Το κλειδί του γρίφου δεν βρίσκεται στην σεισάχθεια, αλλά στην άνοδο των αξιών.

Υπόσχονται στο λαό σεισάχθεια. 

Ότι θα του χαρίσουν τα χρέη στις τράπεζες. Είναι ψεύτες. 

Λένε ψέματα και μάλιστα συνειδητά. 

Ξέρουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο είναι ανέφικτο. 

Μόνο σε περιβάλλον δραχμής θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, τυπώνοντας συνεχώς χρήμα.

Με το ευρώ, αντίθετα, είναι υποχρεωμένοι να αναπληρώνουν κάθε μία νέα διαγραφή χρέους με αντίστοιχα κεφάλαια στις τράπεζες.

Διακόσια είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ είναι τα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. 

Ας πούμε, λοιπόν, ότι προχωράνε σε μία διαγραφή χρεών της τάξης .......του 10%. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει άμεσα να βρουν κεφάλαια ύψους 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. 

Μιλάμε, δηλαδή, για μία νέα μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Για να καταλάβουμε λίγο τα μεγέθη, η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση ήταν της τάξης των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ίδρωσαν οι ιδιώτες μέτοχοι να βρουν ένα μικρό μέρος αυτών. 

Που θα βρουν πρόσθετα 22 δισεκατομμύρια ευρώ; Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι γι΄ αυτό το σκοπό θα πάρουμε ένα νέο δάνειο από την Ευρώπη. Σε ποιόν τα λένε αυτά και με τι σκοπό;

Διέρρεαν όλο το Σαββατοκύριακο οι ιερείς της διαπλοκής ότι αυτοί θέλουν να το κάνουν, να κάνουν δώρο σπίτια και αυτοκίνητα στον δοκιμαζόμενο λαό και ότι ολοκληρώνουν από μέρα σε μέρα τον βασικό σχεδιασμό και ότι στην συνέχεια θα πρέπει να δώσουν το πράσινο φως η τρόικα και η Τράπεζα της Ελλάδας. 

Είναι σαν να λένε, κάνω ένα σχέδιο να σας χαρίσω μερικά δισεκατομμύρια και αν τελικά αυτά δεν σας χαριστούν θα φταίνε οι άλλοι.

Αφήστε που ένα κούρεμα της τάξης του 10% δεν φτάνει ούτε για ζήτω. Το σύστημα χρειάζεται περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια ευρώ για να πούμε ότι έρχεται και πάλι σε μία ισορροπία και ότι αρχίζουμε και έχουμε πάλι τραπεζικό σύστημα. 

Τα δάνεια σε καθυστέρηση είναι περί τα 60 δισεκατομμύρια. Κι αντί να συζητούν το πως θα βγούμε από το αδιέξοδο κάνουν σχέδια που ξέρουν εκ των προτέρων ότι θα απορριφθούν. Καταναλώνουν κεφάλαιο αξιοπιστίας για άγνωστο σκοπό και την ίδια ώρα κάνουν τεράστια ζημιά στο τραπεζικό σύστημα.

Από τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ που έκαναν φτερά από τις ελληνικές τράπεζες, τα τριάντα πήγαν στο εξωτερικό και τα τριάντα στις "ντουλάπες και στα στρώματα". Άλλα σαράντα δισεκατομμύρια υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για να περάσουν οι κάτοχοί τους τις δύσκολες μέρες και να πληρώσουν τους φόρους του Στουρνάρα. 

Θα μπορούσαν να επιστρέψουν στο τραπεζικό σύστημα τουλάχιστον σαράντα δισεκατομμύρια. Ποιός τρελός θα κάνει τώρα κάτι τέτοιο, όταν ξέρει ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφάλαια; Και που θα βρεθούν αυτά; Μήπως από τις καταθέσεις;

Ίσως κάποιοι θέλησαν να κάνουν μικροπολιτική στον Γ. Προβόπουλο. Να του σερβίρουν ένα πακέτο μέτρο που θα είναι υποχρεωμένος να απορρίψει και έτσι να προβάλλουν τον εαυτό τους ως μελλοντικό κεντρικό τραπεζίτη της χώρας. Είναι σαν να βομβαρδίζεις μία πόλη με πυρηνική βόμβα, επειδή θέλεις να πείσεις την κοινωνία για την ανάγκη να γκρεμιστούν δύο - τρία κτίρια...

Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα, το οποίο και είναι άγνωστο πως θα λυθεί. Τα κόκκινα δάνεια δεν είναι ούτε το 10% ούτε το 20% του συνόλου των δανείων. 

Χρειάζεται ένα σχέδιο για το πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, έστω και σε βάθος χρόνου. Το μυστικό ίσως βρίσκεται στο επενδυτικό κλίμα. Όσο οι αξίες υποχωρούν και πολλαπλασιάζεται η προσφορά, λόγω των κόκκινων δανείων, τόσο αυξάνονται οι προσδοκίες των κορακιών ότι θα βγάλουν ακόμη περισσότερα από την υποτιμητική κερδοσκοπία.

Αν πραγματικά ενδιαφερόντουσαν για την τύχη των χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την επίλυση των προβλημάτων του από μία πιο ρεαλιστική βάση. 

Ας πούμε να εξαντλείται η υποχρέωση του δανειολήπτη στο ακίνητο που χάνει και να μην είναι εκτεθειμένος με το σύνολο της περιουσίας του για ένα ακίνητο. Κι αυτά που συζητάμε είναι πραγματικά μέτρα που μπορούν να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα στην αγορά και να στείλουν στα αζήτητα τα σχέδια των υποτιμητικών κερδοσκόπων. 

Το κλειδί του γρίφου δεν βρίσκεται στην σεισάχθεια, αλλά στην άνοδο των αξιών.