Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐδῶ καὶ χρόνια, μόνον νὰ διασκεδάζω μπορῶ μὲ τὰ ψέμματά τους καὶ τὶς σαχλαμάρες τους.
Ἀδυνατοῦν νὰ μὲ παρασύρουν στὸ ψέμμα τους… Γιὰ νὰ τὰ πάρῃ κάποιος στὰ σοβαρά, αὐτὰ τὰ μαριονετοϊδῆ κατασκευάσματα, εἶναι κάπως …παράλογον, ἰδίως γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ πλέον ἀντιλαμβάνονται, σιγὰ σιγά, τὸ τὶ σημαίνει Ἑλλάς, τὸ ποιὸ εἶναι τὸ ἀτομικό τους χρέος καὶ τὸ ποιὸν ἀγῶνα ὀφείλουν νὰ δόσουν.
Σήμερα ὅμως δὲν θέλω νὰ καταπιασθῷ μὲ τὰ ὅσα συνέβησαν, ἀλλὰ μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν καὶ θὰ συμβοῦν, στὸ ἐπόμενον χρονικὸ διάστημα. Κι αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν, πέραν τῆς λεηλασίας, πέραν τῆς καταστροφικῆς ἐπιθέσεως ποὺ δεχόμεθα, πέραν τῆς ἀπανθρώπου ....
....κακομεταχειρίσεως ἑνὸς ὁλοκλήρου λαοῦ εἶναι πολὺ βαθύτερα…
Σήμερα θέλω νὰ καταπιασθῶ μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐμπεριέχουν τὰ σημαντικότερα στοιχεῖα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐλάχιστοι ἀντέχουν νὰ ἀσχοληθοῦν. Κι αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν λεηλασία τῶν ἐλπίδων, τῶν ὀνείρων ἀλλὰ καὶ τῆς ἱκανότητος προσαρμογῆς ἑνὸς λαοῦ, ἀκόμη καὶ στὰ πιὸ ἀπάνθρωπα κοινωνικοπολιτικὰ δεδομένα. Ἑνὸς λαοῦ ποὺ ἔχει περάσει πολλά, μὰ ποὺ πρόκειται νὰ περάσῃ ἀκόμη περισσότερα.
Κι ὅλα αὐτὰ τὰ περνᾶ διότι ΟΛΑ τὰ ἄθλια κουδουνισμένα, τὰ ὑπάνθρωπα τραπεζόδουλα, τὰ ξεπουλημένα καθάρματα, ποὺ ἀπαρτίζουν τὴν συμμορία τῶν 300, ἀπεκοίμιζαν κι ἀποκοιμίζουν τὶς ἀνησυχίες, τοὺς φόβους μὰ καὶ τὶς διαισθήσεις ἐκατομμυρίων ἀνθρώπων.
Ἀλήθεια, σέ τί διαφέρει ἡ δική τους συμπεριφορά, ἀπό αὐτήν τοῦ Στεργιάδου, πού ἀπεκοίμιζε, ἀκόμη καί λίγες ὧρες πρό τῆς καταστροφῆς καί τῆς σφαγῆς, ὅλους τούς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας;
(Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ φόρτωνε καραβιὲς μὲ λεηλατημένες περιουσίες Ἑλλήνων γιὰ νὰ τὶς …«διασώσῃ» γιὰ τὴν πάρτη του, μαζὺ μὲ τὸ τομάρι του!!!)
Δυστυχῶς… Σὲ τίποτα.
Ὅλη ἡ μεταπολίτευσις βρωμᾶ. Ὅλοι τους, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν τοὺς πιάσῃς, θὰ σὲ λερώσουν. Μὰ πιὸ πολὺ θὰ λερωθοῦμε ἐὰν καταπιασθοῦμε μὲ τὸ κομμάτι τῶν χαμένων ὀνείρων, μὲ τὸ ξεπούλημα τῶν ἐλπίδων μας καὶ μὲ τὴν ἀκύρωσιν τῆς προοπτικῆς. Τῆς ὁποιασδήποτε προοπτικῆς.
Διότι ὅλα αὐτὰ τὰ κατακάθια, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, συνέβαλαν στὸ νὰ μὴν μποροῦμε σήμερα νὰ ἐπιβιώσουμε καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὸ μέλλον, γιὰ ἐμᾶς, νὰ προδιαγράφεται …ἀνύπαρκτον!!! Γιὰ παράδειγμα…
Δὲν μποροῦμε νὰ ψαρέψουμε, διότι μᾶς ὑπεχρέωσαν νὰ καταστρέψουμε τὰ ψαροκάικά μας.
Δὲν μποροῦμε νὰ καλλιεργήσουμε, διότι οἱ ἐπιδοτήσεις ἀχρήστευσαν τὰ χωράφια μας…
Δὲν μποροῦμε νὰ κατασκευάσουμε, ἤ νὰ ἐπισκευάσουμε πλοῖα, διότι ἡ Διαμαντοπούλου κι ὁ Λοβέρδος ὑπέγραψαν τὴν ἀπαγόρευσιν λειτουργίας ναυπηγείων στὴν χώρα μας.
Δὲν μποροῦμε νὰ ἐπεξεργασθοῦμε δέρματα, διότι τὰ σφράγισαν, μὲ τὸ «ἔτσι θέλω».
Δὲν μποροῦμε νὰ διακινήσουμε τοὺς παραδοσιακούς μας σπόρους, διότι δὲν εἶναι …«ἐγκεκριμένοι».
Δὲν μποροῦμε νὰ συλλέξουμε νερὸ τῆς βροχῆς, διότι ΔΕΝ ἀνήκει σὲ ἐμᾶς, ἀλλὰ στοὺς τοκογλύφους.
Κι ἄλλα πολλά… Ὅλη ἡ μεταπολίτευσις, ἐπισήμως, μία προδοσία, ἕνα ἐθνικὸ ξεπούλημα, μία κατρακύλα… Καὶ στὸ τέλος ἡ πίκρα… Ἡ βαθειά, ἀπέραντη, δίχως ἀρχὴ καὶ τέλος πίκρα ποὺ χαρακώνει τὰ πρόσωπα καὶ ἀδειάζει τὰ βλέμματα…
Αὐτὴ ἡ πίκρα, ποὺ γιὰ λίγο, λίγο ἀκόμη, ἀναζητᾶ τρόπους νὰ κρυφθῇ, διότι ἐὰν ἡ ἀπελπισία μᾶς κατακλύσῃ, τότε τελειώσαμε…
Πίσω ἀπὸ τοὺς τσαρλατάνους καὶ λαοπλάνους «ἡγέτες»-μαριονέτες μας, ἡ καταστροφὴ ὁλοκληρώνεται. Ἡ ἀκύρωσις τῆς ἠθικῆς μας, τῶν κοινωνικῶν μας δομῶν, τῆς οἰκονομίας μας εἶναι ἁπλῶς ἡ κορυφὴ τοῦ πραγματικοῦ προβλήματος…
Οἱ ἐγκληματίες, οἱ πραγματικοὶ ἐγκληματίες, δὲν στοχοποιοῦνται, διότι οἱ κουδουνίστρες τοὺς καλύπτουν. Τὸ πραγματικὸ πρόβλημα λέγεται δουλοποίησις πληθυσμῶν, εἶναι παγκόσμιον καὶ ΔΕΝ θὰ ὑπάρξη κάποια πολιτικὴ κουδουνίστρα ποὺ νὰ ἀντισταθῆ.
Μὰ ἐπίσης ΔΕΝ θὰ ὑπάρξη κάποια πολιτικὴ κουδουνίστρα ποὺ θὰ μᾶς προειδοποιήση, πρὸ κειμένου νὰ προετοιμασθοῦμε καταλλήλως καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε, πιὸ εὔκολα, τὸ ἔγκλημα ποὺ συντελοῦν εἰς βάρος μας. Πολλῶ δὲ μᾶλλον, ΔΕΝ θὰ ὑπάρξη κάποιο μέλος τῆς συμμορίας τῶν 300, ποὺ θὰ στηρίξη ἐμᾶς κι ὄχι τοὺς τοκογλύφους.
Συνένοχοι ὅλοι τους… Ἐπισήμως ἀπὸ τὸ 1974… Ἀνεπισήμως, καὶ πραγματικά, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ ἐλλαδοκαφριστᾶν.
Πίσω ἀπὸ κάθε σταγόνα Ἑλληνικοῦ αἵματος, ἕνας Rothschild!!!
Πρὸ χθὲς ἄκουγα μίαν οἰκογένεια, ποὺ σύσσωμη στήριξε, μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις καὶ τὶς ἐλπίδες καὶ τὰ ὄνειρά της, τὴν «πρώτη φορὰ ἀριστερά», μουδιασμένη πλέον, ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, νὰ παραμιλᾶ.
Ἑννέα ἄνθρωποι, κάθε ἡλικίας, εἶχαν σαστίση... Πάγωσαν, στὴν κυριολεξία, ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωσιν τῆς «στηρίξεως» τῶν 251 «ΝΑΙ». Ὁ ἕνας κυττοῦσε τὸν ἄλλον ἀδρανοποιημένος. Ἀπελπισμένος.
Μία εἰκόνα, σὰν κι αὐτήν, σὲ ὅλα τὰ πρόσωπα… Κάθε ἡλικίας…
Ἀπὸ τοὺς πολὺ νέους, ἔως τοὺς πολὺ παπποῦδες…
Κι ἐκείνην τὴν στιγμή, ἀκριβῶς ἐκείνην τὴν στιγμή, συνειδητοποίησα πὼς αὐτὴ ἡ προδοσία ΔΕΝ θὰ περάση ἀτιμώρητη. ΔΕΝ θὰ τὸ ἐπιτρέψουμε ΕΜΕΙΣ νὰ περάσῃ ἀτιμώρητη.
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἡ φτώχεια. Οὔτε μὲ φοβίζει. Δὲν μὲ τρομάζουν τὰ ὅποια μέτρα «νομοθετοῦν» εἰς βάρος μας. Δὲν μὲ ἀπασχολοῦν αὐτοὶ καὶ τὰ ὅποια ἀντισυνταγματικὰ ἀποφασίζουν. Ὅλα θὰ καταπέσουν στὰ δικαστήρια.
Τὸ γνωρίζουν. Μὲ ἐνδιαφέρει ὅμως καὶ μὲ πονᾶ καὶ μὲ τσούζει ἡ ἀπελπισμένη ματιὰ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, μέσα στὴν ἤδη μεγάλη αὐτὴ κατρακύλα, ἐπροδόθησαν διπλά…
Καὶ θὰ προδοθοῦν ἀκόμη περισσότερο…
Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, τὸ τελευταῖο, τῶν «πρώτη φορὰ ἀριστερά», ΔΕΝ θὰ περάση ἀτιμώρητο. Τώρα πιὰ φθάσαμε στὸ σημεῖον τῆς καμπῆς. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ΔΕΝ ὑπάρχει ἐπιστροφή. Ὅσοι τὸ ἀντιλαμβάνονται, γνωρίζουν.
Τελειώσαμε. Τὸ σύνθημα ἐδόθη!
Ἀπὸ σήμερα καὶ στὸ ἐξῆς ΔΕΝ ὑπάρχει συγχώρεσις!!!
Μόνον πληρωμή!!!
Φιλονόη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου