Καταβροχθίζουν για πρωινό Ελληνικές κυβερνήσεις τα τέρατα του ράιχ.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να επισκέφθηκε την περασμένη εβδομάδα τον Μίκη Θεοδωράκη σε μία φανερή – πλην ατελέσφορη – προσπάθεια να «μαζέψει» την …

κατάσταση από την πατριωτική / αριστερή πλευρά που «έσκασε» μετά τη συμφωνία στις Βρυξέλλες…

Όμως, τελικά, η επικαιρότητα φέρνει επίσης στο μυαλό τον Βασίλη Τσιτσάνη και το τραγούδι του «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά σκοτώσανε το Σακαφλιά. Τέτοιο ντερβίσικο παιδί, το κλαίμε όλοι μας μαζί»…

Τα δυο στενά της λαικής σοφίας είναι εν προκειμένω επώδυνα προφανή: από τη μια οι μέσα και από την άλλη οι έξω. Και ναι μεν με τους μέσα «ξεμπέρδεψε», προς στιγμή, με…

μια δωδεκάωρη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και με μια (όχι ευχάριστη) ψηφοφορία εξασφαλίζοντας ησυχία για κάποιο διάστημα, όμως, με τους έξω, τα πράγματα είναι ασύγκριτα δυσκολότερα.

Ηδη, το Βερολίνο στέλνει διαρκώς και πολλαπλώς το μήνυμα ότι η συμφωνία για το χρέος όπως είχε προσδιοριστεί στο περίφημο Eurogrpoup του Νοεμβρίου 2012, δεν ισχύει πια, από την ώρα που η Ελλάδα δια του υπουργού Οικονομικών Βαρουφάκη υπέγραψε ότι αναγνωρίζει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της στους δανειστές της. Την ίδια ώρα ο υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει τη λέξη «βρώμικη» τη λέξη κούρεμα και λέει ότι δεν θα τη χρησιμοποιήσει η Ελλάδα…

Με άλλα λόγια, η υπόθεση τελικά όχι μόνον δεν πήγε η χώρα στην κατεύθυνση του περιορισμού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, του χρέους, αλλά, αντιθέτως, επικύρωσε το σύνολό του. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και οι Γερμανοί ήδη την περιφέρουν δεξιά και αριστερά ανά την Ευρώπη…
Υπάρχουν όμως και τα πολύ πιο άμεσα: η κυβέρνηση για να μην βρεθεί η χώρα σε χρεοκοπία μέσα στον Μάρτιο, ήδη «βάζει χέρι» σε κονδύλια για αγρότες και νοσοκομεία – και μόνο αυτό δηλώνει τη δραματικότητα της κατάστασης.

Επιπλέον αυτού, τα προβλήματα σε επίπεδο δημοσιονομικού και χρηματοδοτικού κενού ήδη εκτινάσσονται με τρόπο τέτοιο σε κάτι μεταξύ… 20 και 40 δις ευρώ(!), ώστε πολύ σύντομα η Ελλάδα, αν θέλει να συνεχίζει να… οξυγονώνεται από την ευρωζώνη, θα πρέπει να ξεχάσει κάθε αντίρρηση περίπου σε οτιδήποτε η τελευταία, δηλαδή το Βερολίνο, απαιτήσει – ήδη έδειξε πολύ άγρια τα δόντια του…

Φυσικά, αυτό είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν μπροστά μας, παρά τα όσα υποστηρίζει τώρα η πρώην κυβέρνηση: εκείνη είναι που έχασε την αξιολόγηση του περασμένου Δεκεμβρίου και απέτυχε να κλείσει το πρόγραμμα όπως υποσχόταν: στην ουσία, το Βερολίνο την έριξε.

Επί της ουσίας, η Ελλάδα βρίσκεται πάλι πάρα πολύ άγρια στριμωγμένη την ώρα που οι απαιτήσεις των δανειστών συνηθίζουν να καταναλώνουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για πρωινό.

Αλλά ένα είναι βέβαιο: ότι μπορεί να είμαστε σήμερα εμείς στα δυο στενά, όμως, όλα αυτά, τελικά, δεν θα βγουν για κανέναν σε καλό. Και πρέπει επιτέλους να το καταλάβουν αυτό οι Γερμανοί, ότι κι αν θέλουν να πιστεύουν…

ΤΟ ΒΗΜΑ