Κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει τη δική της «εθνική» τράπεζα ως εργαλείο της αναπτυξιακής της πολιτικής. Στη χώρα μας, κάποιοι επιδιώκουν λυσσαλέα να οδηγήσουν την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, τη ναυαρχίδα της ελληνικής οικονομίας, στα χέρια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), άρα της Τρόικας και στη συνέχεια να την τεμαχίσουν και να την καταστήσουν βορά ξένων συμφερόντων.
Με τον τρόπο αυτό επιζητούν να στερήσουν τη χώρα από την ΕΘΝΙΚΗ της ΤΡΑΠΕΖΑ. Σε μια στιγμή τόσο κρίσιμη, όπου αναδεικνύεται από τους
πάντες η επιτακτική ανάγκη χάραξης μια εθνικής πολιτικής και ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ανάπτυξη και στην έξοδο από τη βαθιά οικονομική κρίση.
πάντες η επιτακτική ανάγκη χάραξης μια εθνικής πολιτικής και ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ανάπτυξη και στην έξοδο από τη βαθιά οικονομική κρίση.
Η Εθνική Τράπεζα είναι κάτι περισσότερο από μία απλή εμπορική Τράπεζα. Είναι καταρχήν η «Τράπεζα της Ελληνικής Οικογένειας». Η Τράπεζα που στα 170 και πλέον χρόνια λειτουργίας της εμπνέει εμπιστοσύνη ως μια διαχρονικά σταθερή αξία και στην οποία κάθε Έλληνας νιώθει σιγουριά και ασφάλεια. Η Τράπεζα που γνωρίζει και την γνωρίζουν. Άλλωστε το 50% των ημερησίων τραπεζικών συναλλαγών στη χώρα γίνεται από την Εθνική.
Είναι επιπρόσθετα η Τράπεζα που συνδέεται άρρηκτα με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, αποτελώντας τον πιο ισχυρό βραχίονα ανάπτυξής της. Η Εθνική Τράπεζα στήριξε τη χώρα σε συνθήκες πραγματικά δύσκολες για τον Ελληνισμό. Είναι η Τράπεζα που χρηματοδότησε εθνικούς αγώνες και βοήθησε στην ανοικοδόμηση της χώρας μετά τον εμφύλιο, που χρηματοδότησε τη μικρή παραγωγή και την αγροτική μικροκαλλιέργεια, την ελληνική βιοτεχνία και χειροτεχνία.
Η Τράπεζα που χρηματοδότησε τις μικρές και μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες και τα μεγαλύτερα έργα κοινής ωφέλειας και υποδομών της χώρας. Η Τράπεζα που προσέφερε πολύτιμο έργο στους τομείς της παιδείας, του πολιτισμού, της έρευνας και που άλλαξε το πιστωτικό σύστημα της χώρας. Πίσω από κάθε τραπεζική καινοτομία στην Ελλάδα (ΑΤΜ, πιστωτική κάρτα, iBank) βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα.
Είναι λοιπόν ένα σύμβολο για τη χώρα. Είναι ταυτισμένη με την ίδια την Ελλάδα. Οι εργαζόμενοί της αλλά και όλοι οι Έλληνες έδωσαν αγώνα για να μην περάσει σε «ξένα χέρια», κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Θα αφήσουμε σήμερα να την υφαρπάξουν; Ο στόχος δεν είναι ούτε συντεχνιακός ούτε εταιρικός. Είναι εθνικός.
Είναι άραγε τυχαίο που ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, με τη γνωστή εθνική ευαισθησία του, έδειξε προχθές ενδιαφέρον για την τύχη της ΕΤΕ;
Είναι λοιπόν απαραίτητο να μην επιτρέψουμε την κατάργηση του «εθνικού» ρόλου της Τράπεζας, της φυσιογνωμίας της και του παρεμβατικού ρόλου της στην ελληνική αγορά. Δεν πρέπει να μείνουμε παθητικοί θεατές του αφελληνισμού της, άρα και της άνευ όρων παράδοσης ουσιαστικά της εθνικής οικονομίας.
Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι ακόμα και στην περίοδο της κρίσης, η συμμετοχή της ΕΤΕ στις αναπτυξιακές προσπάθειες της χώρας ξεπερνούσε το 40%.
Επιπρόσθετα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ο απόλυτος έλεγχος (100%) της Τράπεζας από το ΤΧΣ (ουσιαστικά από την Τρόικα) θα έχει άκρως αρνητικές έως καταστροφικές συνέπειες :
- Για τους εργαζόμενους, διότι θα υπάρξει μεγάλος κίνδυνος επιβολής ριζικών αλλαγών και ανατροπών στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι από όπου έχει περάσει η Τρόικα έχει ισοπεδώσει ως οδοστρωτήρας τις θέσεις απασχόλησης, τις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
- Για τους μετόχους (δηλ. ασφαλιστικά ταμεία, μικρομέτοχοι κλπ.), μέσω του επιπρόσθετου dilution, δηλαδή της περιθωριοποίησης των μετοχικών ποσοστών των υφιστάμενων μετόχων (υπάρχει ήδη με την απόκτηση του 90% από το ΤΧΣ) καθώς και μέσω του αποκλεισμού τους από τα warrants (ο μέτοχος για κάθε μετοχή, που αγοράζει, αποκτά δωρεάν το δικαίωμα αγοράς επιπρόσθετων μετοχών σε προκαθορισμένη τιμή) με τα οποία θα υπήρχε η δυνατότητα απόκτησης μελλοντικά υπεραξίας και ανάκτησης μέρους του ποσοστού του μετοχολογίου που περιορίστηκε.
- Για τη χώρα, καθώς η διαχείριση της ΕΤΕ «αυτονομείται» εντελώς από τις ανάγκες στήριξης της εγχώριας οικονομίας, αφού πλέον οι όποιες αποφάσεις για την λειτουργία της θα γίνονται από το ΤΧΣ με όρους «μνημονίου». Το ΤΧΣ - Τρόικα προτάσσει την κάλυψη των ελλειμμάτων με συγκεκριμένα αυστηρά χρονοδιαγράμματα, αδιαφορώντας για τη ρευστότητα της οικονομίας, τη δανειοδότηση των νοικοκυριών και τη χρηματοδότηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στη χώρα μας.
Ταυτόχρονα πλήρης έλεγχος της ΕΤΕ σημαίνει πλήρης έλεγχος της καρδιάς της οικονομίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για το είδος της ανάπτυξης και του οικονομικού μοντέλου που «προετοιμάζουν» για τη χώρα μας καθώς και για την εκποίηση της εθνικής περιουσίας.
Για τους λόγους αυτούς είναι πάρα πολύ κρίσιμο να πετύχει η αύξηση και η κάλυψη του μετοχικού κεφαλαίου ποσοστού 10% από τους ιδιώτες και να μείνει το management σε ελληνικά χέρια.
Θα είναι και μια απάντηση εθνικής αξιοπρέπειας στο προκλητικό «Δεν θέλουμε εμείς» του εκπροσώπου του ΔΝΤ και μία απάντηση των ελλήνων πολιτών στην ωμή δήλωση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Προβόπουλου, στη Βουλή, ότι δεν τον πειράζει αν οι τράπεζες στην Ελλάδα είναι Γερμανικές, Αγγλικές ή Αμερικάνικες. Θα είναι μια απάντηση της ελληνικής κοινωνίας στη μεθόδευση αφελληνισμού της ηγέτιδας τράπεζας της χώρας.
Μένουν 45 ημέρες για να συγκεντρωθεί ένα μεγάλο ποσό. Μπορεί, όμως, αυτό να πραγματοποιηθεί. Πρέπει ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας να δηλώσει, επιτέλους, την παρουσία του. Αν θέλει να έχει ρόλο στα δρώμενα, αν θέλει να επιχειρεί στο μέλλον σε μία υπαρκτή χώρα.
Αντίθετη κατάληξη θα είναι σε δυσαρμονία με την ιστορία, την πορεία και την κεφαλαιώδη σημασία της Τράπεζας για τη χώρα.
Η Εθνική Τράπεζα πρέπει να παραμείνει μεγάλη και ελληνική και να συνεχίσει να συμβάλλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, να είναι δίπλα στους Έλληνες και να στηρίζει την επιχειρηματική και την παραγωγική δραστηριότητα του τόπου.
[Του Γιάννη Πούπκου, Αντιπροέδρου του Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας (ΣΥΕΤΕ) από capital.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου