Το θράσος φαίνεται πως δεν είχε όρια.
Το πάρτι που είχε στηθεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας με τα εξοπλιστικά προγράμματα, γιορτάζονταν από τους πρωταγωνιστές τους με λουκούλλεια γεύματα και με βασιλικές δεξιώσεις.
Οι επιτήδειοι έπρεπε να ικανοποιήσουν και το στομάχι τους πέρα από τις βαθιές τσέπες τους.
Βέβαια και τα τραπεζώματα αυτά χρεώνονταν χωρίς κανένα ενδοιασμό στον ανυποψίαστο Ελληνικό λαό αυξάνοντας περαιτέρω τα χρέη του προς στους τροϊκανούς που έρχονταν από την άκρη του τούνελ.
Πέρα, όμως, από το σολομό και το χαβιάρι υπήρχαν και τα ταξίδια αναψυχής που τα βάπτιζαν…
....υπηρεσιακά.
Τα στοιχεία που παρατίθενται είναι εξοργιστικά και ίσως υπάρχουν ακόμα στα αρχεία υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Είχαν καταγγελθεί το 2005 από τον τότε υπουργό Άμυνας Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο που έβλεπε και δεν πίστευε στα μάτια του και δεν δίστασε να δώσει στη δημοσιότητα τα εν λόγω στοιχεία.
Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι για… εθιμοτυπικές δεξιώσεις είχαν δοθεί μόνο για δύο μήνες του 2001 τον Ιούνιο και τον Ιούλιος 19.800.000 δρχ και για τραπεζώματα το Σεπτέμβριο και τον Αύγουστο του ίδιου έτους δαπανήθηκαν 15.000.000 δρχ.
Ένας άλλος λογαριασμός ανέφερε ότι την εποχή εκείνη δύο γεύματα σε ταβέρνες έφτασαν να κοστίσουν 24.000.000 δρχ.
Και αν μπερδευόμαστε με τις δραχμές ας πάμε σε ευρώ. Το πρώτο δίμηνο του 2004 (επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου) δαπανήθηκαν 360.000 ευρώ σε …οδοιπορικά εσωτερικού ενώ στο συγκεκριμένο κωδικό ήταν προϋπολογισμένα 320.000 ευρώ που προορίζονταν για να καλυφθούν τα οδοιπορικά ολόκληρου του έτους (!).
Όχι δεν λέμε ότι πήγαιναν… εκδρομές.
Πάντως σε κάθε τέτοιο ταξίδι πήγαιναν πέντε έως και δεκατέσσερα άτομα.
Και οι σπατάλες δεν είχαν τελειωμό. Μόνο το πιλοτικό πρόγραμμα… αυτοματοποιημένης απόδοσης ειδικοτήτων στις Ένοπλες Δυνάμεις κόστισε 300.900.000 εκ. δρχ. επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου.
Για την προμήθεια δύο ηλεκτρονικών σαρωτών ο πρώην υπουργός Άμυνας βρήκε τιμολόγιο 67.000.000 δρχ. Για αγορές …βιβλίων δόθηκαν από το 2001 έως τα μέσα του 2004 5.000.000 ευρώ χωρίς να αγοραστεί η… βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Και οι καταγγελίες δεν έπεφταν «βροχή» τότε μόνο από τη Νέα Δημοκρατία.
Σε δελτίο τύπου που είχε εκδώσει (3/11/2003) και ο τότε υπεύθυνος Άμυνας του Συνασπισμού Ν. Χουντής κατήγγειλε ότι οι εξοπλιστικές δαπάνες επί πρωθυπουργίας Σημίτη ξεπέρασαν τα 10 τρις δρχ και μόνο την περίοδο 2000-2003 το κόστος αγοράς οπλικών συστημάτων χρέωσαν το ελληνικό δημόσιο με 15,4 δισ. ευρώ.
Ακόμα αναζητούνται τα αντισταθμιστικά ωφελήματα ύψους 73 εκ. δολ. από την αγορά των πυραύλων TOR-M1 , σύμβαση που φέρει την υπογραφή του Άκη Τσοχατζόπουλου. Το ποσό αυτό έφυγε από τη Μόσχα και όπως υποστήριξε το Κρεμλίνο τα συγκεκριμένα χρήματα κατατέθηκαν σε εταιρίες που είχαν λογαριασμούς στο …Μαυροβούνιο και σε τράπεζες των νήσων Κέϊμαν.
Και ο τότε η κυβέρνηση Σημίτη δεν φάνηκε να ψάχνει εναγωνίως να τα βρει. Μήπως ήξερε που είχαν καταλήξει αυτά τα χρήματα;
Και τα σκάνδαλα δεν έχουν αρχή και τέλος. Γίνονταν συμβάσεις σαν να αναζητούσαμε με μανία να ξοδέψουμε χρήματα…
Στην αγορά των ελικοπτέρων Απάτσι επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου αντί να πάμε σε διακρατική συμφωνία που η Αμερική μας πουλούσε το κάθε ελικόπτερο 42,4 εκ. δολ προτιμήσαμε άλλο ….δρόμο και το πληρώσαμε 56 εκ. δολ.(!) το κάθε ελικόπτερο.
Και κανείς τότε δεν είχε κρίση συνείδησης στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ίσως κάποιοι να είχαν τους λόγους τους και γι αυτό το γιόρταζαν βέβαια μετά με λουκούλλεια γεύματα τα οποία και αυτά χρεωνόντουσαν στον ελληνικό λαό.
Για την τιμή των 42,4 είχε δώσει επίσημη προσφορά η αμερικανική κυβέρνηση. Το πλούσιο Κουβέϊτ πήγε σε διακρατική συμφωνία για την προμήθεια του ιδίου τύπου ελικοπτέρου. Εμείς όχι.
Και τα εξοργιστικά δεν έχουν τελειωμό. Για τους ίδιους κινητήρες των ελικοπτέρων Απάτσι η Ν.Δ. τους είχε πληρώσει 400.000 δολ. τον καθένα. Η Ουάσιγκτον μας τον πουλούσε με διακρατική συμφωνία 656.000 δολ. και η κατασκευάστρια εταιρία η Boeing μας το …πρόσφερε 1.200.000 δολ.
Το σκάνδαλο των υποβρυχίων δεν ήταν το μόνο
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1999 το υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπέγραψε σύμβαση με τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τη ναυπήγηση τεσσάρων κανονιοφόρων κλάσης «Πυρπολυτής».
Το ύψος της σύμβασης ήταν 61 δισ. δρχ. Η σύμβαση μεταξύ άλλων προέβλεπε έναρξη των παραδόσεων τον Αύγουστο του 2002.
Τα σκάφη παραδόθηκαν ετεροχρονισμένα και η ρήτρα προέβλεπε δυνατότητα να επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση πρόστιμο στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά 20 δις δρχ.
Τα Ναυπηγεία είχαν στο μεταξύ πωληθεί στους Γερμανούς . Η κυβέρνηση ποτέ δεν ενεργοποίησε τη ρήτρα. Γιατί άραγε;
Αν θελήσει η Δικαιοσύνη να τα ψάξει όλα στα εξοπλιστικά προγράμματα θα πρέπει να ασχολείται δεκαετίες μόνο με αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου