Τι σώζει μέχρι στιγμής την Ελλάδα…

Σαφώς και πρέπει να τίθεται στους Γερμανούς το θέμα του κατοχικού δανείου, όχι μόνο όταν επισκέπτονται την χώρα, αλλά καθημερινά στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων. 

Τα χρωστούμενα από την εποχή του Β” Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την χρηματοδότηση
της ελληνικής πραγματικής οικονομίας και να επενδυθούν στην ανάπτυξη.

Ωστόσο, δεν θα βοηθήσει μόνο αυτό. Όπως δεν θα βοηθήσει από μόνη της η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 23% στο 13%. 

Η διαμόρφωση τιμών δύσκολα θα γίνει υπέρ του καταναλωτή, αφού οι επαγγελματίες του κλάδου (εστιατόρια, ταβέρνες κτλ.) θα προτιμήσουν ενδεχόμενα να πάρουν οι ίδιοι ανάσα -10%, στις περισσότερες των περιπτώσεων αφήνοντας τις τιμές ως έχουν. Στην κυβέρνηση λογικεύτηκαν και δεν θα εφαρμοστεί τουλάχιστον το 2 x τις χιλίοις επί του τζίρου των επιχειρήσεων.

Όσο τα φορολογικά νομοσχέδια είναι ....
....εισπρακτικά και αντί-αναπτυξιακά, τόσο θα μεγαλώνει η φοροδιαφυγή και η παγκόσμια διαπλοκή θα πιέζει την Αθήνα να εφαρμόσει μέτρα Μεγάλου Αδελφού, όπως σας αναλύσαμε σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο. Η μείωση της φορολογίας είναι απαραίτητο και πρωταρχικό μέτρο σε περίπτωση που στην κυβέρνηση επιθυμούν να αφήσουν κάτι καλό πίσω τους.

Για την δουλειά αυτή, θα το επαναλάβουμε, οι πλέον κατάλληλοι άνθρωποι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως κινούνται οι επιχειρήσεις και όχι οι «πτυχιούχοι» των Χάρβαρντ, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν θεωρίες και να εξαρτώνται από τις οικονομικές «προτάσεις» υπαλλήλων του ΔΝΤ, των οποίων δουλειά είναι η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας προς ικανοποίηση των παγκόσμιων σχεδίων υποδούλωσης της χώρας.

Σίγουρα οι πιέσεις είναι πολλές αλλά αυτό το γνωρίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες πριν αναλάβουν. Δυστυχώς το να γίνει το αυτονόητο στην Ελλάδα αποτελεί υπέρβαση, την οποία οι σημερινοί πολιτικοί αρνούνται να κάνουν. Ας αντισταθούν τουλάχιστον στην προσπάθεια επιβολής παγκοσμιοποιητικών μέτρων παρακολούθησης των Ελλήνων με αφορμή την φοροδιαφυγή, την οποία διογκώνουν σκόπιμα οι αμέτρητοι φόροι.

Από την μία λοιπόν μείωση των φόρων (όνειρο αποτελεί η καθιέρωση flat tax συντελεστή 15%) και γιατί όχι μερική ή και ολική διαγραφή του ελληνικού χρέους (που ούτως ή άλλως δεν είναι βιώσιμο) και από την άλλη η συνέχιση της καταιγίδας σοβιετικών μέτρων που διαλύουν στην κυριολεξία την ελληνική οικονομία.

Και μια παρατήρηση για το τέλος: Τελικά στην Ελλάδα μας σώζει ότι μείναμε πίσω σε κάποια πράγματα σε σχέση με την τεχνολογία, η οποία χρησιμοποιείται τώρα προς αστυνόμευση της ζωή των πολιτών και ύπουλη καταγραφή των περιουσιακών τους στοιχείων. Ποιος να το φανταζόταν…

ΠΥΓΜΗ.gr