Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ...

Μπορεί κανείς να φανταστεί ένα Σούπερ Μάρκετ χωρίς ψωμί,αυγά,γάλα,αλεύρι,ζάχαρη ;

Μπορούμε να δούμε πόσο γυμνή θα είναι η Ερμού χωρίς εμπορικάκαταστήματα ρούχων-υποδημάτων ;
Είναι δυνατόν να φανταστούμε το Πασαλιμάνι ή την Περαία χωρίς καταστήματα εστίασης ;;

Ερωτήματα που έχουν προφανείς απαντήσεις και δίνουν την απάντηση στην καθοδηγούμενη καταστροφή του Εμπορικού ιστού της Ελλάδας, στο όνομα της ....

....παραγωγής επιχειρήσεων με νέους που θεωρητικά ,με υψηλού βαθμού καινοτομίες στα προϊόντα ή την μορφή λειτουργίας τους θα μεταμορφώσουν την Ελληνική αγορά σε παράδεισο επιχειρηματικής κερδοφορίας παράγοντας υπεραξία στα προϊόντα ή τις επιχειρήσεις. Μισή αλήθεια.

•  Ταυτόχρονα η ίδια η Ε.Ε. με επιδοτούμενα προγράμματα μέσω ΕΣΠΑ ωθεί  τους νέους στην καταγραφή και αποτύπωση της επιχειρηματικής τους σκέψης-πρότασης στην Ε.Ε. επιτρέποντας την υφαρπαγή καινοτόμων ιδεών -σκέψεων -προτάσεων με δέλεαρ την επικείμενη χρηματοδότηση τους.

Το ζητούμενο όμως στην Ελλάδα δεν είναι η προσχηματική ανάπτυξη ,αλλά  είναι η ορθή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας παρά το ότι σήμερα υπάρχει καθεστώς ποινικοποίησης της επιχειρηματικότητας των ΜμΕ προς όφελος των πολυεθνικών .

Πράγματι λοιπόν η Ελληνική οικονομία έχει ανάγκη αναδιάρθρωσης εν μέσω καθημερινών μεταβολών στον κώδικα φορολογικών στοιχείων και βιβλίων ως επίσης και χιλιάδων κανονιστικών διατάξεων που αποσυντονίζουν  και δημιουργούν χάος στην οποιαδήποτε στοχευμένη και οργανωμένη προσπάθεια του μέσου επιχειρηματία .

Σημειωτέον ότι αυτός ο μέσος επιχειρηματίας μέχρι και σήμερα συνεισφέρει σε ποσοστό 85% στο εργατικό δυναμικό της χώρας(3).

Και ενώ καταγράφουμε καθημερινά “Θανάτους” σε ΜμΕ λόγω αυξημένης φορολόγησηςαλλά και άλλων στρεβλώσεων (ηθελημένων κατ εμέ και όχι απο άγνοια), κανείς δεν αναφέρετε στην διαδικασία υποστήριξης των 780.000 επιχειρήσεων που έχουνεναπομείνει στην Ελληνική αγορά και εκ των οποίων οι μισές τουλάχιστον έχουν σοβαρότατα προβλήματα λειτουργίας (1).

Ο  υποχρεωτικός καταναγκασμός των επιχειρήσεων σε οριστικό λουκέτο εμφανίζεται όλο και πιο έντονα με τα επίσημα στοιχεία στις κατά τόπους εφορίες.

• Είναι δυνατόν όμως να λειτουργήσει η “αγορά’ χωρίς ψωμί , λάδι , αλεύρι , γάλα;;
• Σαφέστατα όχι.

Και εφ όσον έχουν κλείσει με λουκέτο οι επιχειρήσεις που τροφοδοτούν την αγορά που θα μεταφερθεί η όποια υφιστάμενη δραστηριότητα τους ;
Ας θυμηθούμε το παράδειγμα του συνοικιακού μπακάλικου  και την διάλυση του από επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου που εμφανίστηκαν την δεκαετία του 1980δειλά και σήμερα έχουν μεταφέρει τους τίτλους ιδιοκτησίας τους σε δακτυλοδεικτούμενες πολυεθνικές που δεν γνωρίζουν πατρίδα αλλά πατρίδα είναι η χώρα που τους παρέχει φορολογικό άσυλο και χαμηλό εργατικό προσωπικό  .

Παρά την στοχευμένη δραματική μείωση του εισοδήματος των πολιτών στο όνομα τηςδημοσιονομικής προσαρμογής οι ανάγκες της τοπικής αγοράς για ένδυση ,υπόδηση , τροφή ,παραμένουν ,έστω και με αύξηση πωλήσεων σε προϊόντα με χαμηλή τιμή κατ επέκταση μάλλον και σε χαμηλή ποιότητα.
Αρα οι ωφελημένοι σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα είναι οι εταιρείες που μπορούν να διατηρούν χρηματοδότηση (ενώ στην Ελλάδα δεν υφίσταται Τραπεζική  χρηματοδότησηΜμΕ) και αντέχουν σε πίεση ρευστότητας.

Η δε αλλαγή στο καθεστώς μισθώσεων είναι αλλο ένα χτύπημα κάτω απο την μέση για τις ΜμΕ (3). Αποτέλεσμα είναι η σε χρόνο μηδέν μεταφορά της ελέυθερης αγοράς σε  μονοπωλιακή αγορά για τα προϊόντα του κλασικού εμπορίου .

Δεν είναι τυχαίο ότι το το 0,6% του πληθυσμού κατέχει το 39,3% του πλούτου του πλανήτη στα χέρια του (4).

•  Η αναδιάρθρωση της οικονομίας αφορά το σύνολο των Ελλήνων και των υφιστάμενων ακόμα και σήμερα ΜμΕ και όχι μόνο την νεανική επιχειρηματικότητα.

Για την δε πρόταση αλλαγής του φοροτεχνικού δεδικασμένου στην Ελλάδα απόφορολόγηση δεδουλευμένων στην φορολόγηση εισπραχθέντων που αποτυπώνεται παρασκηνιακά σαν ριζοσπαστική λύση και σοβαρότατη υποστήριξη στην προσδοκώμενη ανάπτυξη ,υπάρχει παγερή σιωπή από τους κυβερνώντες και μη, διότι  προς  το παρόν συναντά σοβαρή “αντίσταση” από φοροτεχνικούς ,δικηγόρους και λογιστές καθότι αντίκειται στα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και έτσι εξακολουθούμε και βιώνουμε την απόλυτη σιωπή ,τον εργασιακό μεσαίωνα και την παρατεταμένη ύφεση ….
Παρά την σιωπή όμως είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα τα συντεχνιακά συμφέροντα θα καταρρεύσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου
Μέχρι τότε θα παρατηρούμε την επιτηδευμένη καταστροφή των ΜμΕ και την μεταφορά του κύκλου εργασιών τους στις πολυεθνικές με αιχμή την προσχηματική ανάγκη για καινοτόμο επιχειρηματική δραστηριότητα παραγνωρίζοντας την συμμετοχή των κλασικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην ομοιόμορφη ανάπτυξη του επιχειρηματικού ιστού.