Όλα αυτά ξεκίνησαν από την λάθος εκτίμηση του κινδύνου που λέγεται Τουρκία.

Στις 8 Ιουνίου 1995, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση εξουσιοδότησε την Τουρκική Κυβέρνηση να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, για την αξίωση της Ελλάδας να υιοθετήσει τον νόμο του Διεθνούς Δικαίου που της δίνει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Αυτό είναι το casus belli.

Κατηγορούμε ορθώς την Τουρκία για τη συμπεριφορά της και το casus belli, αλλά εμείς τι κάναμε μετά από την 8η Ιουνίου 1995; Οι πολιτικές εξελίξεις και ίντριγκες δεν άφησαν χρόνο για να ........συζητηθεί το θέμα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πια βαριά άρρωστος και η μάχη της διαδοχής του, έφερε στο προσκήνιο και στο τιμόνι της χώρας το σύστημα Σημίτη. Το Ιανουάριο του 1996 πάθαμε το κάζο των Ιμίων! Απλά και μόνο επειδή είχαμε ανακοινώσει ένα πρόγραμμα που προέβλεπε ότι θα μπορούσαν να κατοικηθούν μικρά νησάκια και βραχονησίδες του Αιγαίου! Ούτε καν επέκταση των χωρικών υδάτων δηλαδή.

Η Τουρκία έκανε την κίνησή της κι έπιασε την κυβέρνηση Σημίτη στον ύπνο… Ακόμη και τότε, με τρεις νεκρούς αξιωματικούς και την αίσθηση πίκρας από μια ήττα από του πουθενά, δεν σοβαρευτήκαμε. Αντιθέτως…

Το μόνο που έγινε επί της ουσίας ήταν να ξεκινήσουμε ένα τεράστιο, πανάκριβο και χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο και λογική εξοπλιστικό πρόγραμμα! Ο λόγος αποδείχτηκε από την ίδια τη ζωή. Δύο υπουργοί Εθνικής Άμυνας των κυβερνήσεων Σημίτη φόρεσαν χειροπέδες. Ο ένας, ο Άκης Τσοχατζόπουλος μόλις αποφυλακίστηκε και ο δεύτερος ο Γιάννος Παπαντωνίου μόλις πέρασε την πύλη των φυλακών Κορυδαλλού.

Σπαταλήσαμε δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων για να αγοράσουμε όπλα που σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν μας χρειάζονταν! Άλλα είχαν δοκιμαστεί τη νύχτα των Ιμίων, αποδείχτηκαν ανεπαρκή και η κυβέρνηση Σημίτη τα παρήγγειλε ξανά!

Παράδειγμα χαρακτηριστικό τα F-16, για τα οποία το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε νέα αγορά το 1999 παρά το γεγονός ότι τη νύχτα των Ιμίων παρέμειναν στο έδαφος. Μας έλεγαν ότι αγοράζαμε τα καλύτερα υποβρύχια του κόσμου και τα πιο σύγχρονα άρματα μάχης. Αλήθεια έλεγαν μόνο που δεν μας είπαν ότι δεν θα είχαν τις τορπίλες που έπρεπε και τα πυρομαχικά που χρειάζονταν.

Επίσης δεν μας είπαν ότι όσα όπλα αγοράζαμε δεν συνοδεύονταν από τις απαραίτητες συμφωνίες υποστήριξης και ανταλλακτικών! Όλα αυτά για να κρατήσουν το κόστος των αγορών χαμηλά και να μπορούν να αγοράσουν κι άλλα όπλα. Με τους ίδιους πάντα όρους…

Όλα σχεδόν τα εξοπλιστικά χρησιμοποιήθηκαν όχι για να θωρακιστεί η χώρα έναντι της Τουρκίας και του casus belli, αλλά ως “μέσο διπλωματίας”, στο πλαίσιο της περιβόητης “εξοπλιστικής διπλωματίας”! Εθνικός στόχος τότε ήταν η είσοδος στην ΟΝΕ και οι αγορές εξοπλισμών από τους Ευρωπαίους ήταν τα …διόδια. Το ίδιο ίσχυε και για την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ.

Μέσα σ΄ αυτό τον ορυμαγδό των αγορών, έγιναν και κάποιες θετικές κινήσεις. Μπορεί να δυσαρεστηθούν ορισμένοι αλλά οι αγορές των πυραυλών Scalp ,τα ρωσικά αντιαεροπορικά και η από σπόντα απόκτηση των S-300 ήταν και παραμένουν τα όπλα που κάνουν τη διαφορά και ανησυχούν τους Τούρκους.

Η κυβέρνηση Καραμανλή που διαδέχτηκε τον Σημίτη δεν διόρθωσε τίποτα από τα λάθη που είχαν γίνει και τώρα κυριολεκτικά τρέχουμε και δεν φθάνουμε να κλείσουμε τρύπες με μπαλώματα αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας. Όλα αυτά ξεκίνησαν από την λάθος εκτίμηση του κινδύνου που λέγεται Τουρκία.

Όλες οι κυβερνήσεις μετά από τα Ίμια πίστεψαν στην “εξημέρωση του θηρίου”. Η Τουρκία ποτέ δεν κρύφτηκε και εξευτέλιζε σε κάθε ευκαιρία αυτή την άποψη που έγινε τελικά “εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της απειλής”. Κλείσαμε τα μάτια σ΄ όσα έχτιζε ο Ερντογάν που είχε στο μεταξύ αναλάβει τα ηνία στη χώρα του. Μεταξύ των οποίων και μια σοβαρή αμυντική βιομηχανία.

Αρνηθήκαμε να μπούμε σε συμπαραγωγές νέων μαχητικών αεροσκαφών, αφήσαμε τα ναυπηγεία μας να ρημάξουν και την ΕΑΒ να λειτουργεί με τη νοοτροπία του “έχει ο Θεός”… Πιστέψαμε το παραμύθι ότι ο Ερντογάν θα ήταν αυτός που θα άλλαζε την Τουρκία και αυτή η αλλαγή θα είχε ευεργετικές συνέπειες στα ελληνοτουρκικά. Άλλαξε η Τουρκία αλλά σ΄ ότι αφορά στα ελληνοτουρκικά άλλαξε προς το χειρότερο.

Φθάσαμε στο σημείο η Τουρκία να “χτίζει” κάθε μέρα πεποίθηση νίκης στο Αιγαίο! Το ΄χει πει πολλές φορές ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης κι έχει δίκιο. Κανένας δεν συγκινείται βεβαίως από τέτοιες προειδοποιήσεις. Η Τουρκία αισθάνεται ισχυρή και το δείχνει όλο και περισσότερο. Γι΄ αυτό μας υπενθύμισε το casus belli.

Πηγή: news247.gr