Είμαστε σαφώς κατά του ευρώ, με τη σημερινή μορφή και τις προοπτικές του, γνωρίζοντας όμως παράλληλα πως είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα – εάν προέκυπτε βέβαια το εθνικό νόμισμα, αφού δηλώναμε στάση πληρωμών, δεν θα είχαμε καμία απολύτως αντίρρηση.
.Σύμφωνα με ορισμένους οι αναλύσεις δεν βοηθούν κανέναν, τα λόγια είναι πια περιττά, χρειάζονται πράξεις (για τις οποίες όμως δεν υπάρχει πραγματική πρόθεση, αφού δεν παρατηρείται καμία συλλογική αντίδραση τον τελευταίο καιρό, με εξαίρεση ίσως το κίνημα των «παραιτηθείτε» που έπεισε ελάχιστους), απαιτείται η πρόταση συγκεκριμένων λύσεων, ενώ πρέπει να τοποθετείται κανείς με σαφήνεια, όσον αφορά τη συμμετοχή ή μη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Εν τούτοις η τοποθέτηση μας, σύμφωνα με την οποία η χώρα πρέπει να αποδεχθεί πως χρεοκόπησε, προβαίνοντας σε στάση πληρωμών, έτσι ώστε να διαπραγματευθεί με τους δανειστές τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους καταγγέλλοντας ταυτόχρονα όλες τις δανειακές συμβάσεις στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, είναι μία ....
..συγκεκριμένη πρόταση – ενώ η διαπίστωση μας, σχετικά με το μύθο της ανάπτυξης, τεκμηριώνει ότι, δεν υπάρχει καμία τέτοιου είδους δυνατότητα, όσο δεν έχει επιλυθεί το θέμα του χρέους.
Όσον αφορά τη θέση μας, σχετικά με τη συμμετοχή ή μη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, θεωρούμε πως δεν αποτελεί προτεραιότητα – ενώ είναι περιττό να το συζητάει κανείς, σε μία χρονική περίοδο που το πρόβλημα είναι πλέον η υπερχρέωση τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα. Μία υπερχρέωση που δεν θα είχε προκύψει, εάν δεν είχαμε εισέλθει στην Ευρωζώνη, επειδή δεν θα την επέτρεπαν οι αγορές σταματώντας να μας δανείζουν με βιώσιμα επιτόκια – ενώ ταυτόχρονα θα είχαμε ήδη χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα, εάν δεν είμαστε μέλος του ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, ακόμη και αν αποφασίζαμε να καταθέσουμε αίτημα αποχώρησης από την ΕΕ, το οποίο είναι απαραίτητη προϋπόθεση της εξόδου μας από την Ευρωζώνη, όπως έχουμε αναλύσει ήδη από το 2009 (πηγή), δεν θα μπορούσε να συμβεί σε χρόνο μηδέν – κάτι που έχει γίνει πλέον κατανοητό από το βρετανικό δημοψήφισμα (άρθρο).
Θα απαιτούνταν δηλαδή διαπραγματεύσεις τουλάχιστον δύο ετών, ενώ θα έπρεπε να υπογραφούν συμφωνίες τόσο με την ΕΕ, όσο και με τις χώρες που η Ελλάδα δεσμεύεται μέσω της ΕΕ – γεγονός που προϋποθέτει μεγάλη προσπάθεια, καθώς επίσης πολύ ικανό πολιτικό προσωπικό, το οποίο μάλλον δεν διαθέτουμε. Εάν βέβαια συνέχιζε η Ελλάδα να δεσμεύεται από τους κανόνες του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, όπως θεωρείται ότι θα κάνει η Βρετανία, δεν θα είχε τη δυνατότητα σοβαρής δασμολογικής προστασίας της οικονομίας της – έτσι ώστε να «επιδοτήσει» την αναβίωση του κατεστραμμένου παραγωγικού της ιστού.
Εκτός αυτού, η απλή αποχώρηση από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, δεν αποτελεί το μαγικό ραβδί που θα έλυνε τα προβλήματα μας – χωρίς να υποτιμούμε βέβαια τη σημασία της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής.
Αντίθετα πιστεύουμε πως εκείνες οι χώρες, μεταξύ των οποίων η Ιταλία και η Ελλάδα, οι οποίες συνήθιζαν να λύνουν τα προβλήματα της πτώσης της ανταγωνιστικότητας τους μέσω της υποτίμησης του νομίσματος τους, αφού οι Πολίτες τους δεν συμπεριφέρονται όπως οι Γερμανοί (πειθαρχικά, υπάκουα όταν τους ζητείται το πάγωμα των μισθών τους κοκ., όπως συνέβη με την ατζέντα 2000), δεν μπορούν να ανήκουν σε νομισματικές ζώνες – πόσο μάλλον στην Ευρωζώνη με μία Γερμανία στο κέντρο της, η οποία λειτουργεί με έναν απίστευτο μερκαντιλισμό φτωχοποίησης των εταίρων της (ανάλυση).
Είναι όμως εντελώς διαφορετικό το να μην έχει εισέλθει μία χώρα στην Ευρωζώνη, από το να την εγκαταλείπει – ειδικά όταν είναι υπερχρεωμένος ο δημόσιος και ο ιδιωτικός της τομέας, χαρακτηρίζεται από δίδυμα ελλείμματα, έχει καταστραφεί εντελώς η οικονομία της μετά το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων, έχει υπογράψει αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις, το κράτος δεν λειτουργεί καθόλου, οι Θεσμοί της είναι τριτοκοσμικοί κοκ.
Σε μία τέτοια περίπτωση, αφενός μεν η υιοθέτηση του εθνικού της νομίσματος εκ μέρους της Ελλάδας είναι μόνο σταγόνα στον ωκεανό,αφετέρου δεν πρόκειται να λύσει κανένα της πρόβλημα, εάν συνεχίσει να είναι μέλος αυτής της Ευρωζώνης – η οποία όμως έτσι ή αλλιώς κάποια στιγμή θα διαλυθεί, εάν δεν ενωθεί πολιτικά και δημοσιονομικά, αφού πολλές άλλες χώρες της, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, δεν μπορούν να επιβιώσουν εντός της.
Στα πλαίσια αυτά, εάν είμαστε στη θέση της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Γαλλίας, θα επιλέγαμε την έξοδο από την ΕΕ, οπότε από την Ευρωζώνη – με επόμενο βήμα τη διαπραγμάτευση μίας ορθολογικής συμφωνίας, ανάλογης ίσως με αυτήν της Νορβηγίας ή της Ελβετίας. Επειδή όμως δεν έχουμε τις δυνατότητες αυτών των χωρών, ενώ η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, θα προτιμούσαμε αρχικά τη στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης – αναλαμβάνοντας φυσικά το ρίσκο της «αναστολής» της συμμετοχής μας στην ΕΕ και, κατ’ επέκταση, στην Ευρωζώνη.
Αυτό σημαίνει πως είμαστε σαφώς κατά του ευρώ, με τη σημερινή μορφή και τις προοπτικές του – γνωρίζοντας όμως παράλληλα πως είμαστε εγκλωβισμένοι, καθώς επίσης δεμένοι χειροπόδαρα με πλήθος «ενυπόθηκες συμβάσεις». Θα μπορούσε φυσικά να ισχυρισθεί κανείς πολύ σωστά ότι, είναι ανόητο να επιλέγουμε την καταστροφή μας εντός του ευρώ, αντί την ηρωική μας έξοδο, με ότι προκύψει. Κατά την άποψη μας όμως πρόκειται για ένα ανύπαρκτο δίλημμα – για την επιλογή μίας καταστροφής εντός του ευρώ, καθώς επίσης μίας καταστροφής εκτός του ευρώ, όπου κανένας δεν γνωρίζει εάν η μία θα ήταν μεγαλύτερη της άλλης.
Ολοκληρώνοντας, το ψεύτικο αυτό δίλημμα προέρχεται από την απόγνωση, στην οποία έχει βυθιστεί πλέον η μεσαία τάξη, η οποία αναζητεί μία οποιαδήποτε σανίδα σωτηρίας, ακόμη και αμφιβόλου ποιότητας – με εντελώς απελπισμένη την κατώτερη, καθώς επίσης με την ανώτερη να ετοιμάζεται να ακολουθήσει τη μεσαία. Επειδή όμως δεν θέλουμε να αποπροσανατολιζόμαστε, επιμένουμε πως το νόμισμα, δραχμή ή ευρώ, δεν αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της χώρας μας.
Εάν βέβαια προκύψει αναγκαστικά το εθνικό νόμισμα, όταν δηλώσουμε επίσημα στάση πληρωμών καταγγέλλοντας τις δανειακές συμβάσεις καιέχοντας προηγουμένως προετοιμασθεί σωστά, καθώς επίσης αναλαμβάνοντας συνειδητά όλα τα ρίσκα πριν ακόμη χάσουμε τα πάντα, τότε μας είναι αδιάφορο, παρά τα προβλήματα του (ανάλυση) – πόσο μάλλον αφού έτσι θα έχουμε αρκετό χρόνο στη διάθεση μας, για να το δρομολογήσουμε σωστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου