μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν τριπλό εφιάλτη…
Και πριν επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό τον τριπλό εφιάλτη, η απάντηση στο ερώτημα που ακολουθεί, είναι μοιραίο να βάλει τη δική της ανεξίτηλη σφραγίδα, στις εξελίξεις που έρχονται, και που όλα δείχνουν πως θα είναι εφιαλτικές:
«Στις δύσκολες μέρες που ξημερώνουν, αλλά και ....
.....στις γκαστρωμένες νύχτες που ξεκινούν κάθε σούρουπο, ποιοι είναι αυτοί που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της εθνικής αξιοπρέπειας της χώρας???» - Το έχουμε αναλογιστεί???
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, αποκαθήλωσαν τους πυλώνες του επικίνδυνου παραμυθιού, πάνω στο οποίο στήριξε την ύπαρξή του ο σύγχρονος δωσιλογισμός και η ελληνόφωνη ρουφιανιά που σφετερίζεται την πολιτική εξουσία στον τόπο.
Το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας πάνω στο οποίο μεγαλούργησε η φαφλατάδικη κενολογία αναφορικά με την ευρωπαϊκή πολιτική και τις συμμαχίες της στα πλαίσια αυτής της επιλογής, κατέρρευσε με πάταγο.
Τα Βαλκάνια στα οποία φιλοδόξησαν μικρομέγαλοι πολιτικοί τενεκέδες να… αναγορευτούν σε ταγούς των πολιτικών αλλαγών, εκδικούνται με το δικό τους αμείλικτο τρόπο την έλλειψη εθνικής στρατηγικής και την επικίνδυνη απερισκεψία τους.
Ο αλβανικός εθνικισμός μετά τον επικίνδυνο εναγκαλισμό του με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και την προκλητική στήριξη από το νέο-οθωμανικό δίδυμο στα πλαίσια της Βαλκανικής του γεωστρατηγικής, απειλεί πλέον ανοικτά τα βόρεια σύνορα της χώρας, και τα όσα πρωτοφανή συνέβησαν στο Βελιγράδι, δεν είναι παρά ένα προπομπός για κείνα που ετοιμάζουν οι συμμορίες των ισλαμοκατσαπλιάδων με τα βλέμμα στραμμένο στην Ελλάδα.
Η ταυτότητα των «φίλων και συμμάχων» στα πλαίσια του ευρωπαϊκού ιδεώδους, αποδείχτηκε πλαστή. Οι μάσκες κατέπεσαν μπρός στο δέλεαρ που συνιστά για όλους αυτούς η ύπαρξη μιας προσκυνημένης και δουλόφρονος πολιτικής ηγεσίας, και εν μια νυκτί απέδειξαν πως η Ελλάδα, δεν αντιμετωπίζεται από κανέναν ως εταίρος ισότιμος, αλλά ως ένα οικόπεδο ευκαιρίας, και πήραν θέση για την τελική τους έφοδο, προκειμένου ν κουρσέψουν και την τελευταία του σπιθαμή.
Το πολυδιαφημισμένο κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, αναδεικνύεται πλέον σε ρωμαϊκή αρένα για τον Ελληνισμό, και οι ακριβοπληρωμένοι ηγέτες του, προφυλαγμένοι μέσα σε ένα ιδιότυπο νομικό και πολιτικό πολιτισμό που οι ίδιοι δημιούργησαν, λειτούργησαν ως επικίνδυνη Πέμπτη φάλαγγα με θύματα τόσο την Ελληνική κοινωνία όσο και αυτήν ακόμη την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Οι «πολύτιμοι σύμμαχοί» μας, αφού πρώτα διέπρεψαν ως αδίστακτοι εκβιαστές ενός ολόκληρου λαού, σήμερα που απέναντι στον Ελληνισμό ορθώνεται μια απροκάλυπτη γεωπολιτική απειλή, σφυρίζουν αδιάφορα ή – ακόμη χειρότερα – συμπαρατάσσονται ανοικτά με το μέρος του αντιπάλου.
Το προδοτικό παραμύθι της «Ελληνοτουρκικής φιλίας» είναι ο τρίτος πυλώνας που αποκαθηλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, και οι προειδοποιήσεις για τις οποίες έγκαιρα είχαμε μιλήσει, επιβεβαιώνονται πλέον με τον πιο τραγικό τρόπο.
Οι τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο τείνουν να καταστούν ανεξέλεγκτες… Το βλέμμα της στρατοκρατικής τουρκικής διοίκησης, είναι πλέον απροκάλυπτα στραμμένο προς την Ελλάδα… Οι «σύμμαχοι και φίλοι» μας μένουν προκλητικά απαθείς έως και εχθρικά διακείμενοι απέναντι σε μια Ελλάδα που τη διοικούν άβουλες Φιλιππινέζες…
Και μια συμμορία φοβικών και ανίκανων, επιμένει να αρκείται σε ετεροχρονισμένα διαγγέλματα νουθεσίας του αφυπνισμένου θεριού, εξασφαλίζοντάς του την απαραίτητη πίστωση χρόνου για την επιχειρησιακή και επικοινωνιακή του προετοιμασία.
Έτσι η χώρα μας, στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο,βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν τριπλό εφιάλτη:
Με το τόξο του νέο-οθωμανικού ισλαμοφασισμού να ετοιμάζεται πυρετωδώς για το γεωπολιτικό της στραγγαλισμό από τα βόρεια σύνορά της…
Με την τουρκική στρατοκρατία να οδηγεί το σκηνικό των προκλήσεων σε σημείο που δε θα είναι πλέον εύκολο να τον αναστρέψει ούτε η ίδια….
Με συμμάχους ανύπαρκτους και απρόθυμους να τη στηρίξουν μέσα από την πολυδιαφημισμένη φυσική της γεωπολιτική δεξαμενή, με ακυρωμένες τις λοιπές διεθνείς συμμαχίες της, και με μηδενική στρατηγική επείγουσας αναπλήρωσης αυτού του κενού.
Και μέσα σ αυτό το εφιαλτικό σκηνικό…
Στο τιμόνι της χώρας, βρίσκεται ένας ξοφλημένος πρωθυπουργός, που αντί να συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη των επιτελείων, επέλεξε να χαριεντίζεται με τουςατζέντηδες τουτουρισμού στο πλευρό της Κεφαλογιάννη «πουλώντας» ανάπτυξη και λοιπές ανούσιες φλυαρίες…
Στο τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής, βρίσκεται μια επικίνδυνη εγωπαθής πολιτική φιγούρα, βγαλμένη από τα σπλάχνα της μήτρας που γέννησε τις μαριονέτες των Ιμίων. Ένας αδίστακτος πεμπτοφαλαγγίτης του Ελληνισμού, που μόλις ένα μήνα πριν στοχοποιούσε και πάντως εγκατέλειπε την Κύπρο, βορά στα σχέδια της τουρκικής στρατηγικής.
Ο μοναδικός ίσως ελληνόφωνος πολιτικός μετά τη δικτατορία, που τόλμησε να κάνει διάβημα απέναντι στην Κύπρο για το καταχέριασμα που δέχτηκε για τη στάση του από την Ελληνοκύπρια ευρωβουλευτή Ε. Θεοχάρους. Ένας πολιτικός που δεν κατάλαβε (ή που αρνήθηκε να καταλάβει) το βρώμικο παιχνίδι που έπαιξε με τους νεοναζί του Κιέβου… Την άθλια στάση που υιοθέτησε, σε βάρος του αγωνιζόμενου περήφανου Συριακού λαού.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που καμαρώνει στη θέση του αντιπροέδρου της Ελληνικής κυβέρνησης και υπουργού των Εξωτερικών, που δεν κατάλαβε το επικίνδυνο παιχνίδι του Αλβανικού εθνικισμού στο Βελιγράδι…
Για τον άνθρωπο που επί της ουσίας σιώπησε μετά το δολοφονικό πλιάτσικο που εξαπέλυσαν οι Αλβανοί κατσαπλιάδες στα Βορειοηπειρώτικα χωριά…
Μιλάμε για τον άνθρωπο που επέλεξε να κρυφτεί αναθέτοντας στον κ. Κούτρα να απαντά στις προκλήσεις που ο Ερντογάν προσωπικά αποτολμούσε σε βάρος της Κύπρου και της χώρας. Και τέλος…
Στο τιμόνι του υπουργείου Εθνικής άμυνας βρίσκεται ένας υπό προθεσμίαν υπουργός και εν αναμονή επίτροπος, τη στιγμή που η φωτιά στο Αιγαίο ανάβει επικίνδυνα, απέναντι σε μια Τουρκία που προφανώς δε βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι σαφές και είναι αμείλικτο…
Στις δύσκολες μέρες που ξημερώνουν και στις γκαστρωμένες νύχτες που ξεκινούν κάθε σούρουπο, ποιοι είναι αυτοί που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της εθνικής αξιοπρέπειας της χώρας???
Είναι δυνατόν οι τύχες της χώρας μας να έχουν αφεθεί στα χέρια απερίσκεπτων και ολίγιστων και όλοι εμείς να μην κάνουμε κάτι???
Είναι δυνατόν να μην καθίσταται άμεσα πάνδημο αίτημα, η άμεση απομάκρυνση της επικίνδυνης πολιτικής φιγούρας από το τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής???
Είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να μην απαιτούμε την άμεση συγκρότησηΣυμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, ικανού να αναλάβει – πριν να είναι αργά – τη διαχείριση της υποβόσκουσας κρίσης???
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι ρητορικά…
Ίσως είναι μια ύστατη έκκληση, που θα πρέπει να συνεγείρει και να αφυπνίσει μια κοινωνία που παραδέρνει στη μακαριότητα. Μια κοινωνία που οφείλει να ανατρέψει άμεσα τους ολίγιστους και επικίνδυνους που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία, πριν ηχήσουν οι σειρήνες, γιατί τότε πλέον θα είναι αργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου