Μέσα από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις που είχαμε τα τελευταία πέντε χρόνια της χρεοκοπίας της χώρας, οι Έλληνες δηλώνουν συνεχώς τη βούλησή τους να μην φύγουμε από το ευρώ.
Αυτό φυσικά δένει τα χέρια σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση και ταυτόχρονα εκχωρεί την εθνική μας κυριαρχία στα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών.
Είναι βέβαιο πως το εθνικό νόμισμα θα έδινε περισσότερη ευελιξία αντιμετώπισης μια οικονομικής κρίσης.
Όμως, έτσι όπως εμείς συνεχίζουμε να πορευόμαστε, ούτε ..........με ευρώ ούτε με δραχμή μπορούμε να σταθούμε.
Ζούμε σε μια τεράστια παγκόσμια αγορά και αν δεν έχουμε ανταγωνιστικό προϊόν να πουλήσουμε, απλά θα εξαφανιστούμε.
Χρειάζεται λοιπόν να καθίσουμε και να δούμε τι ανταγωνιστικό προϊόν μπορούμε να παράγουμε και να πουλήσουμε στην παγκόσμια αγορά.
Για κάθε προϊόν υπάρχει και ο αντίστοιχος αγοραστής. Απλά εμείς δεν παράγουμε, αλλά και ό,τι παράγουμε το κάνουμε εντελώς απρογραμμάτιστα με τεράστιο κόστος και στο τέλος είτε δεν κερδίζουμε τίποτα είτε τα κέρδη είναι πενιχρά.
Υπάρχει κάποιος φταίχτης γι’ αυτό; Ναι, είναι η ελληνική οικονομική ολιγαρχία η οποία ελέγχει και την πολιτική εξουσία.
Είναι παρασιτική και αρπακτική χωρίς εθνικό ή έστω λαϊκό προσανατολισμό. Αυτό με ένα τρόπο μόνο διορθώνεται.
Με άνοιγμα του πολιτικού συστήματος στο λαό ώστε να χάσει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας η ελληνική οικονομική ολιγαρχία.
Πως όμως να το κάνεις όταν αυτό πρέπει να γίνει μέσα από το πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως ελέγχεται από την οικονομική ολιγαρχία; Φαύλος κύκλος που μας τραβάει διαχρονικά στον πάτο.
Αν και τώρα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν ανοίξει το πολιτικό σύστημα στο λαό, τότε μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει γι’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου