λένε στα σοβαρά.
Και φυσικά, θα πρέπει να εξετάσουμε τις δράσεις τους. Αυτές είναι ακραία καταστρεπτικές . Κραδαίνουν ένα σύνολο οικονομικών δογμάτων, ισχυρίζονται ότι είναι "επιστημονικά αποδεδειγμένο" για να είναι πιστευτό , το παιχνίδι της Τρόικας και οι βοηθοί τους να σπέρνουν τον όλεθρο όπου και αν πάτησαν το πόδι τους Τα πάντα να ιδιωτικοποιηθούν: μεταφορές, υποδομές, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, στέγαση, εκπαίδευση, πρόνοια, περίθαλψη, νερό, εσείς το όνομα σας.
Τα πάντα συλλογικά ή κρατικά πρόκειται να πωληθούν σε τιμές ευκαιρίας. Οι μισθοί πρέπει να περικόπτονται , τα συνδικάτα να χρεοκοπήσουν, οι επικριτές θα πρέπει να σιωπούν και να περιθωριοποιηθούν (ή ακόμα και να εκκαθαριστούν). Όλα και όλοι πρέπει να μετατραπούν σε εμπόρευμα. Αυτό το σύστημα ονομάζεται «νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από από αυτό που λέγεται φασισμός.
Το ΔΝΤ και τα αφεντικά του είναι, εξ ορισμού, όλοι απατεώνες. Από τη δεκαετία του 1960 μέχρι την δεκαετία του 1980, συνεργάστηκαν με φαύλες και βάναυσες δικτατορίες και με τη βοήθεια των ΗΠΑ, το ΔΝΤ έχει αφήσει πίσω του τα χνάρια της καταστροφής, του θανάτου και κοινωνικής δυστυχίας στη Λατινική Αμερική [3]. Ήταν το ΔΝΤ (και κυρίως προς όφελος επιχειρήσεων των ΗΠΑ) πίσω από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Βραζιλία το 1964, ήταν το ΔΝΤ και οι ΗΠΑ πίσω από τον Πινοσέτ που τον τοποθέτησαν στη Χιλή το 1973, και τον Βιντέλα στην Αργεντινή το 1976.
Μόλις ερχόταν στην εξουσία, ο στρατός ανέστειλε ή καταργούσε τα πολιτικά δικαιώματα, επέβαλε λογοκρισία, και άρχιζαν να καταδιώκουν, να βασανίζουν και να σκοτώνουν τους αντιπάλους τους , κυρίως αριστερούς. Την ίδια στιγμή, η νεοφιλελεύθερη οικονομική αρχή επέβαλε την έναρξη των ιδιωτικοποιήσεων η την εντατικοποίηση τους.
Πίσω σε εκείνες τις ημέρες, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ήταν αγανακτισμένοι με αυτό που οι λαοί της Λατινικής Αμερικής αναγκάστηκαν να υποστούν.
Δεν θα μπορούσαν να ξέρουν ότι σε λίγο καιρό και οι ίδιοι θα έπρεπε να υποβληθούν στις ίδιες οικονομικές πρακτικές.
Με την εξαίρεση των Ελλήνων [4]. Τον Απρίλιο του 1967 οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις (με την προτροπή των ΗΠΑ) άρπαξαν την εξουσία και εγκατέστησαν μια στρατιωτική δικτατορία, παρόμοια σε έκταση και χαρακτήρα με τις βίαιες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής.
(Ο Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς έκανε μια συγκλονιστική ταινία σχετικά με αυτό: το Ζ, η οποία εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ επίκαιρη και αξίζει να δείτε).
Οι περισσότεροι άνθρωποι εκτός Ελλάδας δύσκολα καταλάβαιναν ότι η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα ήρθε μετά από ένα καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο που έληξε μόλις στην δεκαετία του 50 και αυτό από μόνο του ήταν κατά κάποιο τρόπο μια συνέχεια και μια συνέπεια της αιματηρής γερμανικής κατοχής που άρχισε το 1941.
Η Κατοχή και ο εμφύλιος πόλεμος προκάλεσαν απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ζωών και κατέστρεψαν τις υποδομές και την οικονομία, για να μην μιλήσουμε για τον κοινωνικό ιστό.
Περιττό να πούμε ότι, όταν η Ελλάδα προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981, οι ελπίδες ήταν υψηλές, όπως πολλοί Έλληνες ήταν πεπεισμένοι ότι δεινά τους είχαν επιτέλους τελειώσει. Τουλάχιστον ήταν πεπεισμένοι ότι δεν θα μπορούσε ποτέ πια να υποστούν το είδος της θεραπείας που επιφυλάχθηκε σε αυτούς από τη στρατιωτική χούντα.
Για την Ευρώπη, η είσοδος της Ελλάδα παρουσιάστηκε ως ένα ιστορικά σημαντικό βήμα, διότι με το λίκνο της δημοκρατίας ως μέλος, η Ευρώπη θα μπορούσε δικαιολογημένα να διεκδικήσει ότι είναι το σημαντικότερο προπύργιο της ελευθερίας στον κόσμο. Και τι τραγική φάρσα κατέληξε να είναι!
Το 2002, η Ελλάδα εισήλθε στην ευρωζώνη βασιζόμενη σε μια χειραγωγημένη οικονομική ανάλυση που δόθηκε από την Goldman Sachs [5], από τον σημερινό πρόεδρο της ΕΚΤ, Draghi, που στη συνέχεια διορίστηκε ως διευθυντής . Έξι χρόνια αργότερα, η Ελλάδα ήταν το πρώτο θύμα, καθώς η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Lehman Brothers έφτασε στις ακτές της Ευρώπης.
Ως αποτέλεσμα αυτού, η Ελλάδα εξαναγκάστηκε από την ΕΕ να θεσπίσει τις ίδιες πολιτικές που είχαν μόλις αρχίσει να εφαρμόζονται από το καθεστώς του Παπαδόπουλου του 1967. Με τη διαφορά ότι σε αυτές τις ημέρες και εποχές, τα μέτρα λιτότητας δεν θα επιβάλοντο με στρατιωτική δικτατορία.
Σήμερα, τα μέτρα αυτά επιβάλλονται δυναμικά στο λαιμό ενός μουδιασμένου εκλογικού σώματος, από “δημοκρατικά εκλεγμένους” πολιτικούς πρόθυμα υποταγμένους και συνεργάσιμους.
Είναι καιρός οι Έλληνες να σύρουν τους υπεύθυνους πολιτικούς σε δίκη για εσχάτη προδοσία όπως στα δοσίλογα καθεστώτα του β παγκοσμίου πολέμου γιατί πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Στην συνέχεια θα πρέπει όλοι οι Ευρωπαίοι να απευθυνθούν στα μέλη της ανίερης τρόικας και να τους οδηγήσουν στην δικαιοσύνη.
Hans Vogel
Pravda.Ru [6]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου