Σήκω και πάλεψε όπως κάνουνε πάντα είμαστε κόρες , γιοί παλιών Καπεταναίων .....

Ωσάν να στέρεψαν τα λόγια τα μεγάλα
ωσάν να σίγησαν τα στόματα των αξίων ,
μηδέ να 'ναι ο καημός που μας γιομίζει
ή αυτό το κλάμα για νεκρούς Εθνοσωτήρων ;

Μήπως να έσβησε από μέσα μας η κάψα ,
αυτή η κάψα που την λένε ΛΕΥΤΕΡΙΑ
και ν' αποστράγγιξε η μοίρα η πανώρια
ότι θεριεύει σ' Ελλήνων τα σωθικά ;

Πως να στεριώσεις σκυφτός σ'αυτόν τόπο
τον ποτισμένο με Ηρώων μας το αίμα ;
Σαν ν' αγναντεύει η ψυχή και ....
....να 'γινε η ώρα

σ' αυτούς να σβήσουμε της προδοσίας το βλέμμα .

Σήκω και πάλεψε όπως κάνουνε πάντα
είμαστε κόρες , γιοί παλιών Καπεταναίων ,
γιατί της Ιστορίας η πλάκα γράφει ακόμα
να'μαστε η περηφάνια και η χαρά στα χείλη νέων.

Άξια Ελληνίδα Χαρά Νικοπούλου δεν στερεύει ποτέ απ'τις καρδιές Ελλήνων αυτήν η δίψα για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ κυρά δασκάλα, μόνο ...κατοικεί εκεί μέσα ....και θεριεύει και ψάχνει να βρεί τον τρόπο να ξεσπάσει .

Μα σαν ξεσπάσει αυτήν η δίψα δεν θα'ναι μπόρα , θα μας θυμούνται κι εμάς ο κόσμος να χαλάσει ...

Πως να πιστέψεις κανείς μέσα κι απ'τα λόγια σου κυρά δασκάλα πως όλα τέλειωσαν ... μήπως τώρα αρχίζουν ;

Να'ναι σιμά η ώρα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ...

 
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ Σ'ΟΤΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ 

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν