Τα κουλούρια τού έδωσαν μια διέξοδο από την ανεργία, ωστόσο έφτασε στο σημείο να... χρωστά 80.000 ευρώ από πρόστιμα που του έχουν κόψει επειδή δεν έχει άδεια για την πώληση του προϊόντος.
Ο Θεσσαλονικιός Θόδωρος Δανιηλίδης μοιάζει με ζωντανό παράδειγμα του εφιάλτη της οικονομικής ύφεσης.
Το βλέμμα του είναι απλανές, αλλά μόλις πλησιάζει πελάτης χαμογελά και τον ευχαριστεί. Κάθε μέρα, όλο τον χρόνο πουλά κουλούρια, ακόμη και τις γιορτές και τις αργίες. Είτε με βροχή είτε με καύσωνα εκείνος παραμένει σταθερός στο ίδιο σημείο από τις 6.00 το πρωί μέχρι τις 23.00. Και όλες αυτές οι 17 ώρες ορθοστασίας δίνουν μεροκάματο που δεν ξεπερνά τα 20 ευρώ την ημέρα!
«Είμαι 52 ετών και δούλευα 30 χρόνια σαν βαφέας υφασμάτων. Η κρίση έβαλε λουκέτο στην εταιρία. Εψαχνα δουλειά για δύο χρόνια, αλλά δεν έβρισκα τίποτα. Τα... έτοιμα τελείωσαν γρήγορα και τα χρήματα από το ταμείο ανεργίας δεν φτάνουν ούτε για τους λογαριασμούς. Εχω παιδί 13 ετών με ειδικές ανάγκες. Ο θείος μου, που πουλούσε κουλούρια παλιότερα στο κέντρο της πόλης, με... έσπρωξε να το κάνω κι εγώ» εξηγεί ο ίδιος.
»Δεν βγάζω άδεια, γιατί κάθε δίμηνο πρέπει να δίνω στο ΤΕΒΕ 500 ευρώ, ποσό απαγορευτικό για την κατάστασή μου» τονίζει ο κ. Δανιηλίδης και συμπληρώνει: «Εχω παιδί με ειδικές ανάγκες. Ας μου πάρουν το σπίτι, ας μπω και φυλακή. Τι να κάνω; Να κλέψω για να επιβιώσω που είμαι άνεργος;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου