Μας θέλετε σύγχρονους σκλάβους κι αμέτοχους.

 Μηδενική ανοχή στη βία – θα συμφωνήσω μαζί σας – κύριοι της συγκυβέρνησης. 

Παροτρύνοντας τους πολίτες να ξεκινήσουν να καταδικάζουν και να αντιστέκονται στους κύριους εκφραστές της βίας. 

Σε Σας. 

Σε Σας που έχετε εισαγάγει τη βία στην πολιτική σας. 

Τη μεγαλύτερη και χειρότερη μορφή βίας που μπορεί να υφίσταται μια χώρα, μια κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.  Η φτώχεια και η ομίχλη που μας έχει πνίξει ανάσες, όνειρα, ζωές. 

Κοιτάξτε γύρω σας κύριοι της συγκυβέρνησης.  Παντού ερείπια. Πρόσωπα χλωμιασμένα, ρυτιδιασμένα, γερασμένα, καταθλιπτικά. 

Πρόσωπα με έντονα τα χαρακτηριστικά της απογοήτευσης, του «πως θα τα βγάλω πέρα», του «πως θα ταΐσω τα παιδιά μου»......
 Έχουν αυτοκτονήσει – δολοφονηθεί – άνθρωποι, έχουν διαλυθεί οικογένειες, έχουν εξοβελιστεί όνειρα. Έχουμε ξεχάσει πως είναι να γελάς, να χαίρεσαι, να ερωτεύεσαι, να ταξιδεύεις. Όπου κι αν κοιτάξουμε η Ελλάδα μας πληγώνει. Παντού ικέτες, επαίτες, λουκέτα, συντρίμμια ονείρων και ζωών. 

Η φτώχεια έχει απλωθεί παντού σαν πανούκλα. Δείτε καλά. Παντού συσσίτια λες και βρισκόμαστε σε κατοχή και σε πόλεμο. Βιώνουμε την βαρβαρότητα σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική. 

Κι αυτή η βαρβαρότητα δεν μας είναι άγνωστη. Την ξέρουμε καλά. Έχει όνομα, κατοικία, υπογραφή. Έχει τόνο, ύφος, χρώμα. Ένα χρώμα αποκρουστικό και κατασκότεινο. 

Μας θέλετε σύγχρονους σκλάβους κι αμέτοχους. 

Και γι’ αυτό προσπαθείτε να μας εκβιάσετε, παραπλανήσετε, ενοχοποιήσετε, χειραγωγήσετε. Όσο εμείς σας το επιτρέπουμε τόσο εσείς συνεχίζουν. Κι άλλο, κι άλλο κι άλλο. Γιατί οι αγορές και το κεφάλαιο, τα αφεντικά που υπηρετείτε, είναι σαν τους βρικόλακες. Τρέφονται κι ηδονίζονται με αίμα, με το αίμα μας. 

Μόνο το φως φοβούνται οι βρικόλακες. 

Το φως της ζωής, της ανάτασης, της εξέγερσης. 
Της ανατροπής σας. 

Καιρός για φως λοιπόν…