Πριν την καταιγίδα.....

Κοιτώ το νεκροζώντανο σώμα σου
και θαρρώ πως δεν έχει ούτε ψεγάδι.
Κι όμως, οι φοβερές πληγές σου δεν είναι φανερές,
βρίσκονται μέσα, κρυμμένες στης ψυχής τα βάθη. 

Τέσσερις γενιές μόνο χρειάστηκαν για να αφανίσουν
την μνήμη του Έθνους που σε γέννησε.
Και η αγάπη μετατράπηκε αργά και σταθερά
σε άσπονδο μίσος, από τον διαχειριστή σου.

Κι εσύ σήμερα, σαν τρελός καμικάζι χωρίς στόχο και σκοπό,
προς τον χαλασμό όρμισες χωρίς να κινηθείς.
Για να ξεπουλήσεις την κοινή μας παρακαταθήκη,
συνάμα και το παιδί σου. 

Κοιτάω πάλι εσένα κάποτε υπερήφανε αδελφέ μου,
και αναρωτιέμαι πως σε κατάφεραν,
χωρίς να βαρέσει ούτε μια κανονιά,
να παραδώσεις τα πάντα ......
.....στον εχθρό, χωρίς ούτε μια μάχη. 

Τέσσερις γενιές μόνο χρειάστηκαν για να ξεχάσεις,
όλα όσα σου δώρισε το Γένος.
Και τώρα σου 'μεινε στο χέρι μόνο μια ψευτοζωή,
ένα ψέμα που οδηγεί στην κόλαση και αυτού και του άλλου κόσμου. 

Κι εσύ σήμερα, σαν σκλάβος χωρίς όνειρο,
αρνείσαι να αφουγκραστείς, επιλέγεις να γυρίζεις το κεφάλι.
Κι όσο η κάθε μέρα περνά σαν όλες τις άλλες,
με ταχύτητα ορμάς προς του Ξένου Χάρου την ορθάνοικτη αγκάλη. 

Σε παρατηρώ μοιραίε μου Έλληνα που κοιμάσαι
και δεν ξέρω τι είδους δαίμονας σε έχει δαμάσει τόσο πολύ.
Μην είναι ο ραγιαδισμός και η ντροπή που σ' έμαθαν να νιώθεις;
Μην είναι της τηλεόρασης της λήθης τα πλήγματα; 

Τέσσερις μόνο γενιές χρειάστηκαν για να σου μεταλλάξουν τα σωθικά,
κι εκεί που κάποτε δάκρυζες, τώρα ασύστολα χλευάζεις.
Ο Ξένος Δήμιος μας αποζητά κι εσύ αποχαυνωμένος,
απεργάζεσαι την δική σου μόνο εγωιστική φυγή. 

Κοίταξε! Ο ουρανός σκοτείνιασε! Οι βροντές και αστραπές,
προλογίζουν ήδη την μεγάλη καταιγίδα!
Σίγουρα αγαπημένε μου ραγιά, το μόνο που αξίζει να σταθεί,
δεν είναι η ηττημένη σου φιγούρα, κάπου πολύ μακρυά από τα Πάτρια Εδάφη...

Σ. Κατσούλης