ΜΑΥΡΗ ΕΙΝ΄ Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ....

Η ομοσπονδιοποιημένη οικονομική μηχανή θα χρειαστεί καύσιμα. Φτηνά εργατικά χέρια. Αυτή η ομοσπονδιοποιημένη γαλέρα θα χρειαστεί κωπηλάτες που θα παίρνουν ένα κομμάτι ψωμί.

Ορθώς το ενδιαφέρον της συνέντευξης που έδωσε στον Real fm ο Γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, επικεντρώθηκε γύρω από την «ομολογία» του ότι η Ελλάδα στο άμεσο μέλλον θα είναι μέρος μιας ομοσπονδιοποιημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, ποιος χρειαζόταν αυτή την ομολογία; Είναι γνωστό ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατέχει σήμερα θέση αντίστοιχη ενός πρωθυπουργού κρατιδίου της Γερμανίας και αύριο του περιφερειάρχη μιας περιφέρειας κάπου στα νότια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Άλλωστε, ο κ. Κεφαλογιάννης το προχώρησε ακόμη περισσότερο στην ίδια συνέντευξη ψελλίζοντας περί «παγκοσμίων χωριών» και οραμάτων, πράγματα που πριν 10 χρόνια αποδίδονταν κι αυτά στη σφαίρα των «γραφικών συνωμοσιολόγων». Ας μην ξεχνάμε ότι οι τόσο «αναπτυξιακές» Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που ετοιμάζονται, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σφραγίδα μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Η συνέντευξη του Μανώλη Κεφαλογιάννη, είχε όμως κι άλλα σημεία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τον ακούσαμε, για παράδειγμα να λέει, σχετικά με το γνωστό πλέον «λάθος του ΔΝΤ» ότι εντάξει, να το χρησιμοποιήσουμε κι αυτό με τη λογική όμως του «πνιγμένου που πιάνεται από τα μαλλιά του».

Είναι ωραίο να το ακούς αυτό από τον Γραμματέα της Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος. Είμαστε οι πνιγμένοι που πιάνονται από τα μαλλιά τους. Σε αυτό το σημείο είμαστε, είναι γνωστό. Είναι η πραγματικότητα. Ένα χάλι μαύρο είμαστε. Αν αυτό τον χαρακτηρισμό, όμως, τον έδινε κάποιος που αντιπολιτεύεται την τρικομματική κυβέρνηση, ο Σίμος Κεδίκογλου θα είχε βγει σαν τρελή καμπαρετζού στα μπαλκόνια να τον καταγγείλει για «προδοσία», «καταστροφολογία» και «δημιουργία κλίματος ηττοπάθειας». Τώρα, σιωπή. Συμφωνεί!

Θα τη συναντήσουμε και στη συνέχεια την «ηττοπάθεια», αλλά πρώτα ας σταθούμε σε ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο της συνέντευξης του Μανώλη Κεφαλογιάννη. Ο Γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ., περιέγραψε το τί θα συμβεί στην Ευρώπη μετά τις γερμανικές εκλογές. Όπως μπορείτε να τον ακούσετε στο σχετικό απόσπασμα, περιγράφει την ταύτιση της τύχης της Ελλάδας με το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών.

Λέει εν ολίγοις ο Κεφαλογιάννης ότι μετά τις γερμανικές εκλογές, όλο το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης θα μετατεθεί για 50 χρόνια αργότερα και το βάρος του θα μοιραστεί σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορεί πλέον να «κόβει» όσο νόμισμα θέλει.

Ωραία όλα αυτά. Δημιουργείται, όμως, αυτομάτως μια απορία. Αν όλα αυτά συμβούν μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, για ποιο λόγο συνεχίζεται το πρόγραμμα λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας στην Ελλάδα; Εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετατραπεί σε έναν ομοσπονδιακό παράδεισο με ενιαία οικονομική πολιτική, κοινό υπουργείο οικονομικών και ίδιο όραμα ανάπτυξης, για ποιο λόγο διαμορφώνεται στην Ελλάδα αυτή η κατάσταση φτωχοποίησης; Γιατί εξαθλιώνονται οι πολίτες; Γιατί καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας; Γιατί κατρακυλούν οι μισθοί;

Ο κ. Κεφαλογιάννης, είτε μέσα στην πολιτική του άγνοια, είτε επειδή τον ξύπνησε νωρίς ο Χατζηνικολάου και δεν είχε πιει ακόμη καφέ, μας έδωσε την εικόνα του κοντινού μέλλοντος. Του αύριο. Η ομοσπονδιοποιημένη οικονομική μηχανή θα χρειαστεί καύσιμα. Φτηνά εργατικά χέρια. Αυτή η ομοσπονδιοποιημένη γαλέρα θα χρειαστεί κωπηλάτες που θα παίρνουν ένα κομμάτι ψωμί. Όντως θα είμαστε μέρος της ομοσπονδιοποιημένης Ε.Ε. όπως κι ένα τασάκι είναι μέρος ενός αυτοκινήτου κι όποτε γεμίζει το αδειάζεις στα σκουπίδια. Όπως κάθε μηχανή θέλει τα αναλώσιμά της, έτσι και η μηχανή της ομοσπονδιοποιημένης ευρωπαϊκής οικονομίας των τραπεζιτών και πολυεθνικών θέλει τα δικά της. Κι αυτά τα αναλώσιμα θα είμαστε οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι… Και στη δική μας περίπτωση, η κυβέρνηση στρώνει όσο καλύτερα μπορεί το δρόμο γι’ αυτή την εξέλιξη.

Τελειώνοντας, ας επιστρέψουμε στη διαρκώς καταγγελλόμενη από τον Σίμο Κεδίκογλου «προσπάθεια δημιουργίας κλίματος ηττοπάθειας». Λέει ο Κεφαλογιάννης ξεκάθαρα στη συνέντευξή του ότι δε μπορούμε να πιέσουμε τη Μέρκελ εκμεταλλευόμενοι την ευαίσθητη προεκλογική της περίοδο, διότι σε αυτόν τον πόλεμο «είμαστε από την πλευρά των ηττημένων». Είμαστε οι ηττημένοι, λοιπόν. Με επίσημη δήλωση του Γραμματέα της Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος. Για ποια ηττοπάθεια μιλάμε, λοιπόν;

Κι εφόσον χάσαμε τον πόλεμο, εφόσον είμαστε ηττημένοι, εφόσον ο Κεφαλογιάννης εκπροσωπώντας το κυβερνών κόμμα δηλώνει ότι δεν προσπαθούμε να διαχειριστούμε την ήττα μας αυτή, αλλά εξυπηρετούμε το όραμα των νικητών, γιατί τους πειράζει τόσο πολύ όταν τους αποκαλούν κυβέρνηση Τσολάκογλου;

πηγή