Η Μέρκελ υπονομεύει την ίδια την χώρα της.

Του Πέτρου ΤρουπιώτηΌταν ξεπεράσεις κάποια όρια, είναι βέβαιο ότι έστω και μεσοπρόθεσμα, «σκάβεις τον δικό σου λάκκο».

Την συγκεκριμένη παραδοχή φαίνεται ότι δεν έχουν κατανοήσει ή δεν παίρνουν στα σοβαρά, ορισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και στην Γερμανία αλλά και σε άλλες βόρειες χώρες (όπως για παράδειγμα Ολλανδία, Αυστρία) αλλά και αξιωματούχοι στην
Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που ακολουθούν, άκριτα, την πολιτική της Γερμανίας.

Δεν το έχουν κατανοήσει και οδηγούνται σε συνεχή λάθη τακτικής, αλλά και στρατηγικής και επιλογών.

Η λογική της πλήρους αλλαγής των δεδομένων στο οικονομικό σύστημα της Ευρώπης με αρχικό στόχο την εκκαθάριση των τραπεζών που δεν κινούνται στα πλαίσια αυτά αλλά και την οικονομική ευρωστία των κρατών της Ευρωζώνη, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να έχει μεσοπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, ούτε και για τους εμπνευστές της.

Η Γερμανία, (συνεπικουρουμένη εκτός από των άλλων, βορείων κυρίως, κρατών και από την Γαλλία) ξεκινώντας από την παραδοχή πως κάτι στραβό υπάρχει στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης, παραδοχή που στην αρχική της λογική δεν είναι λανθασμένη, οδηγείται σε ακραίες επιλογές και προσπαθεί να τις επιβάλλει άμεσα αγνοώντας όχι μόνον το κοινωνικό κόστος στις χώρες αυτές, αλλά και την κρίση που προκαλείται στο χρηματοπιστωτικό τους σύστημα και γενικότερα στην οικονομία τους. Κρίση που αυτόματα, μεταφέρεται στο σύνολο των οικονομιών των χώρων της Ευρωζώνης, ανακυκλώνοντας έτσι το πρόβλημα.

Η κυρία Μέρκελ και οι συν αυτή, θεωρούν ότι έχοντας την οικονομική ισχύ σήμερα, μπορούν να επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τις επιλογές τους. Επιλογές που μπορεί να είναι προς την σωστή κατεύθυνση της εξυγίανσης των οικονομιών, όμως είναι όχι μόνον αδύνατον να εφαρμόσουν στο σύντομο χρονικό διάστημα που δίνεται αλλά και αμφίβολο αν τελικά, έτσι όπως εφαρμόζονται, θα έχουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Η κυρία Μέρκελ, θέλει, εκτός των άλλων, στο διάστημα ως τις Γερμανικές εκλογές να δείξει στους συμπατριώτες της ότι «προστατεύει τα χρήματα τους από τους σπάταλους Νότιους» αλλά και ότι γενικότερα πως έχει ανεβάσει το κύρος της χώρας της και την έχει «μετατρέψει» όχι μόνον ως την οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, αλλά και ως κεντρικό παίκτη και «αρχηγό» στην Ένωση. Και αυτό είναι σαφές ότι για πολλούς λογούς, έχει σημασία για μεγάλη μερίδα των Γερμανών ψηφοφόρων.

Όμως οι «άγαρμπες» και «πιεστικές «κινήσεις της Γερμανίας, που προκαλούν κοινωνικές εντάσεις σε αρκετές χώρες, είναι σαφές ότι αυτόματα προκαλούν και αντισυσπειρώσεις. Προκαλούν την συγκρότηση «αντιγερμανικού» μετώπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι σαφές ότι δημιουργεί προβλήματα όχι μόνον στην προώθηση της ιδέας της Ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και στην ίδια την προσπάθεια της Γερμανίας να κυριαρχήσει στην Ένωση.

Μάλιστα, αν μετά τις εκλογές η κ Μέρκελ, αποφασίσει να χαλαρώσει τα δεδομένα, η αντιγερμανικη συσπείρωση δεν πρόκειται να καμφθεί. Αντίθετα θα δυναμώσει μια και θα εκτιμηθεί πως η χαλάρωση είναι νίκη του μετώπου.

Έτσι, η Γερμανία, με την κοντόφθαλμη πολιτική της υπονομεύει όχι μόνον την βελτίωση των οικονομικών δεδομένων στην Ευρώπη και την ομαλοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή ιδέα, της αλληλεγγύης.

Και βέβαια, υπονομεύει μεσοπρόθεσμα και την ίδια την χώρα της και σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Και είναι βέβαιο ότι στη ν οποιαδήποτε άσχημη στιγμή της, δεν θα βρίσκει ευρωπαίους συμμάχους. Η ιστορία διδάσκει, όσους την μελετούν

Πηγή