Λύση ακόμα δεν...
θα εξευρεθεί έστω κι αν, κατά εξαίρεση, ο Πανάγαθος εγκαταστήσει τη θεία επιφοίτηση στον εγκέφαλο των σπουδαιοτέρων και αξιοτέρων οικονομικών εγκεφάλων, ημεδαπών και αλλοδαπών.
Η διαπίστωση δεν αποτελεί κινδυνολογία, ούτε είναι εκτός πραγματικότητας.
Στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα παραμείνουν ως τέτοια σε βάθος χρόνου, ακριβώς γιατί δεν αναμένεται στο ορατό τουλάχιστον μέλλον να εκλείψουν οι λόγοι και οι αιτίες που τα μετέτρεψαν περίπου σαν τις καλαμιές που μεγαλώνουν σαπίζοντας, μέσα στα λασπόνερα των βάλτων.
Ωστόσο, το τραγικό της περίπτωσης δεν είναι το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στην οικονομία και ειδικότερα στην προοπτική της ανάπτυξης ενός φαλιρισμένου ήδη κράτους, όσο το ανθρώπινο δράμα που κρύβεται σχεδόν πίσω από κάθε ένα εξ αυτών.
Δράματα που όποιο χρώμα κι αν έχουν, η «αξία» τους δεν αποτιμάται σε χρήματα, ούτε είναι αριθμοί που διαμορφώνουν -ανάλογα με το πρόσημό τους- οικονομικούς ισολογισμούς.
Εκτός βέβαια κι αν στα… Ελληνικότατα και Χριστιανικότατα μέρη μας, στα πλαίσια πάντα του… εκσυγχρονισμού και του πλατέματος του πνεύματος και της σκέψης, μετακινήσαμε σε άλλη κλίμακα ηθικών αξιών την ανθρώπινη ψυχή και τον ανθρώπινο πόνο, προσδίδοντάς τους και… αγοραία αξία.
Οπόταν, σε μια τέτοια περίπτωση, αν ήθελαν τα ξένα επενδυτικά ταμεία να κάνουν τα παλούκια τους χρυσά, περισσότερο θα τους συνέφερε να αγοράζουν από την Κύπρο… ποσότητες ανθρώπινου πόνου και δυστυχίας, παρά να επιδοθούν στη μαζική αγορά «κόκκινων» δανείων!
Ας μην αυτοαπατόμαστε: Ως μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα μείνουν για πολλά πολλά χρόνια, αφού θα «συντηρούμε» και ανεχόμαστε και τις αιτίες και τις νοοτροπίες και τις δολοπλοκίες, αλλά και τους ίδιους ανθρώπους που προκάλεσαν την τωρινή οικονομική μας τραγωδία.
Υπάρχει ελπίδα; Ίσως, εάν και εφόσον ως πολίτες, ξυπνήσουμε από τον… υπνάκο διαρκείας στον οποίον μακαρίως αναπαυόμαστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου