Είναι πρωτίστως ένα αναπάντεχο στριπτίζ μέσα από το οποίο...
αποκαλύπτεται..η ταυτότητα του χαρακτήρα της, η στρατηγική των χορογράφων της, η ανεπάρκεια των αναγνωρίσιμων πολιτικών πρωταγωνιστών, η φυσιογνωμία των ανακυκλούμενων και ανατροφοδοτούμενων αδιεξόδων.
Στα χρόνια της κρίσης, κατέρρευσαν πριν απ όλα τρεις θεμελιακές αυταπάτες, που αν κάποιοι πασχίζουν να τις συντηρούν ως αξιώματα, ο λόγος που το κάνουν είναι για να διατηρήσουν τις κοινωνίες σε απόλυτη παράλυση, ανίκανες να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό μέγεθος της δυναμικής τους ως παράγοντα και καταλύτη θεμελιακών πολιτικών ανατροπών.
Πρώτη αυταπάτη: Είναι η αντίληψη πως το ξεπέρασμα της κρίσης, θα δρομολογηθεί από τους χορογράφους που τη δημιούργησαν και από το ίδιο το σύστημα που την τροφοδοτεί. Χωρίς καταστροφή πλούτου, χωρίς την απόλυτη συμπίεση των συντελεστών που ..........θα πρωταγωνιστήσουν στην «επανεκκίνηση της ανάπτυξης», χωρίς την απόλυτη δυστυχία ως κυρίαρχο στόχο ικανό να αποτελέσει ένα νέο σημείο επανεκκίνησης στο ανελέητο κυνηγητό της επανασυσσώρευσης κερδών.
Είναι ψέμα… Το σημείο «μηδέν» είναι το κυρίαρχο ζητούμενο, είναι το τερμάτισμα του ελατηρίου, και μέχρι να οδηγηθούν τα πράγματα στο σημείο μηδέν, όλοι εμείς θα καταγράφουμε ψεύδη, αυταπάτες, υποσχέσεις που ουδείς πρόκειται να τηρήσει, και πρωτίστως απώλειες.
Απώλειες σε ζωές… Σε πατρίδες… Σε αξιοπρέπεια… Σε υποδομή.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, και αυτός είναι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός στην πιο αποκρουστική εκδοχή του.
Αυτό που ζούμε είναι η εφιαλτική εξαλλαγή του σε χρηματοπιστωτική δικτατορία, και μέσα σ αυτά τα πέτρινα χρόνια που όλοι εμείς καταγράφουμε δυστυχία, απώλειες και απελπισία γενικευμένη, αυτό το σύστημα οργανώνει ένα εφιαλτικό πλέγμα θεσμών και ρυθμίσεων για να ισχυροποιήσει την εξουσία του και τον καθολικό έλεγχο του συστήματος της επιβολής του, τα χρόνια που θ ακολουθήσουν.
Δεύτερη αυταπάτη: Είναι η εντύπωση πως η κρίση είναι μονάχα οικονομική. Πως ήταν γέννημα του καταναλωτισμού των κοινωνιών, και πως η επαναφορά του μέτρου, της εγκράτειας, καθώς και ο επαναπροσδιορισμός (μεταρρύθμιση) του υφισταμένου θεσμικού πλαισίου και των συνηθειών που «βόλεψαν» αρκεί για να αντιστραφεί η ροή των εξελίξεων.
Είναι ψέμα… Η επίθεση ήταν πολυεπίπεδη, ήταν γενικευμένη, ήταν πρωτίστως αξιακή και πολιτισμική, προετοίμασε αποβλακωμένες κοινωνίες, σε απόλυτη παράλυση, βομβαρδιζόμενες από παντού, ανίκανες να αντιδράσουν στη δρομολογούμενη γενικευμένη δυστυχία.
Κοινωνίες με ρευστή εθνική συνείδηση… Κοινωνίες πρόθυμες να αποδεχτούν ιδεοληπτικά τερατουργήματα για να έχουν την αυταπάτη ότι έτσι εναρμονίζονται με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη ζωή, κοινωνίες φοβικές και άτολμες να υψώσουν ψηλά τη σημαία των αξιακών τους παραδόσεων αντιστεκόμενες στη λαίλαπα των νεοταξίτικων νεολογισμών που εισέβαλαν με τρόπο εφιαλτικό στη ζωή τους, είναι οι παράλυτες κοινωνίες που χρειάζονταν οι χορογράφοι του αίσχους, για να τις καταστήσουν ανήμπορες και απρόθυμες να αντιδράσουν στην κατάλυση των εθνικών κυριαρχιών, στην παράδοση των εθνικών προτεραιοτήτων, στη σταδιακή μετατροπή τους σε νεοταξίτικο χυλό, στο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο που δημιουργούν πάνω στα ερείπια των ανθρώπων.
Τρίτη αυταπάτη: Είναι η αντίληψη πως η ανακοπή της κρίσης και η αντιστροφή της κατάστασης, μπορεί να επαφίεται στα χέρια διαχειριστών με φρεσκαδούρα στις ιδέες. Ότι οι συγκρούσεις δεν είναι απαραίτητες. Ότι οι ανατροπές συνιστούν ανεπίτρεπτο ρίσκο. Και ότι ο συμβιβασμός με την ιδέα πως κάποιοι άλλοι χαράσσουν ρότα για τον τόπο μας που εμείς οφείλουμε απλά να την ακολουθούμε, είναι μονόδρομος και πέραν αυτού το χάος.
Είναι ψέμα… Η διαδρομή που χάραξαν έχει προδιαγεγραμμένο προορισμό, και αν ο προορισμός δεν επαναπροσδιοριστεί από μια εθνικά προσανατολισμένη κυβέρνηση, τότε το αποτέλεσμα είναι δεδομένο και δυστυχώς μη αναστρέψιμο.
Το τι πατρίδα θέλουμε αύριο, είναι μια υπόθεση αποκλειστικά και μόνο εθνική. Και μόνο η εθνική απάντηση σ αυτό το ερώτημα μπορεί να αναδείξει ηγέτες πατριωτικά προσανατολισμένους. Σε διαφορετική περίπτωση, στο τιμόνι της χώρας θα βρίσκονται μισθωμένα ανδρείκελα με μοναδική υποχρέωση να οδηγήσουν το τραίνο στο σταθμό που άλλοι καθόρισαν και που την «ομορφάδα» αυτής της διαδρομής τη βιώνουμε ήδη.
Οι συγκρούσεις λοιπόν για μια χώρα που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο γεωπολιτικό αφανισμό, όχι μόνο δε συνιστούν επικίνδυνο ρίσκο, αλλά αποτελούν την πρώτη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Και αυτές οι συγκρούσεις οφείλουν να είναι γενικευμένες, πολιτικές, σαφέστατα στοχευμένες, με εργαλείο μια κοινωνία αποφασισμένη να δραπετεύσει από τη φυλακή που την καταδίκασαν, διαλύοντας οριστικά τα δεσμά που την κρατούν καθηλωμένη στη σύγχρονη γκεσταπίτικη φυλακή.
Ρωτάμε λοιπόν…
- Τη χώρα που εσύ ονειρεύεσαι, ποια κυβέρνηση «ικανών» και «καταλληλότερων» μπορεί να την οικοδομήσει, αν το πρώτο πράγμα που δε φροντίσει να κάνει είναι στα σπάσει οριστικά τα δεσμά που σου στερούν ακόμη και το δικαίωμα να ονειρευτείς μια χώρα έξω από τα πρωτόκολλα που κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για την Ελλάδα???
- Ποια κυβέρνηση «καταλληλότερων» μπορεί να χαράξει σχέδιο αναπτυξιακής φυγής για τη χώρα, αν είναι υποχρεωμένη κάθε δίμηνο να ικετεύει τον κάθε Ντράγκι να χαλαρώσει με το σταγονόμετρο τη νομισματική ρευστότητα???
- Ποια κυβέρνηση «καταλληλότερων» μπορεί να σχεδιάσει τους άξονες ανάπτυξης της αγροκτηνοτροφικής και βιομηχανικής παραγωγής αυτής της χώρας, όταν είναι προκαταβολικά δεσμευμένη να σεβαστεί πως κάποιοι άλλοι αποφάσισαν πως αυτή τη χώρα δε τη θέλουν αυτοδύναμα βιώσιμη αλλά ταπεινωμένη Φιλιππινέζα για παροχή τουριστικών υπηρεσιών και μόνο???
- Ποια κυβέρνηση «καταλληλότερων» μπορεί να σχεδιάσει ένα συνολικότερο πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης, όταν είναι προκαταβολικά δεσμευμένη να σεβαστεί πως κάποιοι άλλοι με τα Δουβλίνα τους και τις «ανθρωπιστικές» επιλογές τους, αποφάσισαν πως αυτή η χώρα θα είναι μόνιμο πάρκινγκ λαθρομεταναστών εισβολέων που θα απειλούν ανά πάσα στιγμή να μετατρέψουν τη ζωή σου σε κόλαση???
- Ποια κυβέρνηση «καταλληλότερων» μπορεί να οργανώσει πολιτικές εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, στη Θράκη, και ακόμη στην Ήπειρο και στη Μακεδονία, όταν είναι προκαταβολικά δεσμευμένη να αποδεχτεί τις επιλογές των «δικαιωματιστών» των γλίτσηδων της Ευρώπης που στο όνομα της σύγχρονης αντίληψης για τη Δημοκρατία, επιβάλλουν πρακτικές εκτουρκισμού, Αλβανοφιλίας, και ανοχής απέναντι στα πληρωμένα πρακτοράκια του Γκρούεφσκι???
- Ποια κυβέρνηση «καταλληλότερων» μπορεί να υιοθετήσει αύριο το πρωί διεθνή αναπτυξιακά πρότζεκτ στο Αιγαίο που θα ατσαλώσουν και θα οχυρώσουν με διεθνή προστασία ολόκληρη τη συνοριακή μας γραμμή απέναντι στην τουρκική αλητεία και προκλητικότητα???
Κατάλαβες τώρα ή πρέπει να συνεχίσουμε και με άλλα παραδείγματα, πως η χώρα που ονειρεύεσαι, δε χωρά ούτε ως σκιά του εαυτού της στη φυλακή που επέλεξαν να την αλυσοδέσουν όλοι αυτοί τους οποίους συνεχίζουν να προσκυνούν οι ηγέτες σου;;;
Κατάλαβες τώρα ή πρέπει να συνεχίσουμε και με άλλες αναφορές, πως αν η επιλογή είναι η ικεσία και όχι η δυνατότητα λήψης εθνικών αποφάσεων, αυτή είναι μια αδιέξοδη επιλογή διαρκούς αιχμαλωσίας που σε κάθε επόμενη στροφή θα πρέπει κάποιον να παρακαλέσεις, μπροστά σε κάποιον θα πρέπει να γονατίσεις για να σου παραχωρήσει μέρος από τα αυτονόητα, αν κι εφ όσον ευαρεστηθεί;;;
Κατάλαβες τώρα πως ο δρόμος του ραγιαδισμού δεν οδηγεί πουθενά, και πως αυτό που επιμένουν να εμφανίζουν ως πολύτιμο μονόδρομο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθειά τους να σε κάνουν να λατρέψεις τη φυλακή σου, το δήμιό σου, την αδιέξοδη μοίρα σου, για να είσαι πάντα καταδικασμένος να συμβιώνει ς με αυτή;;;
Κατάλαβες τώρα ότι επιχειρούν να σε κάνουν να λατρεύεις ως παράδεισο το κρεματόριο των παιδιών και των ονείρων σου;;;
Κατάλαβες τώρα τι ακριβώς παζαρεύουν με την ανοχή σου οι τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ;;;
Την αξιοπρέπεια και τα όνειρά σου παζαρεύουν…
Την απόλυτη αποβλάκωσή σου επιζητούν…
Σε χρησιμοποιούν ως τον χρήσιμο ηλίθιο της Ευρώπης, τη στιγμή που ώφειλαν να σε μετατρέψουν σε φυτίλι που θα δρομολογήσει ντόμινο ανατροπών, για ν αποδείξεις ακόμη μια φορά σε ολόκληρο τον πλανήτη, πως μπορούν οι λαοί να μάχονται και να χειραφετούν τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου