Βόμβα Παυλόπουλου: "Αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο που συζητάμε".

Ζωηρές ενστάσεις από τον Πρ. Παυλόπουλο για τον νέο φόρο στα ακίνητα

Πόντο  - πόντο   «ξήλωσε»   κατά το ουσιώδες μέρος το  νομοσχέδιο για τα  ακίνητα  ο Προκόπης  Παυλόπουλος  με τη σημερινή ομιλία του  στη Βουλή   κάνοντας ευθέως  λόγο για την αντισυνταγματικότητα  του νέου πλαισίου.   

Όπως  είπε, επικαλούμενος τα  άρθρα  4 παρ. 1 και 5, 17, 18, 25 και 78 του Συντάγματος και τις παρατηρήσεις  της Επιστημονικής   Υπηρεσίας της  Βουλής ,  είναι αντισυνταγματικός ο  υπολογισμός του φόρου επί των ακινήτων  με βάση τις αντικειμενικές αξίες  οι οποίες  πλέον είναι πολλαπλάσιες των πραγματικών.  

Δεύτερον,  δεν μπορεί να φορολογείται ένα ακίνητο ανεξαρτήτως από ....
....την πρόσοδο, άμεση ή έμμεση, την οποία παράγει.  

«Δεδομένου ότι υπό την αντίθετη εκδοχή η φορολόγησή του οδηγεί σ’ έμμεση δήμευση, προφανώς απαγορευμένη από το Σύνταγμα».  Παράλληλα πρότεινε τα εξής :  

« Α. Πρώτον, άμεση αποποινικοποίηση της αντικειμενικής αδυναμίας του οφειλέτη να εξοφλήσει τα χρέη του προς το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα.  
Και τούτο διότι αντικειμενική ποινική ευθύνη –ήτοι ποινική ευθύνη χωρίς υπαιτιότητα, όπως εκείνη που καθιερώνουν π.χ. οι διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 3943/2011- παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα, αφού είναι αντίθετη όχι μόνο προς τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 του Συντάγματος αλλά και προς αυτό τούτο το Κράτος Δικαίου.

Β. Δεύτερον, άμεση θεσμοθέτηση της δυνατότητας του φορολογουμένου να προβάλλει χωρίς επιμέρους περιορισμούς –ήταν, άλλωστε, προεκλογική δέσμευση του ιδίου του κ. Πρωθυπουργού- ένσταση συμψηφισμού των απαιτήσεών του έναντι των αντίστοιχων φορολογικών απαιτήσεων του Δημοσίου.  
Μ’ άλλες λέξεις όταν ο φορολογούμενος έχει εκκαθαρισμένη, κατά τις κείμενες διατάξεις,  απαίτηση έναντι του Δημοσίου και των νομικών προσώπων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, να μπορεί να προβάλει ένσταση συμψηφισμού τους για τις οιεσδήποτε φορολογικές απαιτήσεις του Δημοσίου.  
Τούτο, πέραν των άλλων, θα ενισχύσει την αξιοπιστία του Δημοσίου, το οποίο σήμερα βαρύνεται με τον χαρακτηρισμό του παραδειγματικού «μπαταχτσή».

Γ. Και, τρίτον, άμεση καθιέρωση της δυνατότητας του φορολογουμένου να εκχωρήσει, μονομερώς, ένα ή περισσότερα ακίνητά του, με την ίδια αντικειμενική αξία με την οποία υπολογίζεται ο φόρος επ’ αυτών, για την εξόφληση τόσο των τρεχουσών, όσο και των μελλοντικών φορολογικών του υποχρεώσεων, ως την τελική εξόφλησή τους.  

Θυμίζω ότι ο θεσμός αυτός είναι τόσο αυτονόητος, ώστε ανατρέχει σ’ αυτό τούτο το ρωμαϊκό δίκαιο (έμμεση derelictio)». 

ΔΓ