Προφανώς, καμία από τις δύο αυτές χώρες δεν μπορεί να βοηθηθεί από το ταμείο στήριξης της ζώνης του ευρώ – οι δυνατότητες του οποίου φτάνουν μόνο μέχρι την Ισπανία.
Οι Γερμανοί πάντως μεταφέρουν ήδη τα χρήματα τους ...
....σε άλλα κράτη, με το πρόσχημα των χαμηλών επιτοκίων που παίρνουν για τις καταθέσεις τους – με το συνολικό ύψος των τοποθετήσεων τους στο εξωτερικό να υπολογίζεται στο 1,2 τρις €, αυξημένο κατά 173 δις € το 2012, σε σχέση με το 2011, σύμφωνα με την κεντρική τους τράπεζα.
Πρόβλημα ίσως αποτελέσει σύντομα και η Αυστρία, οι τράπεζες της οποίας είναι εκτεθειμένες στην Ανατολική Ευρώπη, με επικίνδυνα δάνεια – ενώ τρίτο κόμμα στις εκλογές αναδείχθηκε η άκρα δεξιά, με το 22% των ψήφων. Φυσικά παραμένουν προβληματικές η Ολλανδία και το Βέλγιο, καθώς επίσης οι υπόλοιποι συνήθεις ύποπτοι – ενώ έρχεται και η σειρά της Σλοβενίας.
Ακόμη μεγαλύτερη όμως ανησυχία, σε σχέση με την Ευρωζώνη, προκαλεί η Ιαπωνία – αφού πρόκειται για μία αθεράπευτα υπερχρεωμένη χώρα (ανάλυση), η οποία βαδίζει ολοταχώς προς την καταστροφή. Αν και οι πολίτες της είναι «μέχρι θανάτου» πατριώτες, αφού αυτοί δανείζουν το δημόσιο με μηδενικά επιτόκια, ενώ θα προτιμούσαν να κάνουν χαρακίρι παρά να μην εξοφλήσουν τα χρέη τους, δεν φαίνεται να έχουν την παραμικρή ελπίδα να τα καταφέρουν.
Περαιτέρω, ο δεξιός εθνικόφρονας νέος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας δήλωσε ότι, θα αλλάξει το άρθρο 9 του συντάγματος, με βάση το οποίο η χώρα του δεν επιτρέπεται να ασκεί το δικαίωμα της συλλογικής άμυνας, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – της αποστολής δηλαδή στρατιωτικών δυνάμεων για να βοηθήσει μία χώρα σύμμαχό της, όταν αυτή δέχεται επίθεση από κάποια άλλη.
Σύμφωνα τώρα με πολλούς, στόχος του είναι οι στενότερες στρατιωτικές σχέσεις με την Ινδία, έτσι ώστε να προστατευθούν και οι δύο χώρες μαζί, από τυχόν κινδύνους εκ μέρους της Κίνας – η οποία αυξάνει συνεχώς το στρατιωτικό εξοπλισμό της.
Τη μέγιστη όμως ανησυχία όλων προκαλεί το ενδεχόμενο κατάρρευσης των Η.Π.Α. – αφού η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας (Fed), η συνεχής αγορά δηλαδή ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, με στόχο τη διατήρηση των επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα, φαίνεται πως είναι πλέον εκτός ελέγχου.
Ειδικότερα η Fed, η οποία διατήρησε απρόβλεπτα το πρόγραμμα πιστωτικής διευκόλυνσης (QE 3) στο σύνολο του, έχει οδηγηθεί πλέον σε έναν επικίνδυνο μονόδρομο – αφού τα φθηνά, φρεσκοτυπωμένα χαρτοδολάρια δεν φτάνουν πια για να καθησυχάσουν τις αγορές.
Αντίθετα δε από αυτά που ανέμενε, τα επιτόκια δανεισμού των Η.Π.Α. (δεκαετή ομόλογα) αυξήθηκαν από το 1,4% έως και 3% – όπου μια αύξηση κατά 1,6% σε συνολικό δημόσιο χρέος 17 τρις $, ισοδυναμεί με 272 δις $ ετήσιους τόκους επί πλέον.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι, εφόσον δεν εξασφαλίζεται ο καθησυχασμός των αγορών, είναι πολύ πιθανόν να ξεφύγουν από τον έλεγχο οι χρηματιστηριακοί δείκτες – οι οποίοι διατηρούνται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, λόγω της συνεχούς εκτύπωσης νέων χρημάτων. Επομένως, η Fed θα υποχρεωθεί να τυπώσει περισσότερα χρήματα, αντί να μειώσει το πρόγραμμα διευκόλυνσης, όπως περιμένουν πολλοί αναλυτές – επειδή το τελευταίο που θα ήθελε, θα ήταν μία κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών.
Η αιτία είναι πως τυχόν κατάρρευση των τιμών των μετοχών θα προκαλούσε τεράστιες ζημίες στα περιουσιακά στοιχεία των Αμερικανών – λόγω του ότι οι πολίτες της υπερδύναμης επενδύουν τα χρήματα τους σε μετοχές, για την εξασφάλιση των γηρατειών τους (τα συνταξιοδοτικά τους ταμεία επενδύουν επίσης σε μετοχές, ειδικά μετά την κρίση στις αγορές ομολόγων).
Εκτός αυτού, τυχόν πτώση των τιμών των μετοχών θα μείωνε το ρυθμό ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας – με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας, η οποία θα προκαλούσε τεράστιες κοινωνικές αναταραχές και αιματηρές εξεγέρσεις, ανατροφοδοτώντας μία κρίση χωρίς τέλος («μεγάλα καράβια, μεγάλα προβλήματα», όπως λέει η παροιμία). ¨
Περαιτέρω, η αύξηση της εκτύπωσης νέων χρημάτων (ουσιαστικά πρόκειται για την αγορά περισσότερων ομολόγων από τη Fed), θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην ισοτιμία του δολαρίου – η οποία θα ήταν ήδη πολύ χαμηλότερη, σε σχέση με το Ευρώ, εάν δεν υπήρχε η κρίση της Ευρωζώνης (κρίση που προκάλεσαν, σύμφωνα με πολλούς, οι Η.Π.Α., μέσω του ελληνικού Δούρειου Ίππου – συνεχίζοντας να την ανατροφοδοτούν, ακριβώς για να μπορούν να εξισορροπούν την ισοτιμία ευρώ/δολαρίου).
Πιθανότατα λοιπόν η αγορά ομολόγων των Η.Π.Α. θα καταρρεύσει – γεγονός που θα επιδεινώσει την κρίση χρέους της υπερδύναμης, επειδή το κράτος πολύ δύσκολα πλέον δανείζεται από την ελεύθερη αγορά, πόσο μάλλον με βιώσιμα επιτόκια (επικίνδυνη για κατάρρευση είναι και η αγορά ομολόγων της Ιαπωνίας).
Εφόσον τώρα η υπερδύναμη δεν θα μπορεί να δανείζεται, χωρίς να καταστρέψει το νόμισμα της, τότε δεν είναι απίθανη η χρεοκοπία της – με την έννοια της αθέτησης πληρωμών, για να μην αναγκασθεί να θυσιάσει το δολάριο (αφού πληρώνει σε δολάρια, είναι αδύνατον να χρεοκοπήσει – με τη συνεχή εκτύπωση όμως μπορεί να βυθιστεί σε έναν υπερπληθωρισμό άνευ προηγουμένου, ο οποίος είναι χειρότερος από τη χρεοκοπία).
Είναι σε θέση όμως ο πλανήτης να αντέξει τη χρεοκοπία μίας χώρας, η οποία κατέχει το 25% της παγκόσμιας οικονομίας; Πιθανότατα όχι, ενώ περισσότερο από όλες τις χώρες θα υπέφεραν οι ασιατικές, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ευρωζώνη, επειδή οι Η.Π.Α. αποτελούν την κυριότερη εξαγωγική τους αγορά. Πόσο μάλλον όταν τόσο η Ιαπωνία, όσο και η Ευρωζώνη είναι βυθισμένες στα δικά τους προβλήματα. Θα υπέφεραν επίσης εκείνες οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες εξαρτώνται απο την εισροή συναλλάγματος – όπως η Τουρκία.
Στην περίπτωση κατάρρευσης τώρα των Η.Π.Α., οι μετοχές αντί χρημάτων θα ήταν αναμφίβολα, παρά την προβλεπόμενη μεγάλη πτώση τους, η καλύτερη τοποθέτηση – επίσης τα πολύτιμα μέταλλα, ενδεχομένως δε τα πάγια περιουσιακά στοιχεία.
Ολοκληρώνοντας, πάντοτε πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για την έλευση μαύρων κύκνων – για την πραγματοποίηση δηλαδή ενός τυχαίου συμβάντος, το οποίο όλοι θεωρούν απίθανο και που ελάχιστοι προβλέπουν.
Υστερόγραφο
Ίσως οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ τις επιδιώξεις της Γερμανίας όσον αφορά την πατρίδα μας, οι οποίες ενισχύονται από τα παραπάνω προβλήματα των Η.Π.Α.. – ενώ φυσικά δεν αναφερόμαστε στους Γερμανούς Πολίτες, αλλά σε εκείνη τη βιομηχανική ελίτ, η οποία κυβερνάει της χώρα απολυταρχικά, κρυμμένη στο παρασκήνιο.
Πρόκειται σε πολλές περιπτώσεις για απογόνους των ναζί, αρκετοί από τους οποίους ανέκτησαν τις ιδιοκτησίες τους με τα κλεμμένα χρήματα κατεκτημένων λαών, τα οποία είχαν «φυγαδεύσει» έγκαιρα εκτός Γερμανίας – μεταφέροντας τα αργότερα προσεκτικά στη χώρα τους. Τα βασικά σχέδια τους είναι επιγραμματικά τα εξής:
(α) Η ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, η ανεξαρτητοποίηση τους καλύτερα από τις Η.Π.Α. – μέσω την κατάκτησης μίας ηγεμονικής θέσης στην Ευρωζώνη, κατ’ επέκταση στην Ευρώπη, με οικονομικά μέσα.
(β) Η εξασφάλιση της εξόφλησης των απαιτήσεων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα της Γερμανίας, από τις χώρες-οφειλέτες της, μέσω της «κατάληψης» του εκάστοτε υπουργείου οικονομικών και της επιβολής υψηλών φόρων. Διαφορετικά θα χρεοκοπήσει η Γερμανία, αφού δεν μπορούν να πληρώσουν πολλές χώρες και ζητούν διαγραφή χρεών.
(γ) Η δημιουργία ζωνών φθηνού εργατικού δυναμικού και χαμηλού κόστους στο Νότο, καθώς επίσης στην Ανατολική Ευρώπη – έτσι ώστε να παράγονται προϊόντα ανταγωνιστικά των κινεζικών και λοιπών ασιατικών.
(δ) Οι επενδύσεις των γερμανικών χρηματικών πλεονασμάτων στις περιοχές αυτές (εξαγορά των κερδοφόρων κοινωφελών επιχειρήσεων, οικοπέδων κλπ.), υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι ασφαλείς – γεγονός που σημαίνει ότι, θα πρέπει να ελέγχονται ασφυκτικά όλες οι χώρες-αποικίες.
(ε) Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, πλήρης έλεγχος με στόχο την εξασφάλιση πρόσβασης στα ενεργειακά αποθέματα τους – επίσης, καλύτερη πρόσβαση στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής, έτσι ώστε να αποφευχθεί η πλήρης σχεδόν ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας από τη Ρωσία.
Προφανώς, για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω μεγαλεπήβολα σχέδια, δεν θα πρέπει να υπάρχουν κανενός είδους αναταραχές στις χώρες κατοχής – πόσο μάλλον απείθαρχες και βίαιες εγκληματικές οργανώσεις, με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Φυσικά ελπίζουμε και ευχόμαστε να κάνουμε λάθος προβλέψεις και εκτιμήσεις, αφού η πατρίδα μας έχει υποφέρει ήδη πάρα πολλά, στα έξι χρόνια ύφεσης που έχουν μεσολαβήσει.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου