Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Οι κυνηγοί κεφαλών...

Μας λένε οι ψιττακοί της Τηλεδημοκρατίας μας για την αναδιάρθρωση του κράτους. 

Για το πολιτικό θάρρος που διαθέτουν οι λεοντόκαρδοι κυβερνήτες μας να αλλάξουν την κρατική μηχανή και να μετατρέψουν το ελληνικό «Pony» σε γερμανικό «Audi». 

Για τα σχέδια του νέου ελληνικού οχήματος, ξεσηκώνουν το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού που όπου κι αν εφαρμόστηκε, άφησε πίσω μόνο δάκρυα, αίμα και δυστυχία· αυτό το τελευταίο δεν το λένε.

Ποιον προσπαθούν, αλήθεια, να κοροϊδέψουν? 

 Προσπαθούν να κοροϊδέψουν αυτόν που οικονομικά εξαντλημένος και κοινωνικά αποκλεισμένος, ζει περιορισμένος στο υπό κατάσχεση σπίτι του, τακτοποιώντας στο ερμάρι -ντροπιασμένος που δεν μπορεί να τους εξοφλήσει- τους απλήρωτους λογαριασμούς του.

Προσπαθούν να κοροϊδέψουν  αυτόν στον οποίο το «κύρος» των τερπεντέρηδων έχει ακόμα το λούστρο του και την πέρασή του, πετυχαίνοντας ακόμα να τον τρομάζουν, την ώρα που εκπέμπουν το μονότονα επαναλαμβανόμενο μήνυμα του φόβου στην τηλεοπτική ζώνη μεταξύ των τούρκικων σίριαλ. 

Προσπαθούν να κοροϊδέψουν  αυτόν που φοβάται, κλεισμένος στο σπίτι του, καταναλώνοντας το προϊόν των ψιττακών της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. 

Και φοβάται· φοβάται ότι η ζωή του θα γίνει ακόμα χειρότερη. 

Αναζητά απελπισμένος τους φταίχτες. Τους ψηφίζει κιόλας. 

Τους ψηφίζει, ελπίζοντας άλογα, με τρόπο ακατανόητο και μυστικιστικό ότι οι φταίχτες της δυστυχίας του, θα του κατασιγάσουνε το φόβο που γεννά μέσα του η βεβαιότητα ότι ο μισθός του θα γίνει ακόμα μικρότερος, η σύνταξη του ακόμα πενιχρότερη τα όνειρα του ακόμα εφιαλτικότερα. 

Υπάρχουν πολλοί αναμεταξύ μας -οι περισσότερο αδύναμοι κι οι περισσότερο φοβισμένοι, κατά κύριο λόγο- που είναι πρόθυμοι να πιστέψουν αυτές τις απίστευτες ανοησίες για την επανίδρυση του κράτους. 

Οι κυνηγοί κεφαλών πάτησαν έναν διακόπτη και ξαπόστειλαν τη δημοτική αστυνομία – μερικές χιλιάδες κεφαλών από εκεί. 

Μαζί είχαν και τη φαεινή ιδέα να διαλύσουν την επαγγελματική εκπαίδευση. 

Πάλι με το πάτημα ενός κουμπιού. Εκεί δε φοιτούν παιδιά από τα πλουσιότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά είναι τάχα αυτό το σημαντικότερο? 

Όχι, μερικές ακόμα χιλιάδες κεφαλών, άλλο ένα κρατούμενο, άλλο ένα εύσημο από εκεί· να πιο είναι το σημαντικότερο. 

Έπεται, οσονούπω, η συνέχεια με τα δημόσια νοσοκομεία και τις άλλες «ζημιογόνες» κοινωνικές δομές. 

Μπροστά στην επιτυχία του προγράμματος, δεν έχουν σημασία οι αναλώσιμες ανθρώπινες ζωές.....



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου