Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Το πρόβλημα της σωτηρίας της χώρας δεν επιλύεται με τα δάνεια ή μόνο με τη βελτίωση των δημοσιονομικών ή μόνο από το τουρισμό...Ασχολείται με τη διαχείριση των δημοσιονομικών αλλά όχι με την βελτίωση της παραγωγής. .

Από το 2009 έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία την ανάγκη της αύξησης της παραγωγής της χώρας, την πλήρη ανανέωση του διαστρεβλωμένου και παρείσακτου πολιτικού συστήματος και την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ μόνο εφόσον υπάρξουν ταχείες μεταβολές (που θα άρχιζαν απο τότε) που θα οδηγήσουν στην ενοποίηση της.

Δυστυχώς απο το 2009 τίποτα δεν έχει αλλάξει. 


Η οικονομική ύφεση συνεχίζεται με αυξητικές τάσεις, ανεργία αυξάνεται, καμμία προσπάθεια για την αύξηση της παραγωγής με δημιουργία νεών βιμοχανιών δεν έγινε, τα λεφτά του ΕΣΠΑ σπαταλούνται ασκόπως για κοινωφελή έργα που δεν συνεισφέρουν στη παραγωγή είτε κατευθύνονται για μισθούς σε τσέπες φίλων και παλαιών συνεργατών, έλεγχος στις τράπεζες δεν έγινε ακόμη ούτε τιμωρήθηκαν αυτοί που έφαγαν τις καταθέσεις ενώ η ανακεφαλαιοποίησή τους συνεχίζεται χάριν των κόκκινων δανείων που σκάνε το ένα μετά το άλλο, επαναμέτρηση του χρέους δεν έγινε, οι δε εφοπλιστές συνεχίζουν να μη πληρώνουν τους φόρους των 15 δις ευρώ το χρόνο που τους αναλογούν, που αν πληρωνόντουσαν ούτε η Ελλάδα θα είχε μπεί στο ΔΝΤ ούτε η Ελλάδα θα χρειαζόταν νέο δάνειο 10 δις ευρώ για τον επόμενο χρόνο.

Το πρόβλημα της σωτηρίας της χώρας

δεν επιλύεται με τα δάνεια ή μόνο με τη βελτίωση των δημοσιονομικών ή μόνο από το τουρισμό. Το μοντέλο δε στο οποίο στηρίζεται η επανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας και το οποίο αποτελεί τη βάση της διόρθωσης της ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου είναι λάθος. 

Ασχολείται με τη διαχείριση των δημοσιονομικών αλλά όχι με την βελτίωση της παραγωγής. 

Ένα τέτοιο μοντέλο δεν μπορεί να διορθώσει μονομερώς πράγματα σε κοινωνίες που δεν παράγουν όπως η Ελλάδα ή σε κοινωνίες που δεν έχουν τον μέγιστο κρίσιμο όγκο για να απορροφήσουν τους κραδασμούς απο την εφαρμογή του.

Στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί το γεγονός να θεωρείται ως πανάκεια για τη διόρθωση της οικονομίας η εύρεση καλύτερων οικονομολόγων που θα βελτιώσουν προς το καλύτερο τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής. Δεν γίνεται αντιληπτό το γεγονός ότι ο ρόλος τους είναι να βελτιστοποιούν τη διαχείριση του κράτους και όχι να αυξάνουν την παραγωγή του. 


Οι οικονομολόγοι δεν ξέρουν πως να αυξήσουν την παραγωγή γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζουν τη δύναμη της τεχνολογίας. Στην Ελλαδας ιδιαίτερα, το φαινόμενο αυτό μεγιστοποιείται απο το γεγονός ότι δεν υπάρχει προηγούμενη τεχνολογική εμπειρία.

Στο τέλος, προέκυψε και η ανάγκη διαφυγής απο πρόβλημα της βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους με τη έλκυση επενδύσεων (μουσουλμάνοι επι το πλείστον), φτηνών εργατικών χεριών (μετανάστες) και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου.

Όσον αφορά την έλκυση επενδύσεων το θέμα χωλαίνει στην Εθνική ασφάλεια (παράδοση εταιρειών σε επενδυτές με δεδηλωμένες πολιτικές προτιμήσεις) αλλά και στην ανυπαρξία ενός νόμου που θα επιβάλλει την επανεπένδυση των κερδών των επενδυτών στην Ελλάδα. 


Τί κέρδος υπάρχει από τη δημιουργία θέσεων εργασίας πλήν της ψηφοθηρίας, όταν αυτές υπολογίζονται στις δαπάνες μιας επένδυσης και όταν τα κέρδη εξάγονται σε άλλες χώρες που επανεπενδύονται μειώνοντας τη σχετική αναταγωνιστικότητα της Ελλάδας; Τι κέρδος υπάρχει όταν δημιουργούνται π.χ. εύσχημα στα λιμάνια και τα αεροδρόμια ειδικές οικονομικές ζώνες (ΕΟΖ) με περιορισμένα μάλιστα εργατικά δικαιώματα;

Όσον αφορά τη φημολογούμενη χρήση των φτηνών εργατικών χεριών απο τη χρήση μεταναστών είναι άλλη μια πεπονόφλουδα που σχετίζεται περισσότερο με τις οδηγίες που έχουν πάρει οι Έλληνες πολιτικοί απο τα διάφορα κέντρα, που σκοπό έχουν τη Συριοποίηση της χώρας μέσα απο τη δημιουργία νέων μειονοτήτων,κοινωνικής αστάθειας και πολλαπών εκφυλλισμών με σκοπό τη Κοσοβοποίηση της Ελλάδας, μόλις τελειώσει το πρόβλημα της Συρίας.

Όσον αφορά την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου εδώ τα πράγματα είναι κάπως ελπιδοφόρα υπό κάποιες προυποθέσεις που όμως θα σας αναλύσω αφού πρώτα διαβάσετε τις απόψεις του καθ. 


Οικονομικών Βάμβουκα και αφού διαβάσετε και το άρθρο μου εδώ που αφορά τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας και τις δυνατότητες που διανοίγονται μέσω της εκμετάλλευσης της Ελληνικής ΑΟΖ, που δίνει την δυνατότητα εκμετάλλευσης και των ορυχείων πετρωμάτων του βυθού για τα οποία δεν σας έχει μιλήσει κανείς. Με την έννοια αυτή ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερος απο 1.5 τρις ευρώ, που αναφέρεται στη μελέτη των Τσιραμπίδη και Φιλιππίδη, την οποία θα βρείτε εδώ.


Σύμφωνα με την άποψη Βάμβουκα την οποία συμμερίζομαι προς το χειρότερο, αφού έλεγχος στις τράπεζες δεν έχει γίνει απο ανεξάρτητη αρχή η δε ΕΛΣΤΑΤ δίνει στοιχεία μόνο στη EUROSTAT και τους δανειστές, το χρέος της χώρας το Δεκέμβρη του 2013 θα φτάσει τα 750 εκ. ευρώ.

Σύμφωνα με την ίδια άποψη, αν υποτεθεί ότι η αξιοποίηση των ενεργειακών ορυκτών πρώτων υλών (πρωτογενών προιόντων) της Ελλάδας συντελεστεί σε χρονικό ορίζοντα 70 ετών και αν υποτεθεί για τη περίοδο αυτή ένα μέσο επιτόκιο δανεισμού 4%, προκύπτει ότι η μελλοντική αξία των 750 δις ευρώ χρέους και σε ορίζοντα 70 ετών θα φτάσει περίπου τα 12,000 δις ευρώ (12 τρίς ευρώ) δηλαδή θα είναι 16 φορές υψηλότερη από το σύνολο του ορυκτού πλούτου της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι βάσει της άποψης αυτής βιωσιμότητα του χρέους ακόμη και με πλήρη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου δεν θα υπάρξει.

Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τη χώρα. Η αξιοποίηση των ενεργειακών ορυκτών πρώτων υλών (πρωτογενών προιόντων) της Ελλάδας δεν επαρκεί ακόμη και αν υπάρξει πλήρης εκμετάλλευσης του 1,5 τρις ευρώ του ορυκτού πλούτου της χώρας τα επόμενα 20 χρόνια που με τις παρούσες κυβερνητικές πρακτικές το αποκλείω.

Ετσι, γίνεται πλέον εμφανής η ανάγκη της αύξησης των δευτερογενών προιόντων, αυτών δηλαδή που προκύπτουν απο την εκμετάλλευση των πρωτογενών προιόντων π.χ. δημιουργίες νέων βιομηχανιών, βιομηχανικά προιόντα, αγροτικά προιόντα κλπ. Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει μόνο στον τουρισμό. Καμμία οικονομία καλά οργανωμένης χώρας δεν βασίζεται μόνο σε μία μορφή εκμετάλλευσης.

Δυστυχώς στην κυβέρνηση αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό και δεν υπάρχει πλέον χρόνος για μαθήματα εξ αποστάσεως. Το παρόν πολιτικό σύστημα που σε κάθε εκλογές μεταλλασσεται σε μια άλλη μορφή λιτότητας, αντι-παραγωγής και αντι-ανάπτυξης έχει κολλήσει σαν βεντούζα στον πισινό του λαού και απομυζά συνέχεια αίμα. Είναι ανίκανο και ολίγιστο, προδοτικό και καταστροφικό. Πρέπει να ξεκουμπιστεί το γρηγορότερο.

Ο συγκεκριμένος κύριος της φωτογραφίας που δεν είναι ούτε οικονομολόγος ούτε τεχνοκράτης παρά ένας παπαρολόγος της συμφοράς ήδη προανήγγειλε ότι στη ΔΕΠ θα μιλήσει για την ανάγκη εκμετάλλευσης των πρωτογενών προιόντων (δηλαδή την απεμπώληση του ορυκτού πλούτου) της χώρας, που όπως σας εξήγησα δεν επαρκεί για να υπάρξει βιωσιμότητα του χρέους.

Ο άνθρωπος αυτός κάνει συνέχεια με τις επιλογές του μεγάλο κακό στη χώρα. Συμφωνίες υποβρυχίων, PSI, παράδοση εθνικής κυριαρχίας, νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι μερικά απο αυτά και συνεχίζει…

Λύσεις

- Αν δεν αλλάξει όλο το πολιτικό σύστημα, αν δεν υπάρξει εθνοσυνέλευση το γρηγορότερο, δεν θα υπάρξει πλέον ειρηνική οδός σωτηρίας.

- Βιωσιμότητα του χρέους χωρίς αύξηση της παραγωγής και χωρίς δευτερογενή προιόντα δεν μπορεί να υπάρξει.

- Η φορολόγηση των εφοπλιστών είναι και αυτή μονόδρομος.


zcode

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου