Πως καρτερείς την Λευτεριά να σε' βρει ;

Ο δρόμος που εσύ χάραξες δεν είναι ο δικό της ,

καρδιά αλλού φυσά εκείνος ο αέρας και το ξέρεις ,

πλάσε με χέρια με αγάπη για τον λυτρωμό της .

Έμπα στον δρόμο της ζωής, ξεψάχνισε την ,

κοίτα να δεις ανάσα έχει που στερεύει .

Είναι αυτήν που σε'χει προσπεράσει

ή είναι αυτήν που ν' αναστηθεί γυρεύει ;

Μα εγώ πως χάθηκα κι απομακρύνθηκα από εκείνη ,

μήπως στον φόρτο της ζωής και στα γυρεύω ,

ή μήπως στον πόνο ενός λαού που εγώ κωφεύω

και δεν θυμάμαι την αξία του λυτρωμού της ;

Της Λευτεριάς η ανάσα πως.....
.. μυρίζει ;

Γιατί την ξέχασα και πια δεν την θυμάμαι

και πως να βρω κουράγιο κι αετοσύνη

σ'αυτό που στέρησαν να βρω λιγάκι απάγκιο .

Μήπως του γένους μου η Ιστορία μέλει να ξαναζήσω

σαν θα δω πως βαλσαμώνουν τ' όνειρό μου,

ή αυτά που εγίναν πάλι σαν θέατρο σκιών θα τ' αναστήσω

ν' αποκαρδιώσω πάλι αυτόν τον αέναο εχθρό μου ;

Πως καρτερείς την Λευτεριά να σε' βρει ;

Ο δρόμος που εσύ χάραξες δεν είναι ο δικό της ,

καρδιά αλλού φυσά εκείνος ο αέρας και το ξέρεις ,

πλάσε με χέρια με αγάπη για τον λυτρωμό της .

Κάπου εκεί είν'αυτήν και με γυρεύει ,

σαν να με καλεί να δώσω αυτό που' δώσαν κι άλλοι

και μεσ΄της αντρειοσύνης την γλυκιά την παραζάλη

να ζήσω λεύτερα την καρδιά και πάλι ν' αρμενίζει .

ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν