Ποιος κερδίζει λοιπόν;

Απίστευτο και όμως αληθινό. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι Έλληνες που δεν λένε να συμβιβαστούν και να το βάλλουν κάτω. 

Εννοούν να διατηρούν αναμμένη ακόμα μια μικρή φλόγα στην πατρίδα που ερημώνει. Σύμφωνα με πληροφορίες, αναπτύσσεται ήδη στη βάση της κοινωνίας ένα κύμα απλών πολιτών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Είναι ένα διαμορφούμενο πολιτικό κίνημα με στόχο την αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Συγκεκριμένα, απ’ ότι διαβάσαμε ένα κείμενο που διακινούν από χέρι σε χέρι, ο στόχος τους είναι η απαγκίστρωση .....
....της πολιτικής εξουσίας από τον ασφυκτικό έλεγχο της οικονομικής εξουσίας και η μεταφορά της στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που τώρα είναι στο περιθώριο. Και αυτόν τον στόχο τον τεκμηριώνουν κατά τρόπο που δεν επιδέχεται αντίθετες σκέψεις.

Απ’ ότι φαίνεται, στην ουσία είναι η αρχή μιας λυτρωτικής σύγκρουσης μεταξύ ολιγαρχικών και δημοκρατικών που μάλλον άργησε πολύ να εκδηλωθεί. Είναι η αντίδραση και η εναλλακτική απάντηση των καταπιεζόμενων Ελλήνων στην ντόπια ολιγαρχία και στους δανειστές.

Ίσως αυτή η αντίδραση να μοιάζει άσχετη με τα καθημερινά καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Κι όμως, όπως το βλέπουμε, είναι η μοναδική λύση σ’ αυτά τα προβλήματα. Από το ποιος ελέγχει τις εξελίξεις της κρίσης και παίρνει τις σχετικές αποφάσεις, από αυτό εξαρτάται και το ποιος θα βγαίνει ωφελημένος από την κρίση.

Ποιος αλήθεια επιβάλει τις αποφάσεις που υλοποιεί η κυβέρνηση; Οι πολίτες ή οι ολιγάρχες και οι δανειστές; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν αυτές οι αποφάσεις; Ποιος κερδίζει λοιπόν; Κερδίζουν οι απλοί πολίτες ή οι ολιγάρχες και οι δανειστές;

Πολλοί συμπολίτες μας ψάχνουν να ακούσουν και ζητούν επιτακτικά από νεότευκτα κινήματα, συγκεκριμένες προτάσεις για λύση των προβλημάτων τους. Δεν σκέφτονται όμως το εξής απλό. 

Ακόμα και την καλύτερη λύση να έχει κάποιος, ακόμα και αν καταφέρει να νικήσει ολόκληρο το σύστημα και να γίνει κυβέρνηση, θα πρέπει πρώτα τη λύση του να την εγκρίνουν οι ντόπιοι ολιγάρχες και μετά να την πάει στον Σόϊμπλε να την εγκρίνει κι εκείνος. Πέστε μας λοιπόν, έχει καμιά αξία η όποια πρόταση, όσο καλή και αν ακούγεται ή αξία έχει πρώτα να αποκλείσουμε τους ολιγάρχες και τον Σόϊμπλε από τη δυνατότητα να αποφασίζουν για μας; Τι προέχει λοιπόν;

Αν δεν αποφασίσουμε να επιλέξουμε τη σωστή σειρά των πραγμάτων, πάντα θα παραμένουμε ακυρωμένοι στον καναπέ, περιμένοντας να ακούσουμε την καλή λύση.