Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, γίνεται πεποίθηση, ἀκόμη καὶ στὸν πλέον ἀδαῆ περὶ τὰ στρατιωτικά, πὼς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀντικειμενικοὺς σκοποὺς τοῦ μνημονίου εἶναι καὶ ὁ περιορισμὸς τῆς μαχητικῆς ἰσχύος τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Ἑλλάδος. Στὰ πλαίσια τῆς ὑλοποιήσεως αὐτοῦ τοῦ στόχου καὶ μὲ πρόσχημα τὴν ἄσχημη οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς χώρας, ἡ κυβέρνηση, ἀρχικῶς περιώρισε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὰ ποσά, ποὺ διατίθενται γιὰ τὶς ἀμυντικὲς δαπάνες καὶ ἐκεῖνα, ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν διεξαγωγὴ μεγάλης κλίμακος ἀσκήσεων καὶ ἄλλων ἐκπαιδευτικῶν δραστηριοτήτων.
Στὴν συνέχεια, ἔκανε ἕνα ἀκόμη βῆμα μὲ τὴν δραματικὴ περικοπὴ τῶν ἀποδοχῶν (μισθούς, συντάξεις κ.λπ.) τοῦ προσωπικοῦ, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸν κίνδυνο νὰ μειωθῆ τὸ ἠθικό του λόγῳ τῶν τεραστίων προβλημάτων, ἀκόμη καὶ ἐπιβιώσεως, ποὺ ἀντιμετωπίζει.
Ἀπὸ τὸ ἴδιο πνεῦμα διακατέχεται ἡ ἀπόφαση γιὰ περιορισμὸ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν εἰσαγομένων στὶς Στρατιωτικὲς Σχολὲς καὶ τὴν διετῆ ἀναστολὴ τῆς λειτουργίας τῶν Ἀστυνομικῶν Σχολῶν.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν δυνάμει κυβέρνηση, ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση δηλαδή, φαίνεται πὼς δὲν ἐπιφυλάσσει καλύτερη τύχη στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις.
Ὅπως ἀναφέρθηκε ἀπὸ τὸν Τύπο καὶ δὲν ἔχει διαψευσθεῖ, μέχρι στιγμῆς τοὐλάχιστον, ὑπάρχει πρόταση κάποιας ἀπὸ τὶς συνιστῶσες τοῦ κόμματος γιὰ ἀναστολὴ κάθε δαπάνης γιὰ τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις ἕως ὅτου τεθεῖ ἡ οἰκονομία σὲ ἀνάπτυξη.
Ἐὰν σ΄ αὐτὴ προστεθοῦν καὶ οἱ προτάσεις της γιὰ δικαίωμα τῶν στρατιωτῶν νὰ ἐκλέγουν καὶ νὰ ἀνακαλοῦν ὅλους τοὺς Ἀξιωματικούς, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ πρόταση νὰ ἀποφασίζουν ἐπὶ τῶν θεμάτων, ποὺ ἀφοροῦν τὶς μονάδες, ἐκλεγμένες καὶ ἀνακλητὲς ἐπιτροπὲς στρατιωτῶν καὶ κατωτέρων ἀξιωματικῶν, τὸ τόσο ἀναγκαῖο γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἐπιβίωση ἀξιόμαχο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ ἀποτελέσει παρελθόν.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι καὶ πρὸ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μνημονίου, οἱ τότε κυβερνήσεις εἶχαν κάνει, γιὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, δύο ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ὑπονόμευσαν σὲ σημαντικὸ βαθμὸ τὴν μαχητικὴ ἱκανότητα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, μὲ τὴν ἀνοχή, δυστυχῶς, τῆς στρατιωτικῆς ἡγεσίας. Ἡ πρώτη ἦταν ἡ σταδιακὴ ἀπαξίωση τῶν δυνατοτήτων τῶν ναυπηγείων τοῦ Σκαραμαγκᾶ, μὲ προφανεῖς ἐπιπτώσεις στὸ ἀξιόμαχο τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Ἡ ἄλλη ἦταν ἡ μείωση τῆς στρατιωτικῆς θητείας σὲ ἐννέα μῆνες, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιβάλει κάποια ἀνάγκη. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ περιορισθεῖ σημαντικὰ τὸ ἐπίπεδο τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν στρατευσίμων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπηρεασθεῖ ἀρνητικὰ ἡ πρὸς πόλεμο ἱκανότητα τῶν ἐπιστράτων.
Ἕνα ἀκόμη πλῆγμα στὴν μαχητικὴ ἰσχὺ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων εἶναι ἡ χαριστικὴ βολή, ποὺ δόθηκε μὲ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τῆς κυβερνήσεως γιὰ συρρίκνωση τῆς ἤδη ὑποβαθμισμένης Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας τῆς Ἑλλάδος. Σὲ μία ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία οἱ προκλήσεις, ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἡ εἰς βάρος τῆς χώρας μας ἐπιθετικότητα τῆς Τουρκίας ἔχουν γίνει πλέον ἀπαράδεκτες, καὶ οἱ ἐξελίξεις στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο ἐπιβάλλουν στὶς χῶρες τῆς περιοχῆς νὰ διαθέτουν ἰσχύ, ὥστε νὰ ἐπιδεικνύουν ἀποφασιστικότητα γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν συμφερόντων τους, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση θεώρησε τὴν στιγμὴ κατάλληλη νὰ ὑποβαθμίσει ἀκόμη περισσότερο τὴν Ἀμυντικὴ Βιομηχανία, μειώνοντας μοιραίως καὶ τὴν μαχητικὴ ἰσχὺ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Συγκεκριμένα, ἀποφασίσθηκε νὰ κλείσουν τὰ ἐργοστάσια τῆς Ἑλληνικῆς Ἀεροπορικῆς Βιομηχανίας (Ε.Α.Β.), τῶν Ἑλληνικῶν Ἀμυντικῶν Συστημάτων (Ε.Α.Σ.) καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Βιομηχανίας Ὀχημάτων (ΕΛ.Β.Ο.) καὶ στὴν θέση τους νὰ δημιουργηθεῖ μία μικρὴ ἑταιρεία μὲ ἄξονα τὴν Ε.Α.Β. Ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις αὐτὲς θὰ πληγοῦν περισσότερο τὰ Ἑλληνικὰ Ἀμυντικὰ Συστήματα, ποὺ διαθέτουν τεράστια ἀκίνητη περιουσία, τὴν ὁποία ἐποφθαλμιοῦν νὰ ἀποκτήσουν σὲ τιμὴ εὐκαιρίας πολλοὶ ἀλλοδαποὶ μνηστῆρες. Ἤδη ἔχουν ὑποβληθεῖ ἀπὸ διάφορες πηγές, τοὐλάχιστον πέντε προτάσεις ἀγορᾶς τῶν ἐργοστασίων.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ, πὼς συμφώνως μὲ ἀνακοίνωση τῶν ἐργαζομένων στὰ Ε.Α.Σ., μὲ χρηματοδότηση 30 ἑκατ. εὐρὼ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀγορασθοῦν οἱ πρῶτες ὕλες, ὥστε νὰ ἀρχίσει ἡ παραγωγὴ καὶ νὰ ὑλοποιηθοῦν ὑπάρχουσες παραγγελίες 250 ἑκατ. Εὐρώ. Τὰ χρήματα αὐτὰ θὰ μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν εὔκολα, ἐὰν τὸ ἑλληνικὸ κράτος κινηθεῖ νὰ εἰσπράξει ἀπὸ τὸ Ἰρὰκ τὴν ὀφειλὴ ὕψους 126 ἑκατ. εὐρώ, ποὺ ὑπάρχει γιὰ παραγγελίες, τὶς ὁποῖες εἶχε κάνει ἡ χώρα αὐτὴ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1980. Ἐὰν ἀποφασισθεῖ νὰ γίνει ἡ κίνηση αὐτή, θὰ μποροῦσε νὰ γίνει ἄμεση ἐκταμίευση ποσοῦ 80 ἑκατ. εὐρώ, τὸ ὁποῖο ὑπερεπαρκεῖ γιὰ τὴν ἀναδιάρθρωση τῶν τριῶν ἑταιρειῶν. Δυστυχῶς, τὸ αὐτονόητο δὲν ἔχει πραγματοποιηθεῖ ἀκόμη. Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἐπίσης καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ Ε.Α.Σ. διαθέτουν γραμμὲς παραγωγῆς συμβατικῶν πυρομαχικῶν, ποὺ τοὺς παρέχουν τὴν δυνατότητα νὰ κατασκευάσουν, ὄχι μόνον πυρομαχικά, ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀπό τὶς ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, ἀλλὰ καὶ τύπους πυρομαχικῶν, ποὺ ἐνδιαφέρουν στρατοὺς χωρῶν τῆς Μ. Ἀνατολῆς, τὰ ὁποῖα δὲν κατασκευάζονται πλέον σὲ κάποια ἄλλη χώρα. Διαθέτουν ἐπὶ πλέον καὶ τὴν μοναδικὴ στὰ Βαλκάνια νέα πιστοποιημένη γραμμὴ καταστροφῆς πυρομαχικῶν, τῶν ὁποίων ἔχει λήξει τὸ ὅριο ζωῆς, ἡ λειτουργία τῆς ὁποίας εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποφέρει στὴν χώρα μας κέρδη δισεκατομμυρίων εὐρώ. Συνεπῶς, εὔκολα γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, ἀλλά, παραλλήλως, ἐξάγεται καὶ τὸ συμπέρασμα, γιὰ τὴν σκοπιμότητα τῆς στάσεως, ποὺ ἐπιδεικνύει ἡ κυβέρνηση στὸ θέμα τῆς Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας.
Προκειμένου νὰ γίνουν οἱ ἀπαραίτητες καὶ χρήσιμες συγκρίσεις, θὰ ἀναφερθῶ συνοπτικῶς στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζει ἡ Τουρκία τὰ θέματα, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ἀμυντική της Βιομηχανία. Λόγῳ τῆς μεγάλης σημασίας, ποὺ ἀποδίδει σ΄ αὐτήν, τόσο γιὰ τὴν οἰκονομία ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἄμυνά της, ἡ γειτονικὴ χώρα ἔχει δημιουργήσει ἀνεξάρτητο φορέα, τὸ Ὑφυπουργεῖο Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας (SSM), μὲ σκοπὸ νὰ χειρίζεται τὰ κονδύλια, ποὺ διατίθενται ἀπὸ τὸν προϋπολογισμὸ γιὰ τὴν ἄμυνα. Παραλλήλως, χειρίζεται καὶ τὰ ἔσοδα, ποὺ συγκεντρώνονται ἀπὸ τρεῖς ἄλλες πηγές, οἱ ὁποῖες ἐνισχύουν τὶς ἀμυντικὲς δαπάνες: τὸ Ἵδρυμα Ἀλληλοβοηθείας Στρατοῦ, τὸ Ἵδρυμα Ἐνισχύσεως τῶν Τουρκικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) καὶ τὸ Ταμεῖο Στηρίξεως Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας.
Τὰ ἔσοδα τῶν παραπάνω πηγῶν προέρχονται ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ σύστημα «Lotto» τῆς Τουρκίας, τὸ ὁποῖο φορολογεῖται ἀκόμη καὶ σήμερα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει ἤδη ἰδιωτικοποιηθεῖ, ἀπὸ εἰδικὸ φόρο, ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ ὅλες τὶς ἑταιρεῖες, τὸν ἱππόδρομο, τὰ διάφορα παιχνίδια στοιχημάτων, τὰ κέρδη τῶν κρατικῶν λαχείων, τὶς διακρατικὲς συμφωνίες, ποὺ συνάπτει ἡ χώρα, τὰ καύσιμα, κρατήσεις ἀπὸ τοὺς μισθοὺς τῶν στρατιωτικῶν, κρατήσεις ἀπὸ τὶς ἐξαγορὲς τῆς θητείας, καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ φόρους, ποὺ ἐπιβάλλονται στὰ τσιγάρα καὶ στὰ ποτά. Τὰ χρηματικὰ ποσά, τὰ ὁποῖα συγκεντρώνονται μέσῳ τῶν διαδικασιῶν ποὺ προαναφέρθηκαν εἶναι σημαντικὰ καὶ συμβάλλουν ἀποφασιστικὰ στὴν βιωσιμότητα καὶ τὴν ἐπιτυχία τῶν ἐρευνητικῶν προγραμμάτων.
Τὸ 2012 διατέθηκαν γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας 10 δισ. δολλάρια, τὴν τελευταία δὲ πενταετία, τὸ ὕψος τῶν συμβάσεων, ποὺ ἔχει ἀναθέσει τὸ Ὑφυπουργεῖο Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας, ἔχει αὐξηθεῖ κατὰ 85% σὲ σχέση μὲ ἐκεῖνο τοῦ 2008. Γιὰ τὸ 2016, ὁ κύκλος τῶν ἐργασιῶν τῆς τουρκικῆς Ἀμυντικῆς καὶ Ἀεροδιαστημικῆς Βιομηχανίας ἀναμένεται νὰ ἀνέλθει στὸ ποσὸ τῶν 6,2 δισ. εὐρὼ καὶ οἱ ἐξαγωγὲς σὲ 1,55 δισ. εὐρώ. Μὲ τὸν ρυθμὸ ποὺ ἀναπτύσσεται ἡ Ἀμυντικὴ Βιομηχανία, ἐκτιμᾶται ὅτι τὸ 2020 θὰ καλύπτει τὸ 80% τῶν ἀναγκῶν τῶν Τουρκικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.
Ἡ συρρίκνωση τῆς Ἀμυντικῆς Βιομηχανίας μας, πέραν τῶν κοινωνικῶν συνεπειῶν, ποὺ θὰ ὑπάρξουν, καθὼς θὰ ἀπολυθοῦν ἑκατοντάδες, ἴσως καὶ χιλιάδες ἐργαζομένων, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι ὑψηλῆς μορφώσεως καὶ μεγάλης ἐμπειρίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δυστυχήσουν οἱ οἰκογένειές τους, ἔχει σαφῆ ἐπίπτωση καὶ ἐπὶ τοῦ ἀξιομάχου τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἐνῷ πρὶν μερικὰ χρόνια τὰ ἐργοστάσια τῆς τότε ἀνθούσης ἀμυντικῆς βιομηχανίας ἐφοδίαζαν τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις μὲ ὅλους σχεδὸν τοὺς τύπους πυρομαχικῶν, ἀκόμη καὶ μὲ ἐλαφρὺ ὁπλισμό, μετὰ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, θὰ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι εἴτε νὰ πληρώνουμε σὲ ξένους προμηθευτὲς μέχρι καὶ τὰ ἁπλᾶ φυσίγγια, εἴτε, ἀκόμη χειρότερα, νὰ περιορίσουμε στὸ ἐλάχιστο τὶς σχετικὲς προμήθειες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν εἴμαστε σὲ θέση νὰ πραγματοποιοῦμε οὔτε τὶς βολὲς τῆς βασικῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν νεοσυλλέκτων ὁπλιτῶν. Ἐπὶ πλέον, θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότης ἐπισκευῆς τῶν ἀεροσκαφῶν, τῶν πυροβόλων, τῶν ἁρμάτων καὶ τῶν ὀχημάτων τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.
Οἱ διεθνεῖς τοκογλύφοι, οἱ ὁποῖοι καταδυναστεύουν τὴν χώρα μας, ἔχουν κάθε λόγο νὰ ἐπιδιώκουν τὴν μείωση ἢ ἀκόμη καὶ τὴν πλήρη ἐξάλειψη τῆς μαχητικῆς ἰσχύος τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Διότι εἶναι σὲ ὅλους γνωστό, πὼς χώρα, ἡ ὁποία δὲν διαθέτει ἰσχυρὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα οὔτε νὰ ἀσκήσει ἐθνικὴ πολιτική, οὔτε νὰ προστατεύσει τὴν ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἐδαφική της ἀκεραιότητα, ὁπότε εὔκολα γίνεται ἔρμαιο τῶν πάσης φύσεως ὀρέξεών τους.
Στὴν περίπτωση τῆς Ἑλλάδος, μείωση τοῦ ἀξιομάχου τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων περιορίζει ἢ ἐξαφανίζει τὴν δυνατότητα στρατηγικῆς ἀποτροπῆς της ἀπέναντι στὴν Τουρκία, ἡ ὁποία καταβάλλει ἐργώδεις προσπάθειες νὰ ἐξουδετερώσει αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν παράγοντα ἰσχύος τῆς χώρας μας, τὸν ὁποῖον ὑπολογίζει περισσότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλο. Μὲ ἀδύναμες τὶς ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, ἡ πλάστιγγα τῆς ἰσχύος στὴν περιοχὴ τοῦ Αἰγαίου γέρνει πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Τουρκίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξασφαλίζεται, πρὸς ὄφελος τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐπιθυμητὴ γι’ αὐτοὺς «σταθερότης» στὸν στρατηγικῆς σημασίας χῶρο τοῦ Αἰγαίου καὶ τὸν εὐρύτερο τῆς Ἀνατ. Μεσογείου. Ἐπὶ πλέον, ἐκλείπει καὶ ἡ δυνατότης ὑλοποιήσεως τοῦ δόγματος τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου μὲ τὴν Κύπρο, τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ ὁποίου ἐπαυξάνει ἡ ἀναμενομένη ἀντίδραση τῆς Τουρκίας, λόγῳ τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν κυπριακῶν ὑδρογονανθράκων. Ἐπὶ πλέον, περιορίζεται ἡ δυνατότης τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀνακηρύξει τὴν Α.Ο.Ζ. καὶ νὰ ἐπεκτείνει, ἐφ’ ὅσον κριθεῖ αὐτὸ σκόπιμο, τὰ χωρικά της ὕδατα.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἀκόμη πτυχὴ τῶν διεθνῶν ἐξελίξεων στὴν περιοχή, λόγῳ τῆς ὁποίας ἡ ὕπαρξη ἰσχυρῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἀποτελεῖ μονόδρομο γιὰ τὴν χώρα μας. Εἶναι ἡ διέλευση τοῦ ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου ΤΑΡ ἀπὸ τὴν Θρᾴκη καὶ τὴν Μακεδονία. Ἐξ αἰτίας τῶν πολὺ μεγάλων διεθνῶν συμφερόντων, τὰ ὁποῖα θὰ διακυβεύονται, ἀλλὰ καὶ τῶν τεραστίων χρηματικῶν ποσῶν, ποὺ θὰ δαπανηθοῦν γιὰ τὴν δημιουργία τῆς ἀπαιτουμένης ὑποδομῆς, οἱ διεθνεῖς ἐπενδυτὲς θὰ πρέπει νὰ εἶναι βέβαιοι, πὼς οἱ ἀγωγοὶ μεταφορᾶς τοῦ φυσικοῦ ἀερίου θὰ εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλεῖς ἀπὸ τρομοκρατικὲς ἐνέργειες καθ’ ὅλο τὸ μῆκος τῆς διαδρομῆς τους, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ σημεῖο ἐξορύξεως (πλατφόρμα) ἕως τὸ σημεῖο διαθέσεως. Σὲ περίπτωση, κατὰ τὴν ὁποία, ὅταν κατασκευασθοῦν οἱ ἀγωγοί, οἱ ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις δὲν ἔχουν τὴν ἀπαιτουμένη ἰσχύ, ὥστε νὰ πεισθεῖ ἡ διεθνὴς κοινότης, πὼς εἶναι σὲ θέση νὰ ἐγγυηθοῦν τὴν ἀσφαλῆ διέλευσή τους λόγῳ τῆς ἰσχυρῆς ἀεροναυτικῆς παρουσίας μας στὸν χῶρο τοῦ Αἰγαίου, ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία διαθέτει ἰσχυρὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, θὰ σπεύσει νὰ ἐκμεταλλευθεῖ τὴν εὐκαιρία καὶ θὰ ἐγγυηθεῖ τὴν ἐπιθυμητὴ ἀσφάλεια, μὲ ἀνυπολόγιστες γιὰ τὴν χώρα μας ἐπιπτώσεις.
Ἀκόμη χειρότερες θὰ εἶναι οἱ συνέπειες, ἐὰν πιθανὴ ἀδυναμία ἐγγυήσεως τοῦ ἀπαιτουμένου βαθμοῦ ἀσφαλείας θεωρηθεῖ ὅτι ὑπάρχει ἤ ἐὰν πράγματι ὑπάρξει στὶς περιοχὲς τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θρᾴκης, ἡ στρατηγικὴ ἀξία τῶν ὁποίων, ὅπως εἶναι φυσικό, θὰ ἀναβαθμισθεῖ σημαντικῶς. Ἡ πλέον πιθανὴ ἐξέλιξη, στὴν περίπτωση αὐτή, θὰ εἶναι νὰ ὑπάρξει ἀπαίτηση ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ἐπενδυτὲς νὰ ἀναπτυχθεῖ στὶς παραπάνω περιοχὲς μία διεθνὴς στρατιωτικὴ δύναμη, στὴν ὁποία προφανῶς θὰ ἐπιδιώξει νὰ συμμετάσχει καὶ ἡ Τουρκία. Ὕπαρξη ὅμως διεθνοῦς δυνάμεως στὶς ὑπ’ ὄψιν περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος, θέτει τὶς βάσεις, γιὰ μὲν τὴν Μακεδονία νὰ μετατραπεῖ σταδιακῶς σὲ μία ἀνεξάρτητη πολυεθνικὴ περιοχὴ ὑπὸ διεθνῆ προστασία, γιὰ δὲ τὴν Θρᾴκη νὰ «κοσσοβοποιηθεῖ». Ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ φαίνεται πολὺ ἐξεζητημένο, ἔχω τὴν ἄποψη πὼς εἶναι πολὺ πιθανό, στὰ σχέδια κάποιων διεθνῶν κέντρων ἀποφάσεων, νὰ προβλέπεται αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, μὲ ὑπομονὴ καὶ μεθοδικότητα, ὑπονομεύουν σταδιακῶς τὸ ἀξιόμαχο τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἐμεῖς, ἀπὸ τὴν πλευρά μας, ἔχουμε εὐθύνη καὶ ὑποχρέωση ἀπέναντι στὸ Ἔθνος νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε νὰ ὑλοποιηθοῦν τὰ σχέδια αὐτά.
Κατὰ τὴν παροῦσα χρονικὴ στιγμή, λόγῳ τῆς πολιτικῆς ἀσταθείας, ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς χῶρες τῆς Μεσογείου, παρουσιάζεται μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιὰ τὴν Ἑλλάδα νὰ διεκδικήσει δυναμικῶς τὸν ρόλο, ποὺ τῆς ἁρμόζει νὰ διαδραματίσει στὴν περιοχή. Ἡ ἀναβάθμιση τῶν σχέσεών της μὲ τὸ Ἰσραὴλ καὶ ἡ διεξαγωγὴ κοινῶν ἀσκήσεων τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῶν δύο χωρῶν, ἔχει ἤδη δημιουργήσει ἕνα θετικὸ προηγούμενο στὸν τομέα τῆς δυνατότητος παροχῆς ἀσφαλείας στὶς ἐνεργειακὲς πηγὲς τῆς περιοχῆς καὶ στὴν μεταφορὰ τοῦ ἀερίου, ἀπὸ τυχὸν τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις προερχόμενες ἀπὸ ὀργανώσεις ποὺ δροῦν στὴν περιοχὴ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ στὴν Τουρκία. Ἐὰν μάλιστα ὑπογραφεῖ τὸ Μνημόνιο συνεργασίας Ἑλλάδος, Ἰσραὴλ καὶ Κύπρου, τὸ ὁποῖο θὰ διευκολύνει τὴν συμμετοχὴ καὶ τῶν κυπριακῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων σὲ παρόμοιες ἀσκήσεις, ποὺ ἐκτιμᾶται πὼς θὰ ἔχουν καὶ τὴν σιωπηρὴ ἀποδοχὴ τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα, θὰ ἀμφισβητηθεῖ ἔντονα ἡ ἐπιθυμία, ἀλλὰ καὶ ἡ δυνατότητα τῆς Τουρκίας νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ κυρίαρχη δύναμη στὴν περιοχὴ τῆς Ἀνατ. Μεσογείου. Σὲ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο, σημαντικὸ παράγοντα ἰσχύος θὰ ἀποτελέσει τὸ ἑλληνικὸ Πολεμικὸ Ναυτικό, δεδομένου ὅτι οἱ ἀντίστοιχες δυνάμεις τῶν ἄλλων δύο κρατῶν εἶναι περιορισμένες σὲ ἀριθμό. Εἶναι ὅμως προφανές, ὅτι ἐκτιμήσεις καὶ σχεδιασμοὶ αὐτῆς τῆς μορφῆς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνουν μόνον ὅταν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας εἶναι ἰσχυρές.
Ἡ σπουδαιότης τῶν προαναφερθέντων ἐπιφορτίζει τὴν στρατιωτικὴ ἡγεσία μὲ τὸ ἐπιτακτικὸ καθῆκον νὰ πιέσει τοὺς πολιτικοὺς προϊσταμένους της νὰ μὴ περικόψουν σημαντικῶς τὶς ἀμυντικὲς δαπάνες ἐπικαλούμενοι ὡς ἄλλοθι τὶς μνημονιακὲς ὑποχρεώσεις, ἀλλὰ νὰ θέσουν ὡς ἀδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση τὴν διατήρηση τῆς ἰσχύος καὶ τῆς ἀποτρεπτικῆς ἱκανότητος τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἐπίσης, νὰ σταματήσουν νὰ ἀπαξιώνουν τὸ προσωπικό τους ἐπιβάλλοντάς του ὑποτιμητικοὺς καὶ δυσβαστάκτους οἰκονομικοὺς περιορισμούς, ποὺ τοῦ δημιουργοῦν οὐσιαστικὰ προβλήματα ἐπιβιώσεως καὶ δὲν τὸ ἀφήνουν νὰ ἀσχοληθεῖ ἀπερίσπαστο μὲ τὰ καθήκοντά του.
Σὲ κάθε χώρα, ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν ὑλοποίηση ἑνὸς ἐξοπλιστικοῦ προγράμματος στηρίζεται στὸ εἶδος τῆς ἀπειλῆς, ποὺ ἀντιμετωπίζει καὶ τὴν ἐθνικὴ πολιτική, ποὺ ἐφαρμόζει. Ἡ ἴδια φιλοσοφία διέπει καὶ τὶς δαπάνες, ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν συντήρηση τῶν ὑφισταμένων ὁπλικῶν συστημάτων, τὰ ὁποῖα, ἐὰν ἀφεθοῦν νὰ ὑποβαθμισθοῦν, θὰ ἀπαιτηθεῖ νὰ δαπανηθοῦν πολλαπλάσια χρήματα ὥστε νὰ ἐπανέλθουν σὲ ἐπιχειρησιακὴ ἑτοιμότητα. Ἡ ὑποβάθμιση τοῦ ἀξιομάχου τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πέραν τοῦ ὅτι θέτει σὲ κίνδυνο τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία, ἀναγκάζει τὴν κυβέρνηση εἴτε νὰ προβεῖ σὲ ὑποχωρήσεις εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων, εἴτε, στὴν ἀκραία περίπτωση, νὰ ἐμπλακεῖ ἀκουσίως σὲ μία σύρραξη μὲ προδιαγεγραμμένη τὴν ἀτυχῆ ἔκβαση. Ἡ πιθανότης νὰ συμβεῖ κάποιο ἀπὸ τὰ παραπάνω ἐγγίζει τὰ ὅρια τῆς βεβαιότητος ὅταν ἐχθρὸς εἶναι ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία ἔχει ἀποδείξει κατ’ ἐπανάληψιν τὴν ἱκανότητά της νὰ ἐκμεταλλεύεται τὰ δικά μας σφάλματα.
Τὴν παραπάνω προσπάθεια τῆς στρατιωτικῆς ἡγεσίας ὀφείλουν νὰ συνδράμουν, μὲ κάθε μέσον, οἱ Ἑνώσεις Ἀποστράτων Ἀξιωματικῶν. Θὰ πρέπει, μέσῳ τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης, νὰ θέσουν τὴν κυβέρνηση πρὸ τῶν εὐθυνῶν της καὶ νὰ μὴν ἀποδεχθοῦν συμπεριφορὲς καὶ δικαιολογίες ἀνάλογες μὲ ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν ἀντιμετωπίσει ἕως τώρα στὰ αἰτήματα, ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχουν ὑποβάλει, μὲ τὰ γνωστὰ ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα. Ἐπειδὴ τὸ ἀντικείμενο εἶναι σοβαρὸ καὶ εὐαίσθητο, ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε χωρὶς πολιτικὲς σκοπιμότητες, φοβίες ἢ ἀγκυλώσεις. Εἰδικῶς κατὰ τὴν παροῦσα συγκυρία, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ μὴ λησμονοῦμε τὸ νόημα τῆς γνωστῆς ρήσεως τοῦ Κλαούζεβιτς «ὁ πόλεμος εἶναι ἡ συνέχεια τῆς πολιτικῆς μὲ ἄλλα μέσα», ὅτι δηλαδή, ὅταν ἀποτύχουν στὸ ἔργο τους οἱ πολιτικοί, τὴν λύση καλοῦνται νὰ δώσουν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν καὶ τὴν τελευταία γραμμὴ ἀμύνης τοῦ Ἔθνους. Ἐὰν ἡ γραμμὴ αὐτὴ διασπασθεῖ, ἡ καταστροφὴ θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμη. Συνεπῶς, ἔχουμε ὅλοι καθῆκον νὰ φροντίζουμε ὥστε οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις νὰ εἶναι πάντοτε ἱκανὲς καὶ ἕτοιμες νὰ ἐκπληρώσουν τὴν ἀποστολή τους. Τέλος, οὐδέποτε πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅτι πάντοτε ἡ Ἱστορία, ἐνῷ γιὰ τοὺς πολιτικούς ποὺ ἀποτυγχάνουν εἶναι σκληρή, γιὰ τοὺς στρατιωτικοὺς εἶναι ἀμείλικτη.
Γεώργιος Ἐπιτήδειος
Ἀντγος ἐ.ἀ.
Μέλος Δ.Σ. τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου