ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ
Τα εγκλήματα τους είναι πολλά. Η απόλυτη συνενοχή και η αλληλοσυγκάλυψή τους δεδομένη. Και προκειμένου να εξευμενιστεί το πόπολο, ή ώρα της τιμωρίας τους πλησιάζει...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Και δεν πλησιάζει γιατί το θέλει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει γιατί το θέλουν αυτοί που τους χρησιμοποίησαν σαν πρόθυμες δουλίτσες, προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο τους ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, αφού πρώτα ταπεινώθηκε και έφερε σε πέρας την βρώμικη δουλειά, πρόκειται να πεταχτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα από τους ίδιους που το χρησιμοποίησαν για να αποδομήσουν τη χώρα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που ψαρεύει στα θολά νερά του πολιτικού καιροσκοπισμού είναι κάτι που το έχουμε αναδείξει πολλάκις και σ αυτό το σημείο δεν συντρέχει λόγος να το επαναλάβουμε…
Το να ξεκινά από την άλλη μια υποκριτική μεγαλοστομία περί...
πολιτικής «αποστασίας» και λοιπών αθλιοτήτων από τα συνεταιράκια της συγκυβέρνησης των ανδρεικέλων, όχι μόνο δεν εκπορεύεται από τη διάθεσή τους να τιμήσουν την έννοια της πολιτικής και της προσωπικής αξιοπρέπειας με κανέναν τρόπο, αλλά αντίθετα υποκρύπτει συμπτώματα προσωπικής ανασφάλειας και ενοχικής υστεροβουλίας από τους πρωταγωνιστές του δωσιλογισμού για τα κορυφαία εγκλήματά τους σε βάρος του τόπου.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης, βρίσκεται σε μια διαδικασία εξελισσόμενης και με ταχύτατους ρυθμούς πολιτικής προσέγγισης με τον κορμό της πολιτικής που ασκείται σήμερα στην Ελλάδα, είναι μάλλον πασιφανέστατο, επομένως εκ των πραγμάτων και επί της ουσίας, ουδέποτε τέθηκε στα σοβαρά ζήτημα πολιτικής αποστασιοποίησης βουλευτών του συγκυβερνώντος στρατοπέδου, προκειμένου να προσεγγίσουν μια πολιτική επί της ουσίας διαφορετική από αυτήν που μέχρι σήμερα πιστά και αναντίρρητα υπηρέτησαν.
Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με ένα επικοινωνιακό τέχνασμα (από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ) που δε συνιστά παρά το ξέσπασμα μιας πρακτικής που στο επόμενο διάστημα μόνο την περαιτέρω εντατικοποίησή της μπορούμε να περιμένουμε.
Πρόκειται για μια άθλια πολιτική συνδιαλλαγή που εισάγει πλέον με τρόπο απροκάλυπτο τα φαινόμενα της ώσμωσης ανάμεσα σε ομοειδείς πολιτικά συνιστώσες του πολιτικού συστήματος, αφού το κυρίαρχο ζητούμενο είναι η προτροπή έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν τα πολιτικά αναλώσιμα (βλέπε πολιτικές μαριονέτες) αρκεί να μη διασαλευθεί ανεξέλεγκτα ο κεντρικός άξονας του πολιτικού σχεδιασμού στο θέατρο που λέγεται Ελλάδα.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ε. Βενιζέλος φοβάται την επαπειλούμενη αποστασία των μαριονετών που του απέμειναν (και μαζί του την τρέμει και ο Α. Σαμαράς) και αυτό γιατί έχουν και οι δύο επίγνωση των εξελίξεων που κυοφορούνται, και στις οποίες τα δεδομένα διαμορφώνονται ως εξής:
Το λαδάκι στο καντήλι της συγκυβέρνησης τελείωσε. Η στάση των υπαλλήλων των δανειστών, που κυριολεκτικά προσπερνούν αδιάφοροι το άγχος των πιστών ανδρεικέλων τους, το αποκαλύπτει. Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, αφού πρώτα ταπεινώθηκε και έφερε σε πέρας την βρώμικη δουλειά, πρόκειται οσονούπω να πεταχτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα από τους ίδιους που το χρησιμοποίησαν για να αποδομήσουν τη χώρα.
Οι πρόθυμες Φιλιππινέζες που μέχρι χθες (και για κάμποσες τελευταίες φορές) σήκωναν το βρώμικο χέρι τους υπερψηφίζοντας τα πάντα, τώρα τρέχουν να σωθούν, και το άγχος της προσωπικής τους σωτηρίας, είναι αξιοποιήσιμο πολιτικά από τους χορογράφους που ετοιμάζουν την παράδοση της χώρας στα «στιβαρά» χέρια του Τσίπρα για να συνεχιστεί το ολέθριο σενάριο. Δικαιολογημένα λοιπόν οι Σαμαράς – Βενιζέλος τρέμουν το ενδεχόμενο της κομματικής αποστασίας κάποιων από τους χθεσινούς τους κλακαδόρους.
Αυτή η εναλλαγή, προφανώς δε θα είναι χωρίς ελεγχόμενα ατυχήματα. Και η ιστορική εμπειρία λέει το εξής:
Το σχέδιο του χορογράφου ουδέποτε διακυβεύεται. Και προκειμένου να προχωρήσει απερίσπαστο, τα χθεσινά τσιράκια τους είναι ταυτόχρονα και υποψήφια θύματα σε εξευμενιστική ανθρωποθυσία.
Τα εγκλήματα λοιπόν των Σαμαρά – Βενιζέλου είναι πολλά. Η απόλυτη συνενοχή και η αλληλοσυγκάλυψή τους είναι δεδομένη. Και προκειμένου να εξευμενιστεί το πόπολο, ή ώρα της τιμωρίας τους πλησιάζει.
Και δεν πλησιάζει γιατί το θέλει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει γιατί το θέλουν αυτοί που τους χρησιμοποίησαν σαν πρόθυμες δουλίτσες, προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο τους ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η τιμωρία τους λοιπόν είναι δεδομένη. Πλησιάζει απειλητικά και το αισθάνονται πρωτίστως οι ίδιοι. Γι αυτό και τους κόβει ο κρύος ιδρώτας της «αποστασίας». Τρέμουν πια μόνο το τομάρι τους, και δεκάρα τσακιστή δε δίνουν πλέον για την Ελλάδα.
Δείτε πως φέρονται οι δυνάμεις κατοχής στα προσκυνημένα δουλικά τους διαβάζοντας "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΕΥΜΑ" και τότε θα καταλάβετε τι είναι αυτό που τρέμει σήμερα αυτό το ελεεινό δίδυμο που κατέστρεψε τον τόπο.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τι κάνουν οι χορογράφοι και οι μαριονέτες τους. Αλλά αν ο ηγέτης που έχει ανάγκη ο τόπος θα ξεπηδήσει μέσα από το λαό, για να τον εμπνεύσει και να πάρει στα χέρια του το μέλλον του τόπου.
ellinikoforoum
Τα εγκλήματα τους είναι πολλά. Η απόλυτη συνενοχή και η αλληλοσυγκάλυψή τους δεδομένη. Και προκειμένου να εξευμενιστεί το πόπολο, ή ώρα της τιμωρίας τους πλησιάζει...
Και δεν πλησιάζει γιατί το θέλει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει γιατί το θέλουν αυτοί που τους χρησιμοποίησαν σαν πρόθυμες δουλίτσες, προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο τους ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, αφού πρώτα ταπεινώθηκε και έφερε σε πέρας την βρώμικη δουλειά, πρόκειται να πεταχτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα από τους ίδιους που το χρησιμοποίησαν για να αποδομήσουν τη χώρα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που ψαρεύει στα θολά νερά του πολιτικού καιροσκοπισμού είναι κάτι που το έχουμε αναδείξει πολλάκις και σ αυτό το σημείο δεν συντρέχει λόγος να το επαναλάβουμε…
Το να ξεκινά από την άλλη μια υποκριτική μεγαλοστομία περί...
πολιτικής «αποστασίας» και λοιπών αθλιοτήτων από τα συνεταιράκια της συγκυβέρνησης των ανδρεικέλων, όχι μόνο δεν εκπορεύεται από τη διάθεσή τους να τιμήσουν την έννοια της πολιτικής και της προσωπικής αξιοπρέπειας με κανέναν τρόπο, αλλά αντίθετα υποκρύπτει συμπτώματα προσωπικής ανασφάλειας και ενοχικής υστεροβουλίας από τους πρωταγωνιστές του δωσιλογισμού για τα κορυφαία εγκλήματά τους σε βάρος του τόπου.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης, βρίσκεται σε μια διαδικασία εξελισσόμενης και με ταχύτατους ρυθμούς πολιτικής προσέγγισης με τον κορμό της πολιτικής που ασκείται σήμερα στην Ελλάδα, είναι μάλλον πασιφανέστατο, επομένως εκ των πραγμάτων και επί της ουσίας, ουδέποτε τέθηκε στα σοβαρά ζήτημα πολιτικής αποστασιοποίησης βουλευτών του συγκυβερνώντος στρατοπέδου, προκειμένου να προσεγγίσουν μια πολιτική επί της ουσίας διαφορετική από αυτήν που μέχρι σήμερα πιστά και αναντίρρητα υπηρέτησαν.
Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με ένα επικοινωνιακό τέχνασμα (από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ) που δε συνιστά παρά το ξέσπασμα μιας πρακτικής που στο επόμενο διάστημα μόνο την περαιτέρω εντατικοποίησή της μπορούμε να περιμένουμε.
Πρόκειται για μια άθλια πολιτική συνδιαλλαγή που εισάγει πλέον με τρόπο απροκάλυπτο τα φαινόμενα της ώσμωσης ανάμεσα σε ομοειδείς πολιτικά συνιστώσες του πολιτικού συστήματος, αφού το κυρίαρχο ζητούμενο είναι η προτροπή έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν τα πολιτικά αναλώσιμα (βλέπε πολιτικές μαριονέτες) αρκεί να μη διασαλευθεί ανεξέλεγκτα ο κεντρικός άξονας του πολιτικού σχεδιασμού στο θέατρο που λέγεται Ελλάδα.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ε. Βενιζέλος φοβάται την επαπειλούμενη αποστασία των μαριονετών που του απέμειναν (και μαζί του την τρέμει και ο Α. Σαμαράς) και αυτό γιατί έχουν και οι δύο επίγνωση των εξελίξεων που κυοφορούνται, και στις οποίες τα δεδομένα διαμορφώνονται ως εξής:
Το λαδάκι στο καντήλι της συγκυβέρνησης τελείωσε. Η στάση των υπαλλήλων των δανειστών, που κυριολεκτικά προσπερνούν αδιάφοροι το άγχος των πιστών ανδρεικέλων τους, το αποκαλύπτει. Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, αφού πρώτα ταπεινώθηκε και έφερε σε πέρας την βρώμικη δουλειά, πρόκειται οσονούπω να πεταχτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα από τους ίδιους που το χρησιμοποίησαν για να αποδομήσουν τη χώρα.
Οι πρόθυμες Φιλιππινέζες που μέχρι χθες (και για κάμποσες τελευταίες φορές) σήκωναν το βρώμικο χέρι τους υπερψηφίζοντας τα πάντα, τώρα τρέχουν να σωθούν, και το άγχος της προσωπικής τους σωτηρίας, είναι αξιοποιήσιμο πολιτικά από τους χορογράφους που ετοιμάζουν την παράδοση της χώρας στα «στιβαρά» χέρια του Τσίπρα για να συνεχιστεί το ολέθριο σενάριο. Δικαιολογημένα λοιπόν οι Σαμαράς – Βενιζέλος τρέμουν το ενδεχόμενο της κομματικής αποστασίας κάποιων από τους χθεσινούς τους κλακαδόρους.
Αυτή η εναλλαγή, προφανώς δε θα είναι χωρίς ελεγχόμενα ατυχήματα. Και η ιστορική εμπειρία λέει το εξής:
Το σχέδιο του χορογράφου ουδέποτε διακυβεύεται. Και προκειμένου να προχωρήσει απερίσπαστο, τα χθεσινά τσιράκια τους είναι ταυτόχρονα και υποψήφια θύματα σε εξευμενιστική ανθρωποθυσία.
Τα εγκλήματα λοιπόν των Σαμαρά – Βενιζέλου είναι πολλά. Η απόλυτη συνενοχή και η αλληλοσυγκάλυψή τους είναι δεδομένη. Και προκειμένου να εξευμενιστεί το πόπολο, ή ώρα της τιμωρίας τους πλησιάζει.
Και δεν πλησιάζει γιατί το θέλει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει γιατί το θέλουν αυτοί που τους χρησιμοποίησαν σαν πρόθυμες δουλίτσες, προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο τους ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η τιμωρία τους λοιπόν είναι δεδομένη. Πλησιάζει απειλητικά και το αισθάνονται πρωτίστως οι ίδιοι. Γι αυτό και τους κόβει ο κρύος ιδρώτας της «αποστασίας». Τρέμουν πια μόνο το τομάρι τους, και δεκάρα τσακιστή δε δίνουν πλέον για την Ελλάδα.
Δείτε πως φέρονται οι δυνάμεις κατοχής στα προσκυνημένα δουλικά τους διαβάζοντας "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΕΥΜΑ" και τότε θα καταλάβετε τι είναι αυτό που τρέμει σήμερα αυτό το ελεεινό δίδυμο που κατέστρεψε τον τόπο.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τι κάνουν οι χορογράφοι και οι μαριονέτες τους. Αλλά αν ο ηγέτης που έχει ανάγκη ο τόπος θα ξεπηδήσει μέσα από το λαό, για να τον εμπνεύσει και να πάρει στα χέρια του το μέλλον του τόπου.
ellinikoforoum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου