Τα σημαντικότερα της εβδομάδας.

Η γερμανική κυβέρνηση ανησύχησε από την προεδρική ομιλία του κ. Trump, την οποία τα ΜΜΕ της χώρας χαρακτήρισαν ως κήρυξη πολέμου – Βρετανία, Ευρώπη, Η.Π.Α., Χρυσός, Κίνα, Ινδία, Μ. Ανατολή, Πετρέλαιο, Ρωσία, Λατινική Αμερική, Παγκόσμια οικονομία και Ελλάδα.

Μ. Βρετανία: Η πρωθυπουργός της χώρας ανέλυσε τις θέσεις της κυβέρνησης της, σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις που θα διεξάγει με την ΕΕ, όσον αφορά το BREXIT – τονίζοντας πως η Βρετανία αφενός μεν θα εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή ένωση, αφετέρου ότι δεν θα αποδεχθεί τους ευρωπαϊκούς τελωνειακούς κανόνες.

Τάθηκε επομένως υπέρ....

... του σκληρού BREXIT, το οποίο ασφαλώς αποτελεί ένα ισχυρό πλήγμα για το ευρώ (άρθρο). Εν τούτοις, η ισοτιμία της στερλίνας κατά τη διάρκεια της ομιλίας της αυξήθηκε (γράφημα) – κάτι που οφείλεται ενδεχομένως στην αναφορά της, σύμφωνα με την οποία θα ψηφίσουν και τα δύο Κοινοβούλια για την έξοδο και τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ έως το 2019.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της ισοτιμίας της στερλίνας

.Ως εκ τούτου οι αγορές υπέθεσαν ότι, ίσως αποφευχθεί το BREXIT εάν τα κοινοβούλια έχουν άλλη άποψη, από αυτήν της πρωθυπουργού – ή, τουλάχιστον πως δεν θα ακολουθηθεί η σκληρή γραμμή. Το γεγονός όμως, σύμφωνα με το οποίο η κυρία May θα είναι η πρώτη ηγέτης ξένης χώρας που θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Trump, ο οποίος δήλωσε πωςσωστά οι Βρετανοί πήραν πίσω τη χώρα τους, αλλάζει εντελώς τα δεδομένα – έχοντας την άποψη πως ο Αμερικανός είναι εναντίον της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αφού τις θεωρεί όχημα της Γερμανίας, ενώ πιστεύει πως το ευρώ είναι επικίνδυνο για το δολάριο.

Ευρώπη: Η γερμανική κυβέρνηση ανησύχησε πάρα πολύ από την προεδρική ομιλία του κ. Trump, την οποία τα ΜΜΕ της χώρας χαρακτήρισαν ως κήρυξη πολέμου (πηγή) – η οποία αποδέσμευσε τους δαίμονες από το κλειστό μπουκάλι που είχαν φυλακιστεί. Την ίδια στιγμή συζητείται στη Γερμανία η αποδέσμευση του ΔΝΤ από το τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας – με την αντικατάσταση του από το ESM, το οποίο φιλοδοξεί να μετατραπεί στο ευρωπαϊκό (γερμανικό) ΔΝΤ.

Σε μία τέτοια περίπτωση όμως θα έπρεπε αφενός μεν να γίνουν νέες διαπραγματεύσεις για το τρίτο μνημόνιο, αφετέρου να ψηφιστεί από τη γερμανική Βουλή (πηγή) – ενώ η αιτία φαίνεται να είναι η διάσταση απόψεων μεταξύ της Γερμανίας και του ΔΝΤ, όπου το τελευταίο θεωρεί μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος χωρίς μία μεγάλη διαγραφή του (εκ μέρους μόνο των Ευρωπαίων).

Η βασική αιτία όμως, την οποία φυσικά διατηρεί κρυφή η γερμανική κυβέρνηση, είναι η απομάκρυνση του ΔΝΤ από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει η ηγεμονία της Γερμανίας – κάτι που μάλλον καταλαβαίνουν οι Η.Π.Α., οπότε δεν πρόκειται να το επιτρέψουν.

Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση ισχυρίζεται πως πέτυχε ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 4,4 δις € έναντι 1,98 δις € του στόχου (πηγή), λόγω της επιτυχημένης καταπολέμησης της φοροδιαφυγής – αν και όλοι γνωρίζουν πως οφείλεται στους υπερβολικούς φόρους, οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύουν τους Έλληνες, έχοντας εκτοξεύσει στα ύψη το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος (πάνω από 230 δις €).

Τάσσεται δε με την πλευρά της Γερμανίας υπέρ της απομάκρυνσης του ΔΝΤ (άρα των Η.Π.Α.) – γεγονός που αποδεικνύει πως ο «γενίτσαρος»,αυτός καλύτερα που αφού ηττήθηκε προδίδοντας την ιδεολογία και την πατρίδα του έσκυψε δουλικά το κεφάλι, είναι νομοτελειακό εξαιρετικά επικίνδυνος.

Από την άλλη πλευρά η Γερμανία, η οποία διενέργησε δύο παγκοσμίους πολέμους, αιματοκύλισε την Ευρώπη, «γαλούχησε» το ναζισμό και δρομολόγησε το Ολοκαύτωμα, όπου αντί να τιμωρηθεί της χαρίστηκε το 50% των χρεών της, η πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα ανάπτυξης, καθώς επίσης ένα σχέδιο Μάρσαλ, ενώ της επετράπη να ενωθεί ξανά, έχει το θράσος να κατηγορεί τις Η.Π.Α. για προστατευτισμό και αυταρχική συμπεριφορά – εκείνη τη χώρα δηλαδή που κυριολεκτικά της χάρισε τα πάντα, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντάλλαγμα, εκτός από το ότι λειτούργησε ως το ανάχωμα της Δύσης απέναντι στη Σοβιετική Ένωση.

Προφανώς λοιπόν πρόκειται για το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, χωρίς απολύτως καμία διάθεση υπερβολής – για μία χώρα που δεν διστάζει να εκμεταλλευθεί τους πάντες και τα πάντα, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα.

Περαιτέρω η ΕΚΤ άφησε αναλλοίωτη τη νομισματική της πολιτική – ενώ θα συνεχίσει να αγοράζει ομόλογα ύψους 60 δις € μηνιαία από τον Απρίλιο, έναντι 80 δις € έως τότε. Το πλέον εντυπωσιακό όμως ήταν ίσως η εκλογή του Ιταλού συντηρητικού και φιλικά προσκείμενου προς τον κ.Berlusconi, ως νέου προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – του κ. A. Tajani, στη θέση του σοσιαλιστή Γερμανού κ. Schulz. Το βασικότερο σχόλιο που συνόδευσε την εκλογή του ήταν το ότι, η Ευρώπη μαυρίζει.

Η.Π.Α.: Η ορκωμοσία του νέου προέδρου της σύγχρονης Ρώμης ήταν ασφαλώς το σημαντικότερο γεγονός της εβδομάδας – με πολλούς να θεωρούν ότι, δεν είναι απίθανο να εξελιχθεί σε έναν νέο Νέρωνα, ο οποίος ναι μεν δεν θα κάψει τη Ρώμη, αλλά θα κατεδαφίσει την παλαιά τάξη πραγμάτων, οικοδομώντας μια εντελώς καινούργια.

Έχοντας απέναντι του το 50% των Αμερικανών, κυρίως όμως το ισχυρότατο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, ασφαλώς θα αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα – ενώ με βάση τις δηλώσεις του, τις μεγαλύτερες επιθέσεις θα δεχθεί αφενός μεν η αχόρταγα πλεονασματική Γερμανία, αφετέρου η Κίνα, την οποία θεωρεί ως το νούμερο ένα εχθρό της υπερδύναμης.

Όπως ανέφερε τώρα σε συνέντευξη του στη WSJ, η σημερινή ισοτιμία του δολαρίου είναι πολύ υψηλή – μας σκοτώνει, είπε χαρακτηριστικά. Η δήλωση του αυτή είναι αντίθετη με τις προθέσεις της Fed να αυξήσει τα επιτόκια γρηγορότερα του αναμενομένου, μέσω της οποίας θα ανατιμούταν το δολάριο – με στόχο να αποφευχθεί η υπερθέρμανση της οικονομίας, με τον πληθωρισμό στο 2,1%. Εν τούτοις είναι ωφέλιμη για τον υπόλοιπο πλανήτη και ειδικά για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες – οι οποίες θα αντιμετώπιζαν πολύ μεγάλα προβλήματα λόγω του υπερβολικού δανεισμού τους σε δολάρια.

Κατά την άποψη μας, ο ενθουσιασμός των χρηματιστηρίων που πυροδοτήθηκε από την εκλογή του κ. Trump μάλλον θα κοπάσει – οπότε ίσως έχει έλθει η ώρα του χρυσού (1.210 $ η ουγγιά σήμερα), ο οποίος αποτελεί το σημαντικότερο λιμάνι ασφαλείας σε δύσκολους καιρούς.

Κίνα: Ο πρόεδρος της Κίνας Xi Jinping, κατά τη διάρκεια της πρώτης συμμετοχής του στο Νταβός, τοποθετήθηκε ακριβώς αντίθετα από τον κ. Trump – τασσόμενος υπέρ των ανοιχτών και διάφανων συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου, καθώς επίσης προειδοποιώντας για τους κινδύνους ενός παγκοσμίου εμπορικού πολέμου. Το ΑΕΠ της χώρας του αυξήθηκε κατά 6,8% το τέταρτο τρίμηνο, ενώ σε ετήσια βάση κατά 6,7% – με αποτέλεσμα να πλησιάζει όλο και περισσότερο τις Η.Π.Α., οι οποίες νοιώθουν πλέον την καυτή κινεζική αναπνοή πίσω τους.

Ινδία: Η ινδική κυβέρνηση ανέβαλλε για τον Ιούλιο την υιοθέτηση μίας ομοιόμορφης φορολογίας για τα αγαθά και τις υπηρεσίες, την οποία είχε ανακοινώσει για τον Απρίλιο – λόγω των τεράστιων προβλημάτων από τον πόλεμο εναντίον των μετρητών που κήρυξε με υποκινητή τις Η.Π.Α., αποτελώντας το πειραματόζωο της συγκεκριμένης διαδικασίας.

Πετρέλαιο και Μέση Ανατολή: Παρά την ανάκαμψη των τιμών του πετρελαίου, πολλές χώρες του κόλπου συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν χρηματοπιστωτικές πιέσεις – όπως, για παράδειγμα, το Κουβέιτ, το οποίο αναγκάσθηκε να δανειστεί 10 δις $ από τις διεθνείς αγορές. Ακολούθησε λοιπόν τη Σαουδική Αραβία, καθώς επίσης το Κατάρ, οι οποίες είχαν εκδώσει ομόλογα ύψους 33 δις $ το προηγούμενο έτος.

Όσον αφορά τη Ρωσία, για την οποία η ενέργεια δεν είναι μόνο το βασικό της γεωπολιτικό όπλο (ανάλυση) αλλά, επίσης, απαραίτητη για τοναδύναμο προϋπολογισμό της, εκμεταλλεύθηκε με τον εξυπνότερο δυνατό τρόπο τις αμερικανικές εκλογές για να αυξήσει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή – η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη και το 2017.

Λατινική Αμερική: Με τη Βενεζουέλα να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στη χρεοκοπία, προσθέτοντας συνεχώς νέα μηδενικά στο νόμισμα της λόγω του θηριώδους πληθωρισμού (800% το 2016), όλες οι υπόλοιπες χώρες της νοτίου Αμερικής αντιμετωπίζουν προβλήματα (άρθρο) – μεταξύ των οποίων οι δύο μεγαλύτερες, η Βραζιλία και η Αργεντινή, οι οποίες βαδίζουν ξανά προς το χάος και το ΔΝΤ.

Παγκόσμια Οικονομία: Το ΔΝΤ διόρθωσε προς τα πάνω τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη των βιομηχανικών κρατών – στο 1,9% από 1,8% προηγουμένως. Αντίθετα, μείωσε τις προβλέψεις του για τις αναδυόμενες οικονομίες στο 4,5% από 4,6% τον Οκτώβρη, όπως στο παράδειγμα της Βραζιλίας – μεταξύ άλλων λόγω της ασάφειας που επικρατεί, όσον αφορά τη μελλοντική πολιτική των Η.Π.Α.

Αυτό που κυρίως προβληματίζει το Ταμείο είναι τα υψηλά χρέη σε ξένο νόμισμα των επιχειρήσεων των αναδυομένων οικονομιών, η άνοδος της ισοτιμίας του δολαρίου, καθώς επίσης οι δηλώσεις ορισμένων πολιτικών περί προστατευτισμού. Η πρόβλεψη, όσον αφορά το ρυθμό ανάπτυξης για το σύνολο του πλανήτη τοποθετείται στο 3,4% – ενώ για τις επί μέρους περιοχές φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί.

Επεξήγηση γραφήματος: Στις τρεις στήλες με διαφορετικά χρώματα ο υπολογισμός 2016, καθώς επίσης οι προβλέψεις 2017 και 2018 – από αριστερά παγκοσμίως, Η.Π.Α. Λατινική Αμερική και Καραϊβική, Ευρωζώνη, Υποσαχάρια Αφρική, Μέση Ανατολή-Β. Αφρική-Αφγανιστάν και Πακιστάν, Αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη Ασία.

Την ίδια στιγμή μία ανεξάρτητη ερευνητική επιτροπή (πηγή), διατύπωσε τις αμφιβολίες της όσον αφορά τον τρόπο που λειτουργεί το τμήμα έρευνας της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) – ισχυριζόμενη πως τα στελέχη της λειτουργούν υπό πίεση έτσι ώστε να «παράγουν» αποτελέσματα που στηρίζουν σκόπιμα την πολιτική της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών.

Ελλάδα: Ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων, λόγω του οποίου συνεχίζουν να σιωπούν όπως τα πρόβατα χωρίς καν να αντιδρούν στη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που συντελείται στη χώρα τους, φαίνεται να είναι η ελπίδα (ανάλυση) – ενώ τα ενδιαφέροντα τους επικεντρώνονται κυρίως στη διάλυση της Ευρωζώνης, επειδή γνωρίζουν τους κινδύνους της μονομερούς επιστροφής στη δραχμή, καθώς επίσης στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς της ακίνητης περιουσίας τους εκ μέρους των τραπεζών.

Η χώρα πάντως πλησιάζει όλο και περισσότερο προς τη δραχμή, η οποία θεωρείται ως το επόμενο μαγικό ραβδί που θα λύσει τα προβλήματα της οικονομίας – με προηγούμενο την αριστερή κυβέρνηση του 2015, η οποία θα συγκρουόταν επιτυχώς με τους δανειστές και τη Γερμανία, έχοντας τελικά σκύψει το κεφάλι, όσο καμία άλλη στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Σημαντικότερο γεγονός της εβδομάδας ήταν η υπόθεση του ΔΟΛ – όπου η ελληνική κυβέρνηση κατηγορείται για προσπάθεια «κατάληψης» της ενημέρωσης, μετά την αποτυχία της όσον αφορά τα τηλεοπτικά κανάλια.

Δυστυχώς για τους Έλληνες, η αξιωματική αντιπολίτευση που φαίνεται πλέον ότι προκρίνουν στις δημοσκοπήσεις, η «αναπαλαίωση» δηλαδή της εξουσίας, δεν έχει κανένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση – πιστεύοντας ακράδαντα στην πολιτική των μνημονίων, παρά την τεκμηριωμένη καταστροφή που έχουν προκαλέσει στη χώρα.

Αρκετοί Έλληνες πάντως θυμίζουν την παροιμία «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» – αφού αναζητούν δήθεν τρόπους διαμαρτυρίας και αντίδρασης, παρά το ότι τους γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, ενώ είναι απολύτως ενημερωμένοι για το πώς αντέδρασαν οι Αργεντινοί, καθώς επίσης οι Ισλανδοί στο παρελθόν ή οι Μεξικανοί σήμερα.