Το αδιέξοδο του τραπεζικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας δεν θα μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα από αυτά που είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας το Σάββατο στη Βουλή για την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου τραπεζικού συστήματος, πέραν δηλαδή των τεσσάρων συστημικών τραπεζών που σήμερα ελέγχονται από τους δανειστές, το οποίο θα βασίζεται στη τράπεζα Αττικής και σε υπάρχουσες συνεταιριστικές τράπεζες.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Η ελληνική πραγματική οικονομία αλώνεται και τυπικά από την απευθείας ανάληψη του ελέγχου των τεσσάρων συστημικών τραπεζών από τους δανειστές και πλέον είναι εθνική ανάγκη η δημιουργία ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος. Το οποίο όμως, όπως......
..... όλα δείχνουν, θα συνοδεύεται και από ένα νέο νόμισμα.
Το νόμισμα αυτό δεν θα είναι κατ” ανάγκη ένα εθνικό νόμισμα, η δραχμή δηλαδή, αλλά ένα νέο νόμισμα που θα προέρχεται από τη διάσπαση του ευρώ. Πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο συνεχώς ενισχύεται το τελευταίο διάστημα δεδομένων των οικονομικών ανισοτήτων που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σημάνει και το τέλος της Ευρωζώνης. Σίγουρα όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τι είπε ο Γιάννης Δραγασάκης στη Βουλή το Σάββατο, στη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα λεγόμενα του ακούστηκαν ως “βόμβα”; “Η ανακεφαλαιοποίηση είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι επαρκής. Πρέπει να σκεφτούμε με όρους μιας νέας αρχιτεκτονικής του τραπεζικού μας συστήματος ευρύτερα, πρέπει να συζητήσουμε για ένα νέο ρόλο τον τραπεζών σε σχέση με την κοινωνία, την ανάπτυξη κλπ”, είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Κατέληξε, και εδώ είναι η ουσία, επισημαίνοντας “πρέπει να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο σύστημα τραπεζών που να μην είναι υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και που να μην κάνει το σύστημα τόσο συγκεντρωτικό όσο είναι σήμερα. Απ’ αυτήν την άποψη, έχει σημασία η στήριξη των συνεταιριστικών τραπεζών και της Τράπεζας Αττικής, έχει σημασία η δημιουργία της Αναπτυξιακής Τράπεζας γρήγορα, αλλά και η ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τραπεζών, αλλά και νέων χρηματοδοτικών εργαλείων”.
Με λίγα λόγια ο κ. Δραγασάκης περιέγραψε μία άλλη εποχή στο τραπεζικό σύστημα που έρχεται, καθ” ότι η σημερινή θεωρείται θνησιγενής τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και για την ανάπτυξη της χώρας. Οι συστημικές τράπεζες σήμερα έχουν καταρρεύσει από τα “κόκκινα δάνεια”, ελέγχονται πλήρως από τους δανειστές και δεν μπορούν να δώσουν πουθενά και με τίποτα κανένα δάνεια. Και επιχειρήσεις χωρίς τη στήριξη των τραπεζών δεν μπορούν να υπάρξουν.
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία είναι τραγική. Το δημόσιο χρέος έχει ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη, αγγίζοντας τα επόμενα χρόνια έως και το 209% του ΑΕΠ. Η ύφεση θα είναι 3,6% και από το 2009 έως και το 2015 η συνολική μείωση του ΑΕΠ ξεπερνάει το 30%. Αυτό δεν συνέβη σε καμία οικονομία, ούτε καν του Αφγανιστάν και βεβαίως δεν μπορεί να το αντέξει καμία οικονομία.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη, τα νοικοκυριά έχουν χρεοκοπήσει από τους απανωτούς φόρους, η ανεργία βρίσκεται σε πρωτοφανή επίπεδα, όπως και η φτώχεια. Κι ακόμη δεν έχουμε πιάσει πάτο.
Θεωρείται εκ των ουκ άνευ ότι θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές τόσο εντός της χώρας όσο και σε επίπεδο Ευρωζώνης. Ενδεικτικό των συζητήσεων που γίνονται και που πηγαίνει το πράγμα είναι πρόσφατο δημοσίευμα της Washington Times προτείνει το ευρώ των τριών επιπέδων, ξεχωριστών και ανεξάρτητων, των οποίων η αξία θα προσδιορίζεται από την ελεύθερη αγορά.
Το παρόν ευρώ θα ισχύει ως έχει για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, το euro-M θα καλύπτει τις χώρες της Μεσογείου και το euro-F τη Γαλλία και οποιαδήποτε άλλη οικονομικά ισχυρή χώρα που προτιμά τη γαλλική προσέγγιση της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής για την τόνωση της ανάπτυξης.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα “η σημερινή κατάσταση ενός νομίσματος που φοριέται από όλες τις χώρες της ευρωζώνης ως ζουρλομανδύας, είναι καταστροφική για το μέλλον της ευρωζώνης και για την Ελλάδα, καθώς και για την ελληνική κληρονομιά ως το λίκνο της δημοκρατίας.Οι Έλληνες ως απόγονοι της Αθηνάς Παλλάδας, προστάτριας της πολιτισμένης ζωής και υπερασπίστριας του δικαίου, θα πρέπει να σταματήσουν την εσωτερική φαγωμάρα που θα καταντήσει τη χώρα αποτυχημένη και να συμπεριφερθούν με τρόπο που θα εξυπηρετεί τόσο τα συμφέροντα τους όσο και τα συμφέροντα της Ευρώπης.
Ο πρωθυπουργός Τσίπρας θα πρέπει να ξεκινήσει μία συζήτηση με τους Ευρωπαίους εταίρους για το μέλλον της ευρωζώνης. Η υψηλή ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους, στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο καταστρέφει τον ευρωπαϊκό ιστό. Ούτε οι υψηλότεροι φόροι, ούτε οι περικοπές και η λιτότητα θα λύσουν την κρίση του ευρώ. Χρειάζονται κανόνες που να εφαρμόζονται δίκαια στα κ-μ και αυτό είναι αδύνατο με το κοινό νόμισμα”.
Ο συντάκτης επισημαίνει επίσης ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διαπραγματευτεί για την ελάφρυνση του χρέους της. Χωρίς διαγραφή μέρους του χρέους, η χώρα θα συνεχίσει κάθε πέντε χρόνια να χρειάζεται πακέτα διάσωσης και το Grexit θα παραμένει ένα πιθανό σενάριο. “Τα προηγούμενα πακέτα διάσωσης ξοδεύτηκαν ακατάλληλα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ότι η Γερμανία έχει κερδίσει δυσανάλογα από το κοινό νόμισμα εις βάρος του Νότου”.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο και το γνωρίζουν όλοι. Φαίνεται πώς μπαίνουμε σε μία μεταβατική φάση η οποία στον τέλος της θα έχει και νέο νόμισα και νέο τραπεζικό σύστημα απαλλαγμένο από τα άχτι του παρελθόντος. Το αν θα είναι εθνικό το νόμισα ή αν θα είναι ένα ευρώ το οποίο ωστόσο θα έχει σπάσει σε δύο ή σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε Ευρωπαϊκής οικονομίας αυτό είναι κάτι που ξεπερνάει την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου