Όνειρα θερινής συνεκμετάλλευσης.....

Δεν είναι ωφέλιμο ούτε έξυπνο να ξύνεται κάποιος στην… γκλίτσα του τσοπάνη, κάτι που, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχει υπόψη του ο Πάνος Καμμένος, καθώς μας ανακοίνωσε ότι πρότεινε στις ΗΠΑ μια μοιρασιά των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου…

«Δεν σας κρύβω» δήλωσε στους δημοσιογράφους κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ ο υπουργός Άμυνας «ότι η ελληνική κυβέρνηση, από τη στιγμή που θα υπάρξει ενδιαφέρον από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα θέματα της συνεργασίας σε σχέση με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε συνεργασία».

«Στη συνάντηση που είχα με την κυρία Νούλαντ της είπα ότι........ θα μας ενδιέφερε μία GtoG (government to government) agreement με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ώστε να υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου» πρόσθεσε, σημειώνοντας πως «αυτό θα οδηγούσε, και θα οδηγήσει πιθανώς, σε μια λύση η οποία δεν έχει να κάνει με τις οποιεσδήποτε πιέσεις δεχόμαστε από τους δανειστές μας. 

Είναι αντιληπτό ότι, αν προχωρήσουμε σε μια συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου με ποσοστό 70-30, αυτό θα οδηγήσει σε μια γραμμή χρηματοδότησης που θα μας απαλλάξει από πολλά προβλήματα».

Αυτή η τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας μας υποχρεώνει να υπενθυμίσουμε στα γρήγορα τη γνωστή και πονεμένη νεότερη φάση της Ιστορίας του Αιγαίου και των ελληνοτουρκικών σχέσεων κάτω από την… γκλίτσα των αμερικανοΝΑΤΟϊκών νταβατζήδων, προς τους οποίους προσφεύγει ο αρχηγός των ΑΝΕΛΛ και συμμέτοχος στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Ίμια – Συμφωνία Μαδρίτης

Το μπλέξιμο των ελληνοτουρκικών με φόντο τα προβλήματα στο Αιγαίο έγινε μεγαλύτερο στις 30 Ιανουαρίου 1996, όταν Ελλάδα και Τουρκία παραλίγο να φτάσουν σε πόλεμο για την κυριαρχία επί των νησίδων των Ιμίων.

Για την ακρίβεια, με αφορμή την… τυχαία προσάραξη ενός τουρκικού εμπορικού πλοίου στα Ίμια και την οργάνωση της διάσωσής του, η Άγκυρα με διάβημά της (το οποίο εξακολουθεί να ισχύει, καθώς ουδέποτε αποσύρθηκε) ξεκαθάρισε πως στο Αιγαίο υπάρχουν – εκτός από τα Ίμια – εκατοντάδες νησιά, νησίδες και βραχονησίδες με κυριαρχία αδιευκρίνιστη από τις διεθνείς συνθήκες.

Το θερμό επεισόδιο απετράπη με την αμερικανική διαμεσολάβηση, η οποία οδήγησε στη Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης – Ντεμιρέλ), την οποία διαμόρφωσε και επέβαλε το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών (Μαντλίν Ολμπράιτ). Η εν λόγω συμφωνία, την οποία εξακολουθεί να εγγυάται η Ουάσιγκτον, έλεγε τα εξής:

«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:

•  Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
•  Σεβασμό της κυριαρχίας τής κάθε χώρας.
•  Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
•  Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους.
•  Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
•  Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».

Σε απλά ελληνικά, οι φίλοι Αμερικανοί, με τους οποίους ο Καμμένος θέλει να μοιράσει τα όποια κοιτάσματα του Αιγαίου, υποχρέωσαν την κυβέρνηση Σημίτη να αποδεχτεί τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Γνωρίζει ο υπουργός Άμυνας αν οι Αμερικανοί έχουν αλλάξει άραγε άποψη γύρω από αυτήν την υπόθεση;

Οι γκρίζες ζώνες

Το πώς οι Τούρκοι αξιοποίησαν αυτήν τη συμφωνία είναι γνωστό, αν και κατά την περίοδο των ψευδαισθήσεων της ισχυρής Ελλάδας ελάχιστοι έδωσαν σημασία.

Το 2001 ο Τούρκος αντιστράτηγος Αττίλα Ατές, διοικητής των Τουρκικών Πολεμικών Ακαδημιών, γράφει: «Το έγγραφο αυτό, που προετοιμάστηκε από την Ακαδημία του Πολεμικού Ναυτικού, έχει διατεθεί για χρήση με στόχο οι εργασίες που θα γίνουν σχετικά με τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου στο άμεσο μέλλον να θεμελιωθούν σε επιστημονικές βάσεις και αλήθειες».

Το εν λόγω έγγραφο (για την ακρίβεια, μία εμπεριστατωμένη παρουσίαση σε 150 σελίδες των τουρκικών απόψεων για το πρόβλημα του Αιγαίου), καθώς και το βιβλίο που εκδόθηκε το 1998 από το Ανώτατο Ίδρυμα Κουλτούρας, Γλώσσας και Ιστορίας «Κεμάλ Ατατούρκ», με τίτλο «Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Αιγαίο, τα νησιά αμφισβητούμενης κυριαρχίας», μας βοηθούν να δούμε από πρώτο χέρι τις τουρκικές απόψεις (και επιδιώξεις)

Στο «έγγραφο Ατές» παρουσιάζεται κατάλογος νησιών, μεταξύ των οποίων και οι Αρκοί, Ψέριμος, Φούρνοι, Ζουράφα (στο Βόρειο Αιγαίο), Οινούσσες, Φαρμακονήσι, Γυαλί, που – σύμφωνα με την τουρκική άποψη – παρανόμως κατέχονται από την Ελλάδα. Επίσης, στο εν λόγω έγγραφο / βιβλίο αμφισβητείται ονομαστικά η ελληνική κυριαρχία επί των νησίδων Γάιδαρος, Καλόλιμνος, «επί των 12 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων νότια της Αστυπάλαιας και 23 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κρήτης».

Αποκαλυπτική των απόψεων / επιδιώξεων της Άγκυρας είναι και η επιχειρηματολογία του «εγγράφου Ατές» αναφορικά με τα περισσότερα από 1.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου:

«Από νομικής απόψεως πρέπει η κατοχή να έχει τεκμηριωθεί και η κυριότητα των κατεχομένων νησιών να έχει μεταβιβαστεί με μία Συμφωνία. Από τα νησιά που ήταν στις 13 Φεβρουαρίου 1914 υπό ελληνική κατοχή, τα Θάσος, Ευστράτιος, Ψαρά και Κρήτη ανήκουν στην Ελλάδα. Συνεπώς τα νησιά που δεν έχουν καταληφθεί στη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου από την Ελλάδα ανήκουν στον διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Τουρκία».

Τρεις ερωτήσεις

Κατόπιν τούτων, προκύπτει μια σειρά ερωτημάτων, τα οποία καλό θα ήταν να απαντήσουν οι κύριοι της (συν)κυβέρνησης:

1. Έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα των τουρκικών αμφισβητήσεων (και ποια;) που επιτρέπει στον κύριο Καμμένο να παζαρεύει δημόσια με τους Αμερικανούς τη μοιρασιά των ενδεχόμενων ενεργειακών πόρων του Αιγαίου;

2. Έχει υπάρξει (και πότε;) μετακίνηση των αμερικανικών απόψεων για την κατάσταση στο Αιγαίο, την οποία εγγυώνται στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής Συμφωνίας της Μαδρίτης;

3. Υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ ή λέει ο καθένας (στην προκειμένη περίπτωση ο Πάνος Καμμένος) ό,τι του κατέβει;

ΥΓ.: Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται. Υπ’ αυτήν την έννοια, τα όσα είπε ο υπουργός Άμυνας περί ελληνοαμερικανικής μοιρασιάς των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου μάλλον δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα…

πηγή