Ξεκινώντας εύχομαι σε όλους καλή Ανάσταση! Με την θρησκευτική και εθιμική έννοια βεβαίως. Γιατί σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα, τον καθημερινό Γολγοθά στον οποίο ανεβαίνει η κοινωνία, τότε λυπάμαι, αλλά μόνο η... Σταύρωση μπορεί να θεωρείται βέβαιη. Η Ανάσταση φαντάζει αρκετά δύσκολη...
Βεβαίως, οι κυβερνητικοί βουλευτές, στις περιφέρειές τους όπου θα βρεθούν λόγω Πάσχα, θα προσπαθήσουν να συνθέσουν ένα ....
...αφήγημα επιτυχίας.
Ένα Συριζαίικο success story με επίκεντρο τους πανηγυρισμούς για την προσυμφωνία της Μάλτας για το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και θα ευλογούν την τύχη τους που μπόρεσαν να πάνε στα χωριά τους χωρίς ούτε να έχει αποτύχει η διαπραγμάτευση, ούτε να έχουν ήδη ψηφίσει τα σκληρά μέτρα.
Έτσι θα έχουν την ευκαιρία να φορέσουν ανάλογα και με το ακροατήριο της στιγμής είτε τον μανδύα του... σωτήρα της χώρας, που έκλεισε συμφωνία για να υπάρχει "επόμενη ημέρα", είτε του... επαναστάτη που μπορεί να παριστάνει ότι συμφωνεί και να ψηφίζει, αλλά δεν προτίθεται βέβαια και να εφαρμόσει τα μέτρα...
Και όποιος πειστεί. Άλλωστε στο χαλαρό κλίμα των εορταστικών ημερών ισχύει και το... δεν βαριέσαι βρε αδερφέ...
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Πού θα επιστρέψουμε όταν χωνευτεί το αρνάκι; Θα επιστρέψουμε στη μάχη για την επιβίωση και τη σκληρή, αδυσώπητη καθημερινότητα. Αυτό βέβαια για όλους τους υπόλοιπους, γιατί ασφαλώς υπάρχουν και εκείνοι –και τελικά είναι αρκετοί– που βολεύτηκαν μια χαρά με βάση τα μηδενικά προσόντα τους σε δουλίτσες επί ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί μη νομίζετε, διορισμοί και ρουσφετάκια τύπου Καρανίκα γίνονται κατ’ εξακολούθηση. Και σε αυτή την εκλογική πελατεία ποντάρει και η κυβέρνηση για την δική της επόμενη ημέρα.
Τώρα αν ο ιδιωτικός τομέας παλεύει άνισα για να επιβιώσει σε συνθήκες ταμειακής και πιστωτικής ασφυξίας, αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Τι και αν ο επιχειρηματικός κόσμος βλέπει να "κοκκινίζουν" οι υποχρεώσεις του χωρίς να μπορεί πλέον να αντεπεξέλθει.
Χωρίς να μπορεί να πληρώσει άλλους φόρους, να καλύψει τα "χαράτσια" και αυτά που ήδη ήρθαν και εκείνα που... ετοιμάζονται. Κανένα πρόβλημα. Πρόκειται άλλωστε για... καπιταλιστές. Ταξικούς αντιπάλους.
Και την ίδια ώρα η κυβέρνηση δεν πληρώνει ούτε τα εμφανή, αλλά ούτε και τα "αφανή" της χρέη, απαιτώντας παράλληλα από εκείνους τους οποίους "φεσώνει" να είναι συνεπείς στις δικές τους υποχρεώσεις. Και όποιος δεν αντέχει... λουκέτο.
Για όσους δεν έχει ήδη προκύψει μην αγχώνεστε, θα προκύψει με το νέο εξωδικαστικό συμβιβασμό. Ο οποίος αντί να επιλύσει προβλήματα, θα τα καταστήσει ακόμα πιο έντονα. Δεν το λέμε εμείς, το λένε οι τραπεζίτες που στο κάτω κάτω έχουν και λόγο να επιθυμούν να υπάρξουν όσο το δυνατό περισσότερες ρυθμίσεις γιατί κινδυνεύουν και τα δικά τους κεφάλαια και η δική τους βιωσιμότητα...
Η "Ανάσταση" λοιπόν δεν ξέρουμε αν θα έρθει, αλλά πάντως σε κάθε περίπτωση ακόμη αργεί. Θα απαιτηθεί να αλλάξει το μείγμα πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και να δοθεί έμφαση στις πραγματικές μεταρρυθμίσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη δίκαιη φορολόγηση, στα αναπτυξιακά κίνητρα, στις παρεμβάσεις που χρειάζονται οι αγορές για να λειτουργήσουν και όχι για να μαραζώσουν.
Μόνο τότε, ίσως, να μπορέσει σταδιακά να υπάρξει μία αναστροφή του κλίματος, να διαμορφωθεί μία κάποια "κανονικότητα".
Μέχρι τότε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου