Πλιάτσικο με υπερκοστολογημένες μελέτες από τον Ράϊχενμπαχ που δίνονταν σε ΞΕΝΕΣ εταιρείες!

Τέρενς Κουικ 

«ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΡΑΪΧΕΝΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΠΑΡΤΥ ΥΠΕΡΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ»...

Δεύτερον – και ακούστε το προσεκτικά – δεν θα...
ξαναβρεθώ μπροστά στη δυσάρεστη – και είναι πολύ επιεικής η έκφραση – έκπληξη, να ανακαλύπτω ότι δίπλα μου, δίπλα στο γραφείο του Υφυπουργού Επικρατείας της Ελληνικής Κυβέρνησης οργάνωνε σύσκεψη με προϊσταμένους τομέων του δικού μου του Υπουργείου, του Ελληνικού Υπουργείου, εκπρόσωπος της ομάδας Ράιχενμπαχ, χωρίς να ξέρω τίποτα!!!

Δεν με ενδιέφερε αν ήταν Γερμανός, αν ήταν Γάλλος. 

Με ενδιέφερε, ότι ήταν ένας ξένος παράγοντας που είχε μπει σε ένα ελληνικό Υπουργείο και .....
......διηύθυνε σύσκεψη. 

Με ενδιέφερε το ότι ήρθε να απαιτήσει αυτό που θα αναφέρω ως τρίτη περίπτωση, η οποία επίσης δεν θα ξανασυμβεί με τη μορφή που γίνεται σήμερα.

Ποια είναι αυτή η τρίτη περίπτωση; 

Με πρόσχημα την ταχύτερη –έτσι έλεγαν– ανάθεση μελετών για τον εξωραϊσμό της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η περίφημη task force του Ράιχενμπαχ είχε απαιτήσει καιτο είχε πετύχει, να υπογραφεί ετήσια σύμβαση του Ελληνικού κράτους με την task force,δηλαδή με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ανάθεση μεγάλου αριθμού μελετών σε ξένες κυβερνήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους έδιναν τα έργα στις δικές τους εταιρείες, την ώρα που εδώ στην Ελλάδα αντίστοιχα εταιρείες μελετών κατέβαζαν ρολά, που υπήρχε ανεργία και που λαμπερά μυαλά που ήξεραν να φτιάχνουν μελέτες έφευγαν στο εξωτερικό!

Εκείνη, λοιπόν, την ώρα, γινόταν αυτό το «πάρτι» με τις μελέτες που τις έπαιρνε με κοντράτο η ομάδα της task force, για να τις δίνει – επαναλαμβάνω- σε ξένες κυβερνήσεις, στα δικά τους τα παιδιά. 

Και δεν σας κρύβω, ότι μέσα εδώ ανακαλύπτουμε υπερκοστολογημένα προγράμματα. 

Αυτό δεν θα φύγει από την προσοχή μου και θα έχει και συνέχεια.

Θέλω να είμαι σαφής και κατηγορηματικός: Την τεχνική βοήθεια, ακόμα και αν ήμασταν το τελειότερο κράτος του κόσμου, θα τη θέλαμε και τη θέλουμε. 

Δεν μπορεί κανένας να απορρίπτει την τεχνική βοήθεια, όταν πράγματι τη χρειάζεται. Σε κάποιους τομείς μπορεί να την έχουμε ανάγκη.

Άλλο, όμως, η δωρεάν ευρωπαϊκή τεχνική βοήθεια και άλλο, επαναλαμβάνω, αυτό το – για μένα – μικρό «πάρτι» υπερκοστολογημένων έργων από μελέτες, μελέτες, μελέτες, για τις οποίες μάλιστα δεν σας κρύβω, ότι τσακώνονταν τα κράτη ποιο θα πρωτοπάρει τα συγκεκριμένα έργα για να τα δώσει στα δικά του τα παιδιά.

Αυτό το πρόγραμμα των μελετών για τα δικά της τα παιδιά, που είναι ύψους 15 εκατομμυρίων – δεν είναι και ευκαταφρόνητο – μπαίνει σε αναθεώρηση.

Μάλιστα, σε ό, τι αφορά τα καθ’ ημάς, έχουμε και κάποιες σκέψεις. 

Πώς μελέτες, που μπορούν να δοθούν σε ελληνικές εταιρίες, στα ελληνικά φωτεινά μυαλά, θα συνδυαστούν και με ένα μπόνους από τη δική τους την πλευρά, μια μοριοδότηση -θα έλεγα- νέων προσλήψεων. 

Παίρνεις ένα έργο των 500 χιλιάδων, θα πάρεις και δύο εργαζόμενους επιπλέον, την ώρα που θα εκτελείς αυτό το έργο, για να μπορέσουμε να πατάξουμε έτσι και την ανεργία. 

Είναι μια ιδέα του Αλέκου Φλαμπουράρη.