Από την στιγμή που όλα τα κράτη της Μεσογείου φλέγονται (όπως έχω γράψει επανειλημμένως, τα
βορειοαφρικανικά από τα πυρά, τα νοτιοευρωπαϊκά από το χρηματοπιστωτικό σύστημα), το ερώτημα ήταν σε ποια χώρα θα στραφεί ο «εκδημοκρατισμός».
Το Ισραήλ πίεζε για το Ιράν, εθεωρείτο ότι μπορεί να είναι ο επόμενος στόχος, αλλά τα πράγματα έδειξαν ποια θα είναι η μελλοντική κίνηση, από την στιγμή που οι Η.Π.Α. ήρθαν σε συμφωνία με τους Ιρανούς, γεγονός που κατέδειξε πως οι «αυθόρμητες διαδηλώσεις» αλλού θα πραγματοποιούνταν.
Δεν ήθελε και ιδιαίτερη αναζήτηση να γίνει αντιληπτό πως κάποια συνορεύουσα χώρα με την Ρωσία θα έπλητταν. Το ερώτημα ήταν, αν...
.. θα επρόκειτο για κάποια ασιατική ανατολικά της Κασπίας, ή για μια από τις συνήθεις ύποπτες της Μαύρης Θάλασσας.
Τα ρωσικά ΜΜΕ είχαν κάνει λόγο πάντως, πως η επόμενη κίνηση θα κατευθυνόταν εμμέσως προς την Ρωσία. Κι έτσι συνέβη, οπότε ανακύπτουν τώρα πολλά άλλα ερωτήματα. Γράφεται πως υφίσταται πιέσεις η Μόσχα, να αποφύγει ενέργειες που θα θίξουν την ακεραιότητα της Ουκρανίας. Οι πιέσεις συνοδεύονται και από απειλές.
Το μόνο που ο Λευκός Οίκος διευκρίνισε είναι ότι οι Η.Π.Α. θα αναστείλουν τη συμμετοχή τους στις προπαρασκευαστικές συναντήσεις για τη σύνοδο κορυφής της ομάδας της G8 στο Σότσι της Ρωσίας.
Αυτό είναι όλο, θα ρωτούσε κάποιος; Μα, η ματαίωση συνόδου των G8 ζημιώνει ομοιομόρφως όλες τις συμμετέχουσες χώρες. Κι εδώ είναι τώρα όλα τα δυσεξήγητα. Τι άλλο μπορεί να κάνει η Δύση;
Θα αντιπαρατάξει στρατεύματα εναντίον των Ρώσων; Αποκλείεται, εκτός κι αν αποφασίσθηκε η έναρξη Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία; Μα αν απαντήσει η Ρωσία μόνον με διακοπή αερίου στην Ευρώπη, αποτελειώνει οριστικώς πρώτα την Ουκρανία -που βρίσκεται ήδη σε πτώχευση- και επιφέρει ανυπολόγιστο πλήγμα στην Ευρώπη.
Οι αντιδράσεις της Δύσης, είναι λες και έχει αποφασιστεί να διατηρήσει η Ρωσία την επικυριαρχία της στην Κριμαία, και να αφήσει την υπόλοιπη Ουκρανία στην επιρροή της Δύσης. Αυτό είναι ένα καλό σενάριο, που θα μπορούσε και να έχει προαποφασιστεί, λαμβανομένων υπόψη και των υποτονικών αντιδράσεων της Δύσης.
Παρά την ελκυστική συνωμοσιολογική χροιά που έχει αυτή η υπόθεση, και χωρίς να την αποκλείω -τίποτε δεν αποκλείεται στα πολιτικά γίγνεσθαι- δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η Ρωσία θα αφήσει χώρα με την οποία συνορεύει, χωρίς να την ελέγχει, ή να είναι αυστηρώς ουδέτερη. Μια Κριμαία ρωσική, ικανοποιεί προφανώς την Ρωσία, αλλά την υπόλοιπη Ουκρανία στα χέρια της Δύσης και μάλιστα του ΝΑΤΟ, δεν πρόκειται να την δεχθεί. Τα γεγονότα στην Γεωργία του 2008 δείχνουν τις προθέσεις τους.
Σ’ αυτό περίπου το πνεύμα της ανάλυσης -που δεν την γράφω για πρώτη φορά εδώ- είναι και αυτή του κ. Νικολάι Σουρκόφ στην Rusia Today. Ο οποίος δεν εξεπλάγη από τα γεγονότα, αφού γράφει πως «Η καταστροφική εμπειρία των επαναστάσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο, υποχρεώνει τη Ρωσία να ανησυχεί για τη μελλοντική τύχη της Ουκρανίας. Η ομοιότητα των γεγονότων είναι ολοφάνερη με την ακραία πόλωση και την εξουσία στους εξτρεμιστές. Στο εκρηκτικό κοκτέιλ προστίθεται και η ουσιαστική χρεοκοπία, με το μέλλον να φαντάζει ζοφερό.
» Η ομοιότητα των γεγονότων στο Κίεβο με την Αραβική άνοιξη είναι ολοφάνερη. Στην Αίγυπτο και την Τυνησία -όπως και στην Ουκρανία- όλα άρχισαν με την έξοδο απλών πολιτών στους δρόμους, οι οποίοι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν κατά της διαφθοράς, της καταπάτησης των δικαιωμάτων τους και του χαμηλού βιοτικού τους επιπέδου.
» Στην πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο οι ακτιβιστές μοίραζαν στους διαδηλωτές ίδια φυλλάδια με εντολές, όπως ακριβώς συνέβαινε και στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου. Δεν μιλάμε εδώ για κάποια παγκόσμια συνωμοσία, παρά μόνο για το ότι οι εχθροί του Βίκτορ Γιανουκόβιτς μελέτησαν προσεκτικά την επιτυχημένη συνταγή των Αράβων, που αποτέλεσαν τον πρόδρομο σε ενέργειες ανάλογου είδους.
» Και στις δυο περιπτώσεις η επανάσταση οδήγησε στη ριζοσπαστικοποίηση των αντιμαχόμενων πλευρών και στην πόλωση ολόκληρης της κοινωνίας. Στην Τυνησία και στην Αίγυπτο ο πληθυσμός χωρίστηκε σε ισλαμιστές και σε υποστηρικτές του κοσμικού κράτους. Στην Ουκρανία το φιλορωσικό νοτιοανατολικό τμήμα βρίσκεται αντιμέτωπο με το εθνικιστικά προδιατεθειμένο δυτικό.
» Όλα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν, με φόντο τα σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Η Ουκρανία, όπως και η Αίγυπτος, ισορροπεί στο όριο της χρεωκοπίας.
Ο Μακεδών
Υ.Γ. Ο κ. Βενιζέλος είδε εκπροσώπους τω Ελλήνων στην Μαριούπολη. Είναι θετικό το γεγονός, που δείχνει ταυτόχρονα πως αν τα ΜΜΕ επιδείξουν το ίδιο ενδιαφέρον για τους Αποδήμους, ίσως κάποιος Έλληνας Πρωθυπουργός ή ΥΠΕΞ, θυμηθεί πως υπάρχουν Έλληνες και στην Β. Ήπειρο -που ποτέ δεν επισκέφθηκαν-, ή στην Ίμβρο.
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου