Οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες με 110 δις €, ενώ το «σύστημα» της Ευρωζώνης με 808 δις € στην Α. Ευρώπη – η Ελλάδα με 70 δις, ιδίως στην Τουρκία, οπότε τυχόν χρεοκοπία των τραπεζών της θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου
Η πρώην θυγατρική τράπεζα της γερμανικής «Bayern LB», η οποία ουσιαστικά εξαπάτησε την Αυστρία πουλώντας την, η «Hypo Alpen Adria», έχασε πάρα πολλά χρήματα επεκτεινόμενη με λάθος τρόπο στις χώρες των Βαλκανίων – με αποτέλεσμα να κρατικοποιηθεί από την αυστριακή κυβέρνηση, γνωστή για τα απίστευτα σκάνδαλα της (άρθρο).
Στη συνέχεια, οι επισφάλειες της «Hypo Alpen Adria» μεταφέρθηκαν σε μία «κακή τράπεζα», (όπως συνέβη με τη δική μας ….
…Αγροτική Τράπεζα, όταν πουλήθηκε «καθαρή», «σκανδαλωδώς» κατά την άποψη μας, στην Πειραιώς), με την ονομασία «Hypo Bad Bank Heta» – η οποία τελικά χρεοκόπησε, με την κυβέρνηση να αρνείται να αναλάβει τις εγγυήσεις, ύψους περί τα 10 δις €, τις οποίες παρείχε ένα από τα κρατίδια της χώρας (άρθρο).
Το κρατίδιο τώρα, έχοντας ετήσια έσοδα σχεδόν πέντε φορές χαμηλότερα από αυτά που εγγυήθηκε για την τράπεζα, κινδυνεύει να χρεοκοπήσει – ενώ ήλθε στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα των εγγυήσεων των κρατιδίων της Αυστρίας (άρθρο), παράλληλα με το κρυφό χρέος της χώρας, το οποίο υπολογίζεται στα 116 δις €!
Ανάλογες εγγυήσεις έχουν δοθεί και από τη Γερμανία, υπολογιζόμενες στο 146% του ΑΕΠ της, ενώ υπάρχουν επίσης πολλά κρυφά χρέη στα ομοσπονδιακά της κρατίδια – τα οποία δεν υπολογίζονται στο δημόσιο χρέος της «αξιοπρεπούς» εταίρου μας, σε αντίθεση με την Ελλάδα που έχει επιβαρυνθεί με τα πάντα, κατ’ εντολή της Τρόικας.
Εάν τώρα αφήσει κανείς εκτός τα δάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών στην Ουκρανία και στη Ρωσία, θα διαπιστώσει πως οι τράπεζες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ελλάδας και της Μ. Βρετανίας έχουν συνολικές απαιτήσεις, απέναντι σε 17 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης συν την Τουρκία, ύψους 808 δις € – σύμφωνα με την τράπεζα διεθνών διακανονισμών (BIS).
Οι απαιτήσεις αυτές, σε πολύ μεγάλο βαθμό επισφαλείς, αφορούν τράπεζες, επιχειρήσεις και κρατικούς οργανισμούς της Α. Ευρώπης – με στοιχεία του Ιανουαρίου του 2015, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται κάτω η Ρωσία και η Ουκρανία.
Η περισσότερο εκτεθειμένη χώρα είναι η Αυστρία, με 210 δις € στην Α. Ευρώπη και 19,3 δις € στη Ρωσία – ακολουθούμενη από την Ιταλία (141,7 δις € συν 27,2 δις €), τη Γαλλία (98,8 δις € συν 43,6 δις €), τη Γερμανία (94,3 δις € συν 17 δις €), την Ολλανδία (65,9 δις € συν 14,6 δις €) και την Ελλάδα (68,4 δις € συν 1,5 δις €). Οι χώρες δε που έχουν λάβει τα περισσότερα δάνεια είναι η Πολωνία, η Τσεχία και η Τουρκία – με την τελευταία να απειλείται με μία νομισματική κρίση τεραστίων διαστάσεων (άρθρο).
Ειδικά όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες, οι απαιτήσεις τους επικεντρώνονται κυρίως στην Τουρκία (31,4 δις €) – ενώ ακολουθούν η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Σερβία. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, τυχόν χρεοκοπία τους θα είχε σημαντικές συνέπειες για τις γειτονικές χώρες – ενώ θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου για το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρωζώνης. Προφανώς δε είναι ένα ακόμη όπλο στη «φαρέτρα των διαπραγματεύσεων» της κυβέρνησης, ειδικά όσον αφορά τους εκβιασμούς της ΕΚΤ.
Περαιτέρω τα στοιχεία της BIS αποδεικνύουν ότι, η δικτύωση του τραπεζικού τομέα της Ευρώπης είναι μεγάλη, οπότε εξαιρετικά επικίνδυνη – ενώ υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των τραπεζών, όσον αφορά το κέντρο βάρους της εκάστοτε χώρας. Φυσικά το ρίσκο δεν αφορά μόνο τις τράπεζες, αλλά επίσης τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα, τα οποία συμμετέχουν στα κεφάλαια τους – καθώς επίσης τους λοιπούς ομολογιούχους και τους μετόχους τους.
Κάτω από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία, η ενέργεια της Αυστρίας να συμπεριλάβει στις ζημίες της κρατικοποιημένης τράπεζας της τους μετόχους και ομολογιούχους της, για να μειώσει την επιβάρυνση των φορολογουμένων της, είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους μετόχους των ευρωπαϊκών τραπεζών – οι οποίοι πιθανότατα θα προσπαθήσουν να ξεπουλήσουν τις μετοχές τους, προκαλώντας ενδεχομένως ένα τραπεζικό κραχ.
Σε μία τέτοια περίπτωση, αυτοί που θα πλήρωναν ακόμη μία φορά τις ζημίες θα ήταν οι καταθέτες, ακολουθούμενοι από τους φορολογουμένους. Εκείνη τη στιγμή δε που η ΕΚΤ θα αποφάσιζε «να κλείσει» την επί πλέον ρευστότητα, υιοθετώντας αυστηρότερους κανόνες και αυξάνοντας τα επιτόκια, τα κράτη της Ευρωζώνης θα βυθιζόταν ξανά στην κρίση.
Προφανώς δε τα ελλείμματα τους θα κλιμακώνονταν, λόγω της ανόδου των επιτοκίων δανεισμού τους – τα οποία αυτή τη στιγμή διατηρούνται τεχνητά χαμηλά, με τη βοήθεια της αγοράς ομολόγων εκ μέρους της ΕΚΤ από τη δευτερογενή διαπραγμάτευση.
Ολοκληρώνοντας, εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς τα αποτελέσματα τυχόν στάσης πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, την οποία προβλέπουν οι επενδυτές εντός του 2015 – κρίνοντας από τα μονοετή ασφάλιστρα κινδύνου (CDS, γράφημα).
Στα πλαίσια αυτά, θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός, καθώς επίσης λιγότερο «αθυρόστομος» ο γερμανός υπουργός οικονομικών – ο οποίος με τη συμπεριφορά του οδηγεί την Ελλάδα στα άκρα.
Εάν βέβαια δεν θέλει να διαλυθεί ανεξέλεγκτα ολόκληρη η Ευρώπη, η οποία ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να αντέξει τη χρεοκοπία μίας χώρας με εξωτερικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) που πλησιάζει τα 500 δις € – εάν συνυπολογίσουμε, ως οφείλουμε, τις εγγυήσεις και το ELA των ελληνικών τραπεζών.
Μία «βόμβα μεγατόνων», ύψους 500 δις €, δεν θα μπορούσε να απορροφήσει, χωρίς τεράστιους κραδασμούς, ούτε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – οπότε θα ήταν ευχής έργο να σταματήσουν τη Γερμανία οι Η.Π.Α., όσο ακόμη υπάρχει χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου