Δεν ξέρω τι είναι πιο φοβερό για ένα νέο άνθρωπο που του έχουν πάρει τα όνειρά του, και του τα ροκανίζουν βίαια, μέχρι να του κόψουν κάθε ελπίδα, κάθε επιθυμία, κάθε ζωντάνια, να καθίσει σπίτι και να κοπανάει το κεφάλι στους τοίχους, να περιφέρεται ασκόπως, ή να χωθεί σ΄ενα γραφείο και να δουλεύει 15 ώρες την ημέρα..τσάμπα.
Πόσο χυδαίο μπορεί να είναι ένα σύστημα , να προωθεί σαν λύση την σκλαβιά, και να τη στολίζει με επιχειρήματα.
Να προσπαθεί να πείσει ένα παιδί πως η λύση σε πρώτη φάση τουλάχιστον είναι να «χωθεί» σαν ποντίκι σε ένα εργασιακό υπόνομο, να ικετεύει το κάθε αφεντικό να τον έχει στη δούλεψή του έστω και τσάμπα.
Κι από εκεί ο δρόμος ....
...για το χτίσιμο της προσωπικότητας του σκλάβουν είναι πανεύκολος.
Θα μάθει να χαίρεται όταν από το τίποτα του δώσουν το κάτι.
Θα νοιώσει περήφανος όταν κατορθώσει από τη φάση του άμισθου σκλάβου να περάσει στη φάση του σκλάβου που του ρίχνουν ένα κομμάτι ψωμί...
Χυδαιότητα
Και ανικανότητα των φοβισμένων ανθρώπων να αντιδράσουν. Λες και η ασυδοσία είναι κάποιος θεΪκός νόμος απαράβατος που έτσι τον βρήκαμε κι έτσι πρέπει να τον δεχτούμε χωρίς πολλές κουβέντες....
Ντροπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου