Του Νίκου Ξυδάκη
Οι κλιμακούμενες επιθετικές αξιώσεις της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων συμπίπτουν με τη σφοδρή οικονομική κρίση στα δύο ελληνικά κράτη και τις φυγόκεντρες
τάσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η οικονομική κρίση γεννά πολιτική αστάθεια σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, ενώ στην επισφαλή ΝΑ Μεσόγειο επιπλέον διαταράσσονται γεωπολιτικές ισορροπίες παγιωμένες επί πολλά έτη.
Η Κύπρος νιώθει αυτήν την τεκτονική μετατόπιση σε όλο της το σώμα.
Το κραχ του 2008 και η αλυσιτελής αντιμετώπισή του από την Ευρωζώνη σημαίνουν μιαν ιστορική καμπή: η Ευρώπη δεν εγγυάται την οικονομική διάσωση με σταθερά ισοδύναμα κριτήρια και δεν εγγυάται ότι θα τηρεί ομαλά τις κοινές αποφάσεις, όπως το Σύμφωνο Ανάπτυξης του Ιουνίου 2012 που εθέσπισε η Σύνοδος Κορυφής για τη λειτουργία του ESM.
Ενώπιον της πρώτης μείζονος κρίσης από θεσπίσεώς του, το κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο ραγίζει· οι ισχυροί εταίροι μεριμνούν πρωτίστως και αποκλειστικώς για τα συμφέροντά τους, οι δε αδύναμοι κρίκοι μένουν εκτεθειμένοι όχι μόνον οικονομικά, αλλά και ωθούνται να αποκοπούν γεωπολιτικά.
Η Ευρωζώνη φέρεται σαν να μη δύναται ή να μην επιθυμεί να εγγυηθεί ούτε τα κατάλοιπα εθνικής κυριαρχίας των πτωχευμένων μελών.
Οι αντιδράσεις των πτωχευμένων ή υπό ύφεση κρατών ποικίλλουν, αναλόγως των απειλών που δέχονται.
Κοινός παρονομαστής, ωστόσο, είναι η διάχυτη ανησυχία, ο ευρωσκεπτικισμός, το ψυχικό χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί και σε πολιτικό χάσμα, εφ’ όσον δεν γίνουν εγκαίρως αμοιβαίες προσεγγίσεις.
Για να αποφευχθεί η ρήξη, χρειάζεται επειγόντως ριζική αλλαγή στο μείγμα εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Η αστάθεια που επιφέρουν σε Κύπρο και Ελλάδα τα υφεσιογόνα προγράμματα διάσωσης αναιρεί βιαίως τα ιστορικά πλεονεκτήματα που προσέφερε η ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μεσοπρόθεσμα, ίσως αναγκάσει τα πληττόμενα κράτη να αναθεωρήσουν στρατηγικούς σχεδιασμούς πολλών δεκαετιών.
aienaristeyein
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου